Pytanie i stożki siatkówki - struktura i funkcja

Stożki i pręty należą do aparatu receptorowego gałki ocznej. Są odpowiedzialni za transmisję energii świetlnej poprzez przekształcenie jej w impuls nerwowy. Ten ostatni przechodzi przez włókna nerwu wzrokowego do centralnych struktur mózgu. Różdżki zapewniają widzenie w warunkach niedostatecznego oświetlenia, są zdolne do postrzegania tylko światła i ciemności, czyli obrazu czarno-białego. Stożki są w stanie odbierać różne kolory, są również wskaźnikiem ostrości wzroku. Każdy fotoreceptor ma strukturę, która pozwala mu wykonywać swoje funkcje.

Struktura prętów i stożków

Różdżki w kształcie przypominają cylinder, w związku z którym otrzymały swoją nazwę. Są one podzielone na cztery segmenty:

• Podstawowy, łączący ze sobą komórki nerwowe;
• Spoiwo, zapewniające połączenie z rzęskami;
• Outdoor;
• Wewnętrzne, zawierające mitochondria, które produkują energię.

Energia pojedynczego fotonu wystarcza, by doprowadzić do wzbudzenia pręta. Jest postrzegany przez człowieka jako światło, które pozwala mu widzieć nawet w bardzo słabym świetle.

W patykach znajduje się specjalny pigment (rodopsyna), który pochłania fale świetlne w obszarze dwóch zakresów.
Stożki wyglądają jak kolby, dlatego mają swoje własne imię. Zawierają cztery segmenty. Wewnątrz szyszek znajduje się inny pigment (jodopopsyna), który zapewnia percepcję czerwieni i zieleni. Pigment odpowiedzialny za rozpoznanie niebieskiego koloru nie został jeszcze ustalony.

Fizjologiczna rola pręcików i szyszek

Stożki i pręty pełnią podstawową funkcję polegającą na postrzeganiu fal świetlnych i przekształcaniu ich w obraz wizualny (fotorecepcję). Każdy receptor ma swoje własne cechy. Na przykład, patyki są potrzebne, aby zobaczyć o zmierzchu. Jeśli z jakiegoś powodu przestają pełnić swoją funkcję, osoba nie widzi w warunkach słabego oświetlenia. Stożki są odpowiedzialne za wyraźne widzenie kolorów przy normalnym oświetleniu.

W inny sposób możemy powiedzieć, że pręty należą do systemu odbierającego światło, a szyszki do systemu wykrywania kolorów. Jest to podstawą diagnozy różnicowej.

Wideo o strukturze prętów i stożków

Objawy porażki prętów i stożków

W chorobach, którym towarzyszy porażka wędzisk i szyszek, występują następujące objawy:

• Zmniejszona ostrość wzroku;
• Pojawianie się błysków lub błysków na oczach;
• Zmniejszenie widzenia w półmroku;
• Niezdolność do rozróżniania kolorów;
• Zawężanie pola widzenia (w ekstremalnych przypadkach, tworzenie się kanalików).

Niektóre choroby mają bardzo specyficzne objawy, które mogą łatwo zdiagnozować patologię. Dotyczy to gemeralopii lub ślepoty barw. Inne objawy mogą występować w różnych stanach patologicznych, co wymaga dodatkowego badania diagnostycznego.

Metody diagnozy w pokonaniu prętów i stożków

Aby zdiagnozować choroby, w których występuje zmiana prętów lub stożków, należy wykonać następujące badania:

• Oftalmoskopia z definicją statusu dna oka;
• Perymetria (badanie pól widzenia);
• Diagnoza postrzegania kolorów za pomocą tabel Ishihary lub testu 100 tonowego;
• Badanie ultrasonograficzne;
• Fluorescencyjna hagiografia zapewniająca wizualizację naczyń;
• Refraktometria komputerowa.

Warto ponownie przypomnieć, że fotoreceptory są odpowiedzialne za postrzeganie kolorów i percepcję światła. Dzięki pracy człowiek może postrzegać obiekt, którego obraz powstaje w analizatorze wizualnym. W patologiach siatkówki, w której znajdują się stożki i pręty, funkcja fotoreceptorów zostaje zakłócona, co prowadzi do naruszenia funkcji wizualnej jako całości.

Choroby oka z porażką pałeczek i stożków

Patologie, które wpływają na aparat fotoreceptorowy gałki ocznej obejmują:

• Kolorowa ślepota (niezdolność do rozpoznawania kolorów) jest dziedziczną wrodzoną patologią aparatu stożkowego;
• Barwna degeneracja błony siatkowej;
• Zapalenie korykowo-mocznicowe, które atakuje zarówno naczyniówkę, jak i siatkówkę;
• Ślepota kurczaków (hemostalopia) charakteryzuje się izolowanym zmniejszeniem widzenia w nocy, co wynika z patologii stożków;
• Oderwanie siatkówki;
• Zwyrodnienie plamki żółtej.

Co to są pałeczki i stożki siatkówki

Ludzkie oko jest w rzeczywistości dość złożonym narządem. Składa się z zestawu elementów, z których każdy wykonuje określoną funkcję.

Szyszki

Receptory reagujące na światło. Wykonują swoją funkcję kosztem specjalnego pigmentu. Jodopsyna jest wieloskładnikowym pigmentem składającym się z:

• Chlorolab (odpowiedzialny za wrażliwość na spektrum zielono-żółte);
• erythrolab (widmo czerwono-żółte).

W tej chwili są to dwa rodzaje badanych pigmentów.

U osób z absolutną wizją jest około 7 milionów stożków. Są bardzo małe, mniejsze niż patyki. Długość stożków wynosi około 50 μm, a w średnicy - do 4 μm. Muszę powiedzieć, że szyszki są mniej wrażliwe na promienie niż różdżki. W przybliżeniu ta wrażliwość jest sto razy mniejsza. Jednak przy ich pomocy oko postrzega bardziej ostre ruchy.

Struktura

Szyszki zawierają cztery obszary. Zewnętrzny obszar ma pół-dyski. Uzupełnienie to dział łączący. Wewnętrzne, podobnie jak pałeczki, zawiera metochondria. A czwarta część to obszar synaptyczny.

1. Część zewnętrzna jest wypełniona membranami pół-dysku, które są utworzone przez membranę plazmową. Jest to rodzaj mikroskopijnych fałd błony plazmatycznej, które są całkowicie pokryte delikatnym pigmentem. Ze względu na fagocytozę pół-dysków, jak również regularne tworzenie nowych receptorów w ciele, zewnętrzny region kolumny jest często aktualizowany. Właśnie w tej części wytwarza się pigment. Około osiemdziesiąt pół-kółek odnawia się w przybliżeniu na dzień. Pełna odnowa wszystkich wymaga około 10 dni.
2. Dział łączenia praktycznie oddziela sekcję zewnętrzną od części wewnętrznej dzięki występowi membrany. Związek ten ustala się za pomocą pary rzęsek i cytoplazmy. Przenieśli się z jednej witryny do drugiej.
3. Część wewnętrzna to obszar, w którym zachodzi aktywny metabolizm. Metochondria wypełniające tę część dostarczają energii dla funkcji wzrokowych. Oto rdzeń.
4. Część synaptyczna przejmuje proces powstawania synapsy z komórkami dwubiegunowymi.

Dla ostrości wzroku odpowiadają monosynaptyczne komórki dwubiegunowe, które łączą stożek i komórkę zwojową.

W sumie znane są trzy rodzaje szyszek. Rodzaje są określane na podstawie wrażliwości na fale widma:

1. Typ S Wrażliwy na widmo fal krótkich. Kolor niebiesko-fioletowy.
2. Typ M Łapią środkowe fale. Są to kolory żółto-zielone.
3. Typ L. Receptory te przechwytują długie fale koloru czerwono-żółtego.

Kije

Jeden z fotoreceptorów siatkówki. Wyglądają jak małe procesy komórkowe. Nazwa tych elementów wynika ze specjalnej formy - cylindrycznej. W sumie około siódmej milionów prętów wypełnia siatkówkę. Rozmiar jest bardzo mały. Ich średnica nie przekracza 0,002 mm, a ich długość jest rzędu 0,06 mm. Przekształcają one bodziec świetlny w nerwowe podniecenie. W prostych słowach są one tym samym elementem oka, przez które reaguje na oświetlenie.

Struktura

Pręty składają się z zewnętrznego segmentu, który zawiera dyski membranowe, spoiwo, zwane jest również rzęskami, ze względu na kształt, wewnętrzną część z mitochondriami. Zakończenia nerwów znajdują się u podstawy różdżki.

Pigment rodopsyny dostępny w paskach jest odpowiedzialny za wrażliwość na światło. Dzięki działaniu promieni światła pigment staje się przebarwiony.

Rozkład prętów wzdłuż ciała siatkówki jest nierówny. Jeden milimetr kwadratowy może mieć od dwudziestu do dwustu tysięcy prętów. W obszarach peryferyjnych ich gęstość jest mniejsza niż w centralnych. Daje to możliwość widzenia nocnego i peryferyjnego. W żółtej plamie prawie nie ma patyków.

Współpraca

Wraz z prętami, szyszki służą do rozróżniania kolorów i ostrości wzroku. Faktem jest, że pręty są wrażliwe tylko na szmaragdowo-zielony obszar widma. Cała reszta to szyszki. Długość fali uwięzionej przez pręty nie przekracza 500 nm (tj. 498). Muszę powiedzieć, że ze względu na rozszerzony zakres czułości, szyszki reagują na wszystkie fale. Na własnym spektrum jest po prostu bardziej wrażliwy.

Ale w nocy, gdy strumień fotonów nie wystarcza do percepcji szyszek, różdżka uczestniczy w wizji. Osoba widzi zarysy obiektów, sylwetki, ale nie dostrzega kolorów.

A więc, jaki wniosek można wyciągnąć? Laski i stożki są dwoma typami fotoreceptorów, które znajdują się w strukturze siatkówki. Stożki są odpowiedzialne za percepcję fal koloru, pręty są bardziej podatne na kontury. Okazuje się, że w nocy funkcja wizualna wykonywana jest w większości dzięki pałeczkom, a po południu szyszki pracują więcej. W przypadku dysfunkcji pewnej części fotoreceptorów mogą wystąpić problemy z widzeniem peryferyjnym, a także percepcją koloru. Jeśli zestaw stożków odpowiedzialnych za jedno spektrum nie działa, oko nie dostrzeże tego spektrum.

Funkcje pręcików i stożków w siatkówce oka

Dzięki wizualnym organom ludzie widzą świat we wszystkich jego kolorach. Wszystko to dzieje się kosztem siatkówki oka, na której znajdują się specjalne fotoreceptory. W medycynie nazywa się je sztyftami i stożkami.

Gwarantują najwyższy stopień podatności obiektów. Pręty i stożki siatkówki oka przenoszą nadchodzące sygnały świetlne na impulsy. Następnie system nerwowy zabiera je i przekazuje informacje osobie.

Każdy typ fotoreceptora ma swoją własną specyficzną funkcję. Na przykład w ciągu dnia zatory są najbardziej odczuwalne przez szyszki. Kiedy pojawia się kropla w strumieniu światła, wtedy różdżki wchodzą w grę.

Funkcje prętów w siatkówce oka

Pręt ma wydłużony kształt przypominający mały cylinder i składa się z czterech ważnych ogniw: krążków błony, rzęsek, mitochondriów i tkanki nerwowej. Ten typ fotoreceptora ma zwiększoną zdolność reagowania na światło, co zapewnia uderzenie nawet przy najmniejszym błyśnięciu światłem. Pręty zaczynają działać po wzięciu energii do jednego fotonu. Ta właściwość prętów wpływa na funkcję wzrokową o zmierzchu i pomaga odróżnić obiekty w ciemności. Ponieważ patyki w ich strukturze mają tylko jeden pigment zwany rodopsyną, kolory nie różnią się.

Funkcje stożków w siatkówce oka

1. Warstwa powierzchniowa jest reprezentowana przez krążki membranowe wypełnione barwnym pigmentem zwanym jodopolizyną.
2. Warstwa łącząca to druga warstwa w stożkach. Jego główną rolą jest zwężenie, które tworzy specyficzną formę w receptorach.
3. Wewnętrzna część szyszek to mitochondria.
4. W centralnej części receptora znajduje się główny segment, który pełni funkcję łączących ogniw.

Jodopsynę barwną podzielono na kilka typów. Zapewnia to pełną otwartość stożków w określaniu różnych obszarów spektrum światła. Dzięki dominacji różnych rodzajów pigmentów, szyszki są podzielone na trzy główne typy. Wszystkie działają tak harmonijnie, że dają ludziom doskonałą widoczność, aby dostrzec wszystkie kolory widocznych obiektów.

Możliwość barwienia wrażliwości oka

Laski i szyszki są potrzebne nie tylko do rozróżniania wizji nocnej i nocnej, ale także do określania kolorów na zdjęciach. Struktura narządu wzroku pełni wiele funkcji: dzięki niemu postrzegany jest ogromny obszar otaczającego świata. Do tego wszystkiego osoba ma jedną z interesujących właściwości, która implikuje wizję obuoczną. Receptory biorą udział w postrzeganiu widm barw, w wyniku czego osoba jest jedynym przedstawicielem, który odróżnia wszystkie barwy świata.

Struktura wizualnej siatkówki

Jeśli mówimy o strukturze siatkówki, pręty i stożki znajdują się w jednym z wiodących miejsc. Obecność danych fotoreceptorów na tkankach nerwowych pomaga natychmiastowo przekształcić odebrany strumień światła w tarczę impulsową.

Siatkówka dostaje obraz, który jest zaprojektowany za pomocą części oka i soczewki. Następnie obraz jest przetwarzany i przychodzi na impulsy za pomocą wizualnych ścieżek do pożądanego obszaru mózgu. Najbardziej złożony typ struktury oka wykonuje pełne przetwarzanie danych informacyjnych w najmniejszych sekundach. Największa część receptorów znajduje się w plamce żółtej, której umiejscowienie znajduje się w centrum siatkówki

Funkcje pręcików i stożków w siatkówce oka

Laski i szyszki mają inną strukturę i funkcję. Kije pozwalają skoncentrować się na obiektach w ciemności, a stożki, wręcz przeciwnie, pomagają odróżnić postrzeganie kolorów otaczającego świata. Mimo to zapewniają skoordynowaną pracę całego narządu wzrokowego. Dlatego możemy stwierdzić, że oba fotoreceptory są niezbędne do wykonywania funkcji wzrokowej.

Funkcje rodopsyny w siatkówce oka

Rhodopsin odnosi się do wizualnych pigmentów, które mają strukturę białkową. Odnosi się do chromoprotein. W praktyce nadal zwyczajowo wywoływana jest wizualna purpura. Jego imię było spowodowane jaskrawoczerwonym kolorem. Podczas licznych badań wykryto i potwierdzono fioletowe zabarwienie prętów. Rhodopsin ma w swoim składzie dwa składniki - żółty pigment i bezbarwne białko.

Po nałożeniu strumienia światła pigment zaczyna się rozkładać. Przywrócenie rodopsyny następuje podczas oświecenia zmierzchu za pomocą białka. Przy jasnym oświetleniu ponownie ulega rozkładowi, a jego podatność zostaje zastąpiona przez niebieski obszar wizualny. Białko rodopsyny zostaje całkowicie odnowione w ciągu trzydziestu minut. W tym czasie wizja typu zmierzchu osiąga maksimum, to znaczy osoba zaczyna widzieć znacznie lepiej w ciemnym pokoju.

Objawy uczucia pręcików i szyszek

• Zmniejszona ostrość wzroku.
• Naruszenie postrzegania kolorów.
• Błyskawica na oczach.
• Ciężkość pola widzenia.
• Pojawienie się zasłony na twoich oczach.
• Upadek wizji zmierzchu.

Choroby, które wpływają na pręty i stożki w siatkówce oka

Klęska fotoreceptorów zachodzi z różnymi anomaliami siatkówki w postaci chorób.

1. Hemerallopia. Ludzie nazywają ślepotę kurcząt, co wpływa na wizję zmierzchu.
2. Zwyrodnienie plamki żółtej. Patologia centralnej części siatkówki.
3. Barwiona abiotrofia siatkówki.
4. Kolor ślepota. Niezdolność do odróżnienia niebieskiego obszaru widma.
5. Oderwanie siatkówki.
6. Proces zapalny w siatkówce oka.
7. Uraz oka.

Organizm wzrokowy odgrywa ważną rolę w życiu człowieka, a głównymi funkcjami percepcji kolorów są pręty i stożki. Dlatego, jeśli cierpi jeden z fotoreceptorów, cała praca systemu wizualnego zostaje zakłócona.

Laski i szyszki

Główną część wizualnego analizatora stanowi siatkówka oka. To tutaj percepcja fal elektromagnetycznych światła, ich transformacja w impulsy nerwowe i dalsze przekazywanie do nerwu wzrokowego. Dzień (kolor) i noktowizor zapewniają specjalne receptory siatkówki. Razem tworzą warstwę światłoczułą. W zależności od postaci receptory te nazywane są pałeczkami i stożkami.

Funkcje prętów i stożków

W tym artykule staraliśmy się bardziej szczegółowo zrozumieć, gdzie znajdują się pręty i stożki, i dowiedzieć się, jakie funkcje pełnią.

Informacje ogólne

Histologicznie, 10 warstw komórek można zidentyfikować na siatkówce oka. Fotoczuła warstwa składa się ze specjalnych fotoreceptorów, które są specjalnymi strukturami komórek neuroepitelialnych. Zawierają unikalne wizualne pigmenty, które pochłaniają fale świetlne o określonej długości. Laski i szyszki są rozmieszczone nierównomiernie na siatkówce. Większość szyszek najczęściej znajduje się w centrum. Pręty z kolei zwykle znajdują się na obrzeżach. Dodatkowe różnice obejmują:

1. Aby zapewnić widzenie w nocy, potrzebne są kije. Oznacza to, że są odpowiedzialni za postrzeganie światła w warunkach słabego oświetlenia. W związku z tym, za pomocą pałeczek, osoba może zobaczyć obiekty tylko w czerni i bieli.
2. Stożki zapewniają ostrość widzenia przez cały dzień. Dzięki ich pomocy każdy może zobaczyć otaczający świat na kolorowym obrazie.

Pręty są wrażliwe tylko na te fale, których długość nie przekracza 500 nm. Pozostają one jednak aktywne nawet po obniżeniu strumienia fotonów. Stożki można uznać za bardziej czułe i są w stanie dostrzec wszystkie sygnały kolorów. Jednakże, w celu ich wzbudzenia, światło może czasami być wymagane z dużo większą intensywnością.

W ciemnych godzinach praca wzrokowa odbywa się za pomocą patyków. W rezultacie osoba może wyraźnie zobaczyć kontury obiektów, ale po prostu nie może odróżnić ich koloru. W przypadku zaburzenia funkcji fotoreceptorów mogą pojawić się następujące problemy i patologie widzenia:

• naruszenie percepcji kolorów;
• różne choroby zapalne siatkówki;
• stratyfikacja błony siatkówki;
• naruszenie wizji zmierzchu;
• światłowstręt.

Szyszki

Ludzie z dobrym wzrokiem mają około miliona stożków w każdym oku. Ich długość wynosi 0,05 mm, a szerokość 0,004 mm. Wrażliwość na przepływ promieni w nich jest niewielka. Jednak wszystkie z nich jakościowo będą postrzegać gamut kolorów, w tym różne odcienie.

Są również odpowiedzialni za rozpoznawanie poruszających się obiektów, dzięki czemu lepiej reagują na dynamikę oświetlenia.

Struktura szyszek

W stożkach znajdują się trzy główne segmenty i zwężenie:

1. Segment zewnętrzny. Zawiera światłoczuły pigment - jododopsynę, który znajduje się w pół-dyskowych fałdach błony plazmatycznej. Ten region komórek fotoreceptorów jest stale aktualizowany.
2. Zwężenie - utworzone przez membranę plazmową i służy do przenoszenia energii z segmentu wewnętrznego na zewnątrz. Jeśli spojrzysz na to bardziej szczegółowo, zobaczysz, że reprezentuje ono tak zwane rzęski, które wykonują to połączenie.
3. Segment wewnętrzny. To jest obszar aktywnego metabolizmu. Tutaj są mitochondria - podstawa energetyczna komórek. W tym segmencie istnieje również intensywne uwalnianie energii, które jest niezbędne do realizacji procesu wizualnego.
4. Zakończenie synaptyczne jest regionem synaps. Te kontakty między komórkami w przyszłości będą przenosić impulsy nerwowe do nerwu wzrokowego.

Trójskładnikowa hipoteza postrzegania kolorów

Wielu już wie, że w szyszkach znajduje się specjalny pigment, jodopsynina, który pozwala dostrzec całe spektrum kolorów. Zgodnie z trójskładnikową hipotezą widzenia kolorów istnieją trzy rodzaje stożków. W każdej konkretnej formie istnieje rodzaj jodopsyny, która postrzega tylko część spektrum:

1. Typ L zawiera pigment zwany erythrolab i ustawia długie fale, mianowicie czerwono-żółtą część widma.
2. M - typ zawiera pigment chlorolabu i jest w stanie wyczuć średnie fale, które emitują żółto-zielony obszar widma.
3. S - zawiera cyjanekab pigmentowy i reaguje tylko na krótkie fale, dostrzegając niebieską część widma.

Ważne jest, aby wiedzieć! Do tej pory wielu naukowców zajmuje się problemami współczesnej histologii i zauważa niższość trójkolorowej hipotezy postrzegania kolorów. Wynika to z faktu, że istnienie trzech gatunków szyszek nie zostało jeszcze potwierdzone. Nie znaleziono również pigmentu, który wcześniej otrzymał nazwę cyjanabab.

Dwuskładnikowa hipoteza postrzegania kolorów

Jeśli wierzysz w tę hipotezę, to możesz zrozumieć, że wszystkie szyszki siatkówki zawierają erytholab, a także chlorolab. Dzięki temu doskonale potrafią dostrzec długą i środkową część spektrum. Krótka część spektrum w tym przypadku dostrzega pigment rodopsyny, który jest zawarty w pałeczkach.

Na korzyść tej teorii może być fakt, że ludzie, którzy nie są w stanie odbierać widma o krótkich falach, jednocześnie cierpią na zaburzenia widzenia w warunkach słabego oświetlenia. Podobną patologię nazywa się "ślepotą w nocy".

Kije

Jeśli przyjrzysz się bliżej prętom, zobaczysz, że mają one kształt podłużnych cylindrów o długości około 0,06 mm. U dorosłych około 120 milionów takich receptorów jest obecnych w każdym oku. Wypełniają całą siatkówkę koncentrując się na obrzeżach.

Pigment zapewniający różdżkę dostatecznie wysokiej wrażliwości na światło nazywany jest rhodopsinem lub fioletem wizualnym. W jasnym świetle pigment ten zanika i całkowicie traci swoją zdolność. W tym momencie będzie on podatny tylko na krótkie fale świetlne, które stanowią niebieski obszar widma. W ciemności jego kolor i cechy są stopniowo przywracane.

Struktura pałeczek

Struktura prętów praktycznie nie różni się od konstrukcji stożków. Istnieją 4 główne części:

1. Zewnętrzny segment z dyskami membranowymi zawiera pigment rodopsyny.
2. Segment wiążący lub cilium zapewnia niezawodny kontakt pomiędzy zewnętrznymi i wewnętrznymi częściami.
3. Wewnętrzny segment obejmuje mitochondria. Nastąpi proces produkcji energii.
4. Segment podstawowy zawiera zakończenia nerwowe i przenosi impulsy.

Czułość takich receptorów na działanie fotonów umożliwia przekształcenie stymulacji świetlnej w wzbudzenie nerwowe i przekazanie jej do mózgu. W ten sposób odbywa się proces percepcji fal świetlnych przez ludzkie oko - fotorecepcję.

Wnioski

Jak widać, człowiek jest jedynym żywym stworzeniem, które może odbierać otaczający świat w całej palecie barw. Utrzymanie wyjątkowej zdolności przez nadchodzące lata pomoże w niezawodnej ochronie oczu przed szkodliwym działaniem, a także w zapobieganiu uszkodzeniom wzroku. Mamy nadzieję, że ta informacja była przydatna i interesująca.

Różdżki i stożki oka - co to jest?

Informacje o świecie zewnętrznym uzyskuje się w 90% poprzez narząd wzroku. Rola siatkówki jest funkcją wzrokową. Siatkówka składa się z fotoreceptorów o specjalnej strukturze - stożków i prętów.

Pręty i stożki są fotograficznymi receptorami o wysokim stopniu czułości, przekształcają sygnały świetlne docierające z zewnątrz do impulsów postrzeganych przez centralny układ nerwowy - mózg.

Po oświetleniu - w ciągu dnia - szyszki doświadczają zwiększonego stresu. Kije są odpowiedzialne za wizualizację zmierzchu - jeśli nie są wystarczająco aktywne, jest ślepota nocna.

Stożki i pręty w siatkówce mają różne struktury, ponieważ ich funkcje są różne.

Struktura ludzkiego ciała

1. Rogówka - przezroczysta powłoka z naczyniami i zakończeniami nerwowymi, granicząca z twardówką, znajduje się z przodu narządu wzroku.
2. Przednia komora między rogówką a tęczówką zawiera płyn wewnątrzgałkowy.
3. Irys to obszar oka z otworem dla źrenicy. Jego struktura: mięśnie, które zmieniają średnicę źrenicy, gdy zmienia się oświetlenie i reguluje nadejście światła.
4. Uczeń jest dziurą, przez którą światło przechodzi przez oko.
5. Soczewka - elastyczna przezroczysta soczewka, która natychmiast dostosowuje się do obrazów wizualnych - zmienia skupienie, aby ocenić wielkość obiektów i odległość do nich.
6. Ciało szkliste jest absolutnie przezroczystą substancją o konsystencji żelu, dzięki czemu oko ma kulisty kształt. Wykonuje funkcję wymiany w narządzie wzroku.
7. Retina - składa się z 3 warstw, odpowiedzialnych za wzrok i postrzeganie koloru, zawiera naczynia krwionośne, włókna nerwowe i fotoreceptory o wysokiej czułości. To dzięki podobnej strukturze siatkówki mózg otrzymuje impulsy, które wynikają z percepcji fal świetlnych o różnych długościach. Dzięki tej zdolności siatkówki osoba odróżnia główne kolory i ich liczne odcienie. Różne typy ludzi mają różną wrażliwość na kolory.
8. Twardówka - zewnętrzna skorupa oka, która przechodzi w rogówkę.

Narząd wzroku obejmuje również część naczyniową i nerw wzrokowy, które przekazują sygnały z zewnątrz do mózgu. Dział mózgu, który przyjmuje i przetwarza informacje, jest również uważany za jeden z działów systemu wizualnego.

Gdzie są patyki i szyszki? Dlaczego nie znajdują odzwierciedlenia na liście? Są to receptory tkanki nerwowej, które tworzą siatkówkę. Dzięki stożkom i drążkom siatkówka dostaje obraz utrwalony przez rogówkę i soczewkę. Impulsy przekazują obraz do centralnego układu nerwowego, gdzie przetwarzane są informacje. Proces ten odbywa się w ułamku sekundy - niemal natychmiast.

Większość wrażliwych fotoreceptorów znajduje się w plamce żółtej - tak zwanym centralnym obszarze siatkówki. Drugą nazwą plamki jest żółta plamka oka. Nazwę tę nadano plamce żółtej, ponieważ żółtawy odcień jest wyraźnie widoczny podczas oglądania tej strefy.

W strukturze zewnętrznej części siatkówki znajduje się pigment, w elementach wewnętrznych - światłoczułych.

Stożki w oku

Stożki zostały nazwane, ponieważ są podobne w kształcie do kolb, tylko bardzo małe. W dorosłej ludzkiej siatkówce zawiera 7 milionów tych receptorów.

Każdy stożek składa się z 4 warstw:

• zewnętrzne - dyski membranowe z kolorowym pigmentem iodopsin; to właśnie ten pigment zapewnia wysoką czułość w odbiorze fal świetlnych o różnych długościach;
• warstwa łącząca - druga warstwa - zwężenie, pozwalające na utworzenie postaci wrażliwego receptora - składa się z mitochondriów;
• wewnętrzna część to podstawowy segment, ogniwo;
• obszar synaptyczny.

Obecnie w pełni zbadano tylko 2 światłoczułe pigmenty w składzie fotoreceptorów tego typu - chlorolabu i erytrolabu. Pierwszy jest odpowiedzialny za postrzeganie żółtozielonego obszaru widmowego, a drugi jest żółto-czerwony.

Laski w oczach

Pręty siatkówki mają kształt cylindryczny, długość przekracza 30 razy współczynnik średnicy.

Skład prętów obejmuje następujące elementy:

• dyski membranowe;
• rzęski;
• mitochondria;
• tkanka nerwowa.

Maksymalna światłoczułość jest zapewniona przez rodopsynę pigmentu (wizualna purpura). Nie potrafi odróżnić odcieni kolorów, ale reaguje nawet na minimalne błyski światła, które otrzymuje z zewnątrz. Receptor prętów jest wzbudzany nawet przez błysk, którego energia jest tylko jednym fotonem. Jest to zdolność, która pozwala zobaczyć o zmierzchu.

Rhodopsin - białko z grupy wizualnych pigmentów, odnosi się do chromoprotein. Jego drugie imię - wizualna purpura - otrzymał podczas badań. W porównaniu z innymi pigmentami jest wyraźnie zaznaczony jasnoczerwonym odcieniem.

W składzie rodopsyny dwa składniki są bezbarwnym białkiem i żółtym pigmentem.

Reakcja rodopsyny na wiązkę światła jest następująca: po ekspozycji na światło pigment ulega rozkładowi, powodując wzbudzenie nerwu wzrokowego. W ciągu dnia czułość oka przesuwa się do niebieskiego obszaru, aw nocy - wizualna purpura zostaje przywrócona w ciągu 30 minut.

W tym czasie oko osoby dostosowuje się do zmierzchu i zaczyna dostrzegać jaśniej otaczające informacje. To właśnie można wytłumaczyć, że w ciemności zaczynają wyraźniej widzieć z czasem. Im mniej światła, tym ostrzejsza wizja zmierzchu.

Stożki i patyki oka są funkcjami

Niemożliwe jest rozważenie osobno fotoreceptorów - w aparacie wzrokowym tworzą jedną całość i są odpowiedzialne za funkcje wizualne i postrzeganie kolorów. Bez skoordynowanej pracy receptorów obu gatunków centralny układ nerwowy otrzymuje zniekształconą informację.

Wizję kolorów zapewnia symbioza prętów i stożków. Pręty są wrażliwe w zielonej części spektrum - 498 nm, nie więcej, a następnie na percepcje odpowiadają stożki z różnymi typami pigmentów.

Stożki długofalowe i średniofalowe z szerokimi strefami światłoczułymi i wewnętrzne nakładanie się tych stref są wykorzystywane do oszacowania zakresów żółto-czerwonego i niebiesko-zielonego. Oznacza to, że fotoreceptory reagują jednocześnie na wszystkie kolory, ale na własną rękę są bardziej intensywnie podekscytowane.

W nocy nie można odróżnić kolorów, jeden barwny pigment może reagować tylko na błyski światła.

Rozproszone komórki biopolarne w formie siatkówki tworzą synapsy (miejsce kontaktu między neuronem a komórką odbierającą sygnał lub między dwoma neuronami) z zaledwie kilkoma pałeczkami - to się nazywa konwergencja synaptyczna.

Zwiększoną percepcję promieniowania świetlnego zapewniają monosynaptyczne komórki bipolarne, które łączą stożki z komórkami zwojowymi. Komórka zwojowa to neuron, który znajduje się w siatkówce oka i wytwarza impulsy nerwowe.

Razem pręty i stożki wiążą amacryl i komórki poziome, tak że pierwsze przetwarzanie informacji zachodzi nawet w samej siatkówce. Zapewnia to szybką reakcję osoby na to, co dzieje się wokół niego. Komórki amakrylowe i poziome są odpowiedzialne za hamowanie boczne - to znaczy, powstaje wzbudzenie pojedynczego neuronu "Kojący" działania z drugiej strony, co zwiększa ostrość postrzegania informacji.

Pomimo odmiennej struktury fotoreceptorów, uzupełniają się nawzajem. Dzięki ich konsekwentnej pracy można uzyskać klarowny i klarowny obraz.

Laski i stożki na siatkówce oraz ich rola w postrzeganiu kolorów i światła

Ważne jest, aby wiedzieć! Jeśli wizja zaczęła zawodzić, natychmiast dodaj tego profesjonalisty do swojej diety. Czytaj więcej >>

Siatkówka jest główną częścią wizualnego analizatora. Tutaj następuje percepcja fal elektromagnetycznych, ich transformacja w impulsy nerwowe i transmisja do nerwu wzrokowego. Dzień (kolor) i noktowizja są dostarczane przez specjalne receptory siatkówki. Razem tworzą tak zwaną warstwę fotosensorową. Zgodnie ze swoją postacią receptory te nazywane są stożkami i prętami.

Mikroskopowa struktura oka

Histologicznie, 10 warstw komórek jest wydzielanych na siatkówce oka. Zewnętrzna warstwa światłoczuła składa się z fotoreceptorów (prętów i stożków), które reprezentują specjalne formacje komórek neuroepitelialnych. Zawierają wizualne pigmenty, które mogą absorbować fale świetlne o określonej długości. Pręty i stożki są nierównomiernie rozmieszczone na siatkówce. Główna liczba stożków znajduje się w centrum, a pręty są na obwodzie. Ale to nie jest jedyna różnica:

1. 1. Kije zapewniają widzenie w nocy. Oznacza to, że są odpowiedzialni za postrzeganie światła w warunkach słabego oświetlenia. W związku z tym, za pomocą patyk, osoba może zobaczyć obiekty tylko w czerni i bieli.
2. 2. Stożki zapewniają ostrość wzroku w ciągu dnia. Dzięki ich pomocy człowiek widzi świat w kolorowym obrazie.

Pręty są czułe tylko na fale krótkie, których długość nie przekracza 500 nm (niebieska część widma). Są jednak aktywne nawet w rozproszonym świetle, gdy gęstość strumienia fotonów jest obniżona. Stożki są bardziej czułe i mogą odbierać wszystkie sygnały kolorów. Ale dla ich wzbudzenia wymagane jest światło o znacznie większej intensywności. W ciemności prace wizualne wykonywane są przy użyciu patyczków. W rezultacie, o zmierzchu iw nocy osoba może zobaczyć sylwetki obiektów, ale nie czuje ich kolorów.

Upośledzone funkcje fotoreceptorów w siatkówce mogą prowadzić do różnych patologii widzenia:

• naruszenie percepcji kolorów (ślepota barw);
• choroby zapalne siatkówki;
• stratyfikacja błony siatkówki;
• naruszenie wizji zmierzchu (nocna ślepota);
• światłowstręt.

Pytanie i stożki siatkówki

Laski i stożki są wrażliwymi receptorami siatkówki, które przekształcają stymulację światła w nerwową, tj. przekształcają światło w impulsy elektryczne, które przechodzą przez nerw wzrokowy do mózgu. Różdżki są odpowiedzialne za percepcję w warunkach słabego oświetlenia (odpowiedzialnych za widzenie w nocy), szyszek na ostrość wzroku i postrzeganie kolorów (widzenie w dzień). Rozważmy oddzielnie każdy z typów fotoreceptorów.

Pałeczki siatkówki

Pręty mają postać cylindra o niejednolitej, ale w przybliżeniu równej średnicy obwodu wzdłuż długości. Ponadto długość (równa 0.000006 m lub 0,06 mm) w 30-krotności ich średnicy (lub 0,000002 m 0,002 mm), dzięki czemu wydłużony cylinder jest faktycznie bardzo podobny do tego pręta. W oczach zdrowej osoby jest około 115-120 milionów prętów.

Dłoń oka osoby składa się z 4 segmentów:

1 - Segment zewnętrzny (zawiera dyski membranowe),

2 - Segment wiążący (cilium),

3 - Segment wewnętrzny (zawiera mitochondria),

4 - Segment podstawowy (połączenie neuronowe)

Wędki są niezwykle wrażliwe na światło. Wystarczająca energia jednego fotonu (najmniejsza elementarna cząstka światła) do reakcji prętów. Fakt ten pomaga w tak zwanym widzeniu w nocy, pozwalającym zobaczyć o zmierzchu.

Różdżki nie są w stanie odróżnić kolorów, po pierwsze, jest to spowodowane obecnością w pałeczkach tylko jednego pigmentu rodopsyny. Rodopsyny, albo nazywa wizualny fioletowy, dzięki obejmuje dwie grupy białek (chromoforowe i opsyny) ma dwie maksymalne pochłanianie światła, jednak biorąc pod uwagę, że jedna z tych maksimów jest poza widzialne dla ludzkiego światła oka (278 nm - jest to region ultrafioletowe niewidoczne dla oka), warto nazywać je maksimami absorpcji falowej. Jednak drugie maksimum absorpcji jest nadal widoczne dla oka - jest na poziomie 498 nm, które wydaje się znajdować na granicy spektrum zielonego koloru i niebieskiego.

Powszechnie wiadomo, że rodopsyna zawarta w prętach reaguje na światło wolniej niż jodopsyna w szyszkach. W związku z tym pręty reagują słabo na dynamikę strumienia świetlnego i słabo rozróżniają poruszające się obiekty. Z tego samego powodu ostrość wzroku nie jest również specjalizacją prętów.

Stożki siatkówki

Stożki otrzymały taką nazwę ze względu na ich kształt, podobny do kolb laboratoryjnych. Długość stożka wynosi 0,00005 metrów lub 0,05 mm. Jego średnica w najwęższym miejscu wynosi około 0,000001 metrów lub 0,001 mm i 0,004 mm w najszerszym miejscu. Na siatkówce zdrowego dorosłego człowieka około 7 milionów czopków.

Stożki są mniej wrażliwe na światło, innymi słowy, aby je podniecić, strumień światła będzie kilkadziesiąt razy bardziej intensywny niż przy wzbudzaniu prętów. Natomiast czopki mogą obsłużyć więcej prętów intensywne światło, dlatego też są one lepsze postrzegane zmiana strumienia światła (na przykład pałeczki lepiej odróżnić światło dynamiki ruchu obiektów w stosunku do oka), a także określenia wyraźnego obrazu.

Stożek ludzkiego oka składa się z 4 segmentów:

1 - Segment zewnętrzny (zawiera dyski membranowe z jodopsyną),

2 - Segment wiążący (szyjka),

3 - Segment wewnętrzny (zawiera mitochondria),

4 - Obszar połączenia synaptycznego (segment podstawowy).

Powodem wyżej opisanych właściwości szyszek jest zawartość w nich biologicznego pigmentu jodopsynowego. W czasie pisania tego stwierdzono (nadawany i udowodnione) dwa rodzaje iodopsin: eritrolab (barwnik wrażliwy na czerwonym obszarze widma długich L fal) hlorolab (barwnik wrażliwy na zielonej części widma do średniej M fal). Do tej pory nie wykryto pigmentu wrażliwego na niebieską część spektrum, na krótkie fale S, chociaż został już nazwany cyjanolabem.

Oddzielenie stożków do 3 typów (na dominację w tych pigmentów: eritrolaba, hlorolaba, tsianolaba) jest określany jako trójskładnikowy hipoteza widzenia. Jednakże, nie jest nieliniową teorią dwuskładnikowego, którego wyrażających sądzić, że każdy stożek zawiera jednocześnie eritrolab i hlorolab, a więc jest w stanie dostrzec kolorów czerwonego i zielonego widma. W tym przypadku rola cyjanku jest przejmowana przez wyblakłą rodopsynę z prętów. Na poparcie tej teorii jest fakt, że ludzie, którzy cierpią na daltonizm, czyli ślepota w niebieskiej części widma (acyanopsia), mają również trudności z nocnego widzenia (ślepota), co jest oznaką nieprawidłowego funkcjonowania siatkówki prętów oka.

Oczy różdżki

Informacje o świecie zewnętrznym uzyskuje się w 90% poprzez narząd wzroku. Rola siatkówki jest funkcją wzrokową. Siatkówka składa się z fotoreceptorów o specjalnej strukturze - stożków i prętów.

Pręty i stożki są fotograficznymi receptorami o wysokim stopniu czułości, przekształcają sygnały świetlne docierające z zewnątrz do impulsów postrzeganych przez centralny układ nerwowy - mózg.

Po oświetleniu - w ciągu dnia - szyszki doświadczają zwiększonego stresu. Kije są odpowiedzialne za wizualizację zmierzchu - jeśli nie są wystarczająco aktywne, jest ślepota nocna.

Stożki i pręty w siatkówce mają różne struktury, ponieważ ich funkcje są różne.

Rogówka - przezroczysta powłoka z naczyniami i zakończeniami nerwowymi, granicząca z twardówką, znajduje się z przodu narządu wzroku. Przednia komora między rogówką a tęczówką zawiera płyn wewnątrzgałkowy. Irys to obszar oka z otworem dla źrenicy. Jego struktura: mięśnie, które zmieniają średnicę źrenicy, gdy zmienia się oświetlenie i reguluje nadejście światła. Uczeń jest dziurą, przez którą światło przechodzi przez oko. Soczewka - elastyczna przezroczysta soczewka, która natychmiast dostosowuje się do obrazów wizualnych - zmienia skupienie, aby ocenić wielkość obiektów i odległość do nich. Ciało szkliste jest absolutnie przezroczystą substancją o konsystencji żelu, dzięki czemu oko ma kulisty kształt. Wykonuje funkcję wymiany w narządzie wzroku. Retina - składa się z 3 warstw, odpowiedzialnych za wzrok i postrzeganie koloru, zawiera naczynia krwionośne, włókna nerwowe i fotoreceptory o wysokiej czułości. To dzięki podobnej strukturze siatkówki mózg otrzymuje impulsy, które wynikają z percepcji fal świetlnych o różnych długościach. Dzięki tej zdolności siatkówki osoba odróżnia główne kolory i ich liczne odcienie. Różne typy ludzi mają różną wrażliwość na kolory. Twardówka - zewnętrzna skorupa oka, która przechodzi w rogówkę.

Narząd wzroku obejmuje również część naczyniową i nerw wzrokowy, które przekazują sygnały z zewnątrz do mózgu. Dział mózgu, który przyjmuje i przetwarza informacje, jest również uważany za jeden z działów systemu wizualnego.

Gdzie są patyki i szyszki? Dlaczego nie znajdują odzwierciedlenia na liście? Są to receptory tkanki nerwowej, które tworzą siatkówkę. Dzięki stożkom i drążkom siatkówka dostaje obraz utrwalony przez rogówkę i soczewkę. Impulsy przekazują obraz do centralnego układu nerwowego, gdzie przetwarzane są informacje. Proces ten odbywa się w ułamku sekundy - niemal natychmiast.

Większość wrażliwych fotoreceptorów znajduje się w plamce żółtej - tak zwanym centralnym obszarze siatkówki. Drugą nazwą plamki jest żółta plamka oka. Nazwę tę nadano plamce żółtej, ponieważ żółtawy odcień jest wyraźnie widoczny podczas oglądania tej strefy.

W strukturze zewnętrznej części siatkówki znajduje się pigment, w elementach wewnętrznych - światłoczułych.

Stożki zostały nazwane, ponieważ są podobne w kształcie do kolb, tylko bardzo małe. W dorosłej ludzkiej siatkówce zawiera 7 milionów tych receptorów.

Każdy stożek składa się z 4 warstw:

zewnętrzne - dyski membranowe z kolorowym pigmentem iodopsin; to właśnie ten pigment zapewnia wysoką czułość w odbiorze fal świetlnych o różnych długościach; warstwa łącząca - druga warstwa - zwężenie, pozwalające na utworzenie postaci wrażliwego receptora - składa się z mitochondriów; wewnętrzna część to podstawowy segment, ogniwo; obszar synaptyczny.

Obecnie w pełni zbadano tylko 2 światłoczułe pigmenty w składzie fotoreceptorów tego typu - chlorolabu i erytrolabu. Pierwszy jest odpowiedzialny za postrzeganie żółtozielonego obszaru widmowego, a drugi jest żółto-czerwony.

Pręty siatkówki mają kształt cylindryczny, długość przekracza 30 razy współczynnik średnicy.

Skład prętów obejmuje następujące elementy:

dyski membranowe; rzęski; mitochondria; tkanka nerwowa.

Maksymalna światłoczułość jest zapewniona przez rodopsynę pigmentu (wizualna purpura). Nie potrafi odróżnić odcieni kolorów, ale reaguje nawet na minimalne błyski światła, które otrzymuje z zewnątrz. Receptor prętów jest wzbudzany nawet przez błysk, którego energia jest tylko jednym fotonem. Jest to zdolność, która pozwala zobaczyć o zmierzchu.

Rhodopsin - białko z grupy wizualnych pigmentów, odnosi się do chromoprotein. Jego drugie imię - wizualna purpura - otrzymał podczas badań. W porównaniu z innymi pigmentami jest wyraźnie zaznaczony jasnoczerwonym odcieniem.

W składzie rodopsyny dwa składniki są bezbarwnym białkiem i żółtym pigmentem.

Reakcja rodopsyny na wiązkę światła jest następująca: po ekspozycji na światło pigment ulega rozkładowi, powodując wzbudzenie nerwu wzrokowego. W ciągu dnia czułość oka przesuwa się do niebieskiego obszaru, aw nocy - wizualna purpura zostaje przywrócona w ciągu 30 minut.

W tym czasie oko osoby dostosowuje się do zmierzchu i zaczyna dostrzegać jaśniej otaczające informacje. To właśnie można wytłumaczyć, że w ciemności zaczynają wyraźniej widzieć z czasem. Im mniej światła, tym ostrzejsza wizja zmierzchu.

Niemożliwe jest rozważenie osobno fotoreceptorów - w aparacie wzrokowym tworzą jedną całość i są odpowiedzialne za funkcje wizualne i postrzeganie kolorów. Bez skoordynowanej pracy receptorów obu gatunków centralny układ nerwowy otrzymuje zniekształconą informację.

Wizję kolorów zapewnia symbioza prętów i stożków. Pręty są wrażliwe w zielonej części spektrum - 498 nm, nie więcej, a następnie na percepcje odpowiadają stożki z różnymi typami pigmentów.

Stożki długofalowe i średniofalowe z szerokimi strefami światłoczułymi i wewnętrzne nakładanie się tych stref są wykorzystywane do oszacowania zakresów żółto-czerwonego i niebiesko-zielonego. Oznacza to, że fotoreceptory reagują jednocześnie na wszystkie kolory, ale na własną rękę są bardziej intensywnie podekscytowane.

W nocy nie można odróżnić kolorów, jeden barwny pigment może reagować tylko na błyski światła.

Rozproszone komórki biopolarne w formie siatkówki tworzą synapsy (miejsce kontaktu między neuronem a komórką odbierającą sygnał lub między dwoma neuronami) z zaledwie kilkoma pałeczkami - to się nazywa konwergencja synaptyczna.

Zwiększoną percepcję promieniowania świetlnego zapewniają monosynaptyczne komórki bipolarne, które łączą stożki z komórkami zwojowymi. Komórka zwojowa to neuron, który znajduje się w siatkówce oka i wytwarza impulsy nerwowe.

Razem pręty i stożki wiążą amacryl i komórki poziome, tak że pierwsze przetwarzanie informacji zachodzi nawet w samej siatkówce. Zapewnia to szybką reakcję osoby na to, co dzieje się wokół niego. Komórki amakrylowe i poziome są odpowiedzialne za hamowanie boczne - to znaczy pobudzenie jednego neuronu wywołuje efekt "uspakajający" na drugim, co zwiększa ostrość percepcji informacji.

Pomimo odmiennej struktury fotoreceptorów, uzupełniają się nawzajem. Dzięki ich konsekwentnej pracy można uzyskać klarowny i klarowny obraz.

Wizja to jeden ze sposobów na poznanie otaczającego świata i nawigację w przestrzeni kosmicznej. Pomimo tego, że inne zmysły są również bardzo ważne, za pomocą oka osoba postrzega około 90% wszystkich informacji pochodzących ze środowiska. Dzięki zdolności widzenia tego, co nas otacza, możemy oceniać zdarzenia, odróżniać obiekty od siebie nawzajem, a także dostrzegać czynniki zagrażające. Oczy człowieka są tak ułożone, że oprócz samych przedmiotów odróżniają również kolory, w których nasz świat jest barwiony. W tym celu odpowiedzialne są specjalne mikroskopijne komórki - pręciki i szyszki obecne w siatkówce każdego z nas. Dzięki nim informacje, które otrzymaliśmy o formie środowiska, przekazywane są do mózgu.

Struktura oka: Schemat

Pomimo faktu, że oko zajmuje tak mało miejsca, zawiera wiele anatomicznych struktur, dzięki którym mamy możliwość widzenia. Narząd wzroku jest prawie bezpośrednio połączony z mózgiem, a dzięki specjalnym badaniom okuliści widzą przecięcie nerwu wzrokowego. Gałka oczna ma kształt kuli i znajduje się w specjalnym wycięciu - orbicie, która tworzy kości czaszki. Aby zrozumieć, dlaczego potrzebne są liczne struktury narządu wzroku, konieczne jest poznanie struktury oka. Schemat pokazuje, że oko składa się z takich formacji jak szkliwo, soczewka, przednia i tylna komora, nerw wzrokowy i błony. Z zewnątrz narząd wzroku pokrywa twardówka - ochronna rama oka.

Pociski oka

Twardówka pełni funkcję ochrony gałki ocznej przed uszkodzeniem. Jest to zewnętrzna powłoka, która zajmuje około 5/6 powierzchni narządu wzroku. Część twardówki, która znajduje się na zewnątrz i wychodzi bezpośrednio do środowiska, nazywa się rogówką. Posiada właściwości, które pozwalają nam wyraźnie widzieć otaczający nas świat. Najważniejsze z nich to przezroczystość, lustro, wilgotność, gładkość i zdolność przepuszczania i załamywania promieni. Reszta zewnętrznej powłoki oka - twardówka - składa się z gęstej tkanki łącznej. Poniżej znajduje się następna warstwa - naczyniowa. Środkowa skorupa jest reprezentowana przez trzy formacje, ułożone w kolejności: tęczówkę, ciało rzęskowe i choreoid. Ponadto warstwa naczyniowa zawiera źrenicę. Jest to mała dziura, nie pokryta tęczówką. Każda z tych formacji ma swoją własną funkcję, niezbędną do zapewnienia wizji. Ostatnia warstwa to oczko w oku. Jest w bezpośrednim kontakcie z mózgiem. Struktura siatkówki jest bardzo trudna. Wynika to z faktu, że jest uważana za najważniejszą powłokę narządu wzroku.

Struktura siatkówki

Wewnętrzna powłoka narządu wzroku jest składową części substancji mózgowej. Jest reprezentowany przez warstwy neuronów pokrywających oko od wewnątrz. Dzięki powłoce z siatki uzyskujemy obraz wszystkiego, co jest wokół nas. Skupia ona wszystkie załamane promienie i tworzy czysty obiekt. Komórki nerwowe siatkówki przechodzą do nerwu wzrokowego, którego włókna docierają do mózgu. Na wewnętrznej skorupie oka znajduje się mała plamka, która znajduje się pośrodku i ma największą zdolność widzenia. Ta część nazywa się plamką. W tym miejscu znajdują się komórki wzrokowe - pręty i stożki oka. Zapewniają nam zarówno dzienną, jak i nocną wizję otaczającego świata.

Funkcje prętów i stożków

Komórki te znajdują się na siatkówce oka i są niezbędne do widzenia. Laski i stożki są konwerterami czarno-białego i kolorowego widzenia. Oba typy komórek działają jako fotoczułe receptory oka. Stożki są tak nazwane ze względu na ich stożkowaty kształt, są ogniwem łączącym skorupę siatki i centralny układ nerwowy. Ich główną funkcją jest transformacja odczuć świetlnych odbieranych ze środowiska zewnętrznego na sygnały elektryczne (impulsy) przetwarzane przez mózg. Specyfika rozpoznawania światła dziennego należy do szyszek ze względu na zawartą w nich pigmentację - jododopsynę. Ta substancja ma kilka rodzajów komórek, które postrzegają różne części spektrum. Różdżki są bardziej wrażliwe na światło, więc ich główna funkcja jest trudniejsza - zapewniając widoczność w półmroku. Zawierają także bazę pigmentu - substancję rodopsyny, która ulega przebarwieniu po uderzeniu światła słonecznego.

Struktura prętów i stożków

Nazwa tych komórek wynika z ich kształtu - cylindrycznego i stożkowego. Laski, w przeciwieństwie do stożków, znajdują się bardziej na obrzeżach siatkówki i praktycznie nie występują w plamce żółtej. Wynika to z ich funkcji - zapewniania widzenia w nocy, jak również obwodowych pól widzenia. Oba typy komórek mają podobną strukturę i składają się z 4 części:

Segment zewnętrzny - w nim główny pigment pręta lub stożków, pokryty powłoką. Rhodopsin i jodopsyna znajdują się w specjalnych pojemnikach - dyskach. Cilium jest częścią komórki, która zapewnia wzajemne relacje pomiędzy segmentami zewnętrznym i wewnętrznym, Mitochondria są niezbędne do metabolizmu energetycznego. Ponadto zawierają EPS i enzymy, które zapewniają syntezę wszystkich składników komórkowych. Wszystko to w wewnętrznym segmencie.

Liczba fotoczułych receptorów na siatkówce jest bardzo różna. Komórki macierzyste mają około 130 milionów. Stożki siatkówki są znacznie gorsze od nich, średnio około 7 milionów.

Cechy transmisji impulsów świetlnych

Laski i stożki są w stanie dostrzec strumień światła i przekazać go do centralnego układu nerwowego. Oba typy komórek mogą pracować w ciągu dnia. Różnica polega na tym, że światłoczułość stożków jest znacznie wyższa niż pręcików. Transmisja odbieranych sygnałów jest spowodowana interneuronami, z których każdy jest połączony z kilkoma receptorami. Połączenie kilku komórek prętowych powoduje, że czułość narządu wzroku jest znacznie większa. Zjawisko to nazwano "konwergencją". Zapewnia nam przegląd kilku pól widzenia, a także zdolność uchwycenia różnych ruchów, które zachodzą wokół nas.

Umiejętność postrzegania kolorów

Oba rodzaje receptorów siatkówki są potrzebne nie tylko do rozróżniania wizji dnia i zmierzchu, ale także do określania obrazów kolorowych. Struktura ludzkiego oka pozwala bardzo dużo: dostrzec duży obszar środowiska, aby zobaczyć o każdej porze dnia. Ponadto mamy jedną z ciekawych umiejętności - wizję dwuoczną, która pozwala znacznie rozszerzyć ankietę. Pręty i stożki są zaangażowane w postrzeganie niemal całego spektrum kolorów, tak aby ludzie, w odróżnieniu od zwierząt, rozróżniali wszystkie barwy tego świata. Widzenie kolorów jest najczęściej zapewniane przez stożki, które są 3 rodzaje (krótka, średnia i długa fala). Mimo to pręciki mają również zdolność dostrzegania niewielkiej części spektrum.