Kolor ślepota

Przed przeczytaniem artykułu zalecamy przetestowanie ślepoty barw

Ślepota barwna, znana również jako ślepota barw, jest patologią wzroku, charakteryzującą się zmniejszoną zdolnością do rozróżniania kolorów.

W siatkówce oka ludzkiego znajdują się dwa typy światłoczułych komórek nerwowych: pręcików i stożków. Wędki są odpowiedzialne za widzenie w półmroku, stożki są aktywne w ciągu dnia i odpowiadają za różnicę kolorów. Istnieją trzy rodzaje stożków: L szyszek, wrażliwych na czerwony, M szyszek wrażliwych na zielony, S szyszek na niebieski. Zaburzenia percepcji koloru występują, gdy pigment jednego lub więcej rodzajów szyszek jest całkowicie lub częściowo nieobecny lub nie działa.

Rodzaje i przyczyny

Ślepota barw może być wrodzona (dziedziczna) lub nabyta.

Wrodzona ślepota barw jest spowodowane przeniesieniem chromosomu X, najczęściej z nośnika macierzystego genu do syna. Ponieważ kobiety mają zestaw chromosomów XX, a zdrowy chromosom jest zawsze dominujący, kompensuje on pacjenta, a kobieta staje się jedynie nosicielem choroby. U mężczyzn chromosomy są łączone jako XY, dlatego w obecności patologicznego genu, zawsze stają się one ślepymi na kolory. W związku z tym liczba mężczyzn w ciemnej kolorystyce wśród mężczyzn (8%) jest znacznie wyższa niż wśród kobiet (0,4%).

Nabyta ślepota barw może rozwinąć się w wyniku uszkodzenia nerwu wzrokowego lub siatkówki. Ponadto na początek ślepoty barw mogą wpływać zmiany związane z wiekiem, przyjmowanie pewnych leków i niektóre choroby oczu. Zatem zaćma powoduje zmętnienie soczewki, w wyniku czego pogarsza się podatność fotoreceptorów na kolor. Jeśli nerw wzrokowy jest uszkodzony, nawet przy normalnym postrzeganiu kolorów stożków, pogarsza się przenoszenie postrzegania kolorów. Przewodzenie impulsu nerwowego do stożków jest zakłócane przez udar, raka, chorobę Parkinsona.

Klasyfikacja

Kolor ślepota jest klasyfikowany według kolorów, których postrzeganie jest naruszone. Istnieją następujące rodzaje tej choroby:

• Achromasia - całkowity brak umiejętności rozróżniania kolorów. W przypadku tego rodzaju ślepoty barw, osoba jest w stanie odróżnić tylko odcienie szarości. Achromazja jest spowodowana całkowitym brakiem pigmentu we wszystkich rodzajach szyszek i jest bardzo rzadka.
• Monochromasia - zdolność postrzegania tylko jednego koloru. Zwykle tej chorobie towarzyszy oczopląs i światłowstręt.
• Dichromasia - umiejętność rozróżniania dwóch kolorów. Podzielony na:
  • protanopia - brak percepcji koloru czerwonego;
  • deuteranopia - niemożność rozróżnienia zieleni;
  • tritanopia - naruszenie percepcji niebiesko-fioletowej części spektrum kolorów, któremu towarzyszy brak widzenia w półmroku.

Trichromasia zwana umiejętnością postrzegania wszystkich trzech kolorów podstawowych. Istnieje normalna i nienormalna trichromasia.

Anomalna trichromazja to skrzyżowanie dichromazji z trichromazją. Przy tej patologii osoba nie jest w stanie odróżnić odcieni kolorów podstawowych. Podobnie jak dichromazja, w anomalnej trichromazji, protomanomalii, deuteranomalia i tritanomalium - osłabione postrzeganie odpowiednio kolorów czerwonego, zielonego i niebieskiego.

Objawy ślepoty barw

W każdym przypadku oznaki ślepoty barw są indywidualne, ale mimo to istnieją pewne wspólne cechy, na podstawie których można zidentyfikować patologię:

• problemy z różnicą niektórych kolorów;
• niemożność ogólnego rozróżniania kolorów;
• oczopląs;
• mała ostrość wzroku.

Leczenie ślepoty barw

Kupiony formularz ślepotę barw można wyeliminować w zależności od przyczyny choroby. Jeśli więc problemy z różnicą w kolorze są wynikiem zaćmy, operacja usunięcia może poprawić widzenie kolorów. Jeśli problem wynika z zażywania leków, możesz przywrócić widzenie kolorów, zatrzymując leczenie.

Genetyczna ślepota barw nie reaguje na leczenie.

Osoby, które mają lekką postać ślepoty barw - dichromię - uczą się kojarzenia kolorów z określonymi obiektami, a w życiu codziennym często potrafią określać kolory, a także osoby o normalnym postrzeganiu kolorów, chociaż ich postrzeganie kolorów różni się od normalnego.

Kilka lat temu opublikowano udane wyniki korekty ślepoty barwnej u małp za pomocą metod inżynierii genetycznej. Istotą tej metody jest wprowadzenie brakujących genów do siatkówki. Jednak takich eksperymentów nie przeprowadzono na człowieku.

Istnieją również metody korygowania ślepoty barw przy użyciu specjalnych soczewek. Niedawno przedstawiono specjalne okulary z liliowymi soczewkami, które umożliwiają rozróżnienie kolorów zielonego i czerwonego, poprawiając widzenie osób z jedną formą ślepoty barw.

Zarządzanie transportem i inne ograniczenia

Daltonicy mają znaczne ograniczenia: nie wolno im obsługiwać pojazdów komercyjnych, nie mogą realizować się jako marynarze, piloci, wojskowi. Przedstawiciele tych zawodów, a także niektórzy inni, są zobowiązani do regularnego sprawdzania swojego wzroku.

W Rosji osoby z niektórymi formami ślepoty barw mogą uzyskać prawo jazdy niektórych kategorii, ale ze znakiem "Bez prawa do pracy na wynajem", co wskazuje na możliwość zarządzania transportem tylko do celów osobistych.

Główne rodzaje ślepoty barw

Wśród różnych chorób ocznych ślepota barw pozostaje jedną z najczęstszych. Podobna patologia może wystąpić u osób w różnym wieku. W rezultacie nie są w stanie odróżnić niektórych kolorów. Z tego powodu osoba nie jest w stanie zobaczyć w dokładnym kolorze jakichś obiektów, co komplikuje życie.

Definicja choroby

Kolor ślepota jest patologicznym procesem, który prowadzi do naruszenia normalnej percepcji pewnych kolorów. Patologia ma z reguły charakter genetycznie zdeterminowany, ale może występować na tle chorób siatkówki, nerwu wzrokowego.

Siatkowa powłoka narządu wzroku jest warstwą komórek nerwowych zdolnych do postrzegania promieni światła, a następnie wysyła informacje otrzymane przez nerw wzrokowy do mózgu.

Choroba ta została po raz pierwszy opisana szczegółowo przez Johna Daltona, który sam nie był w stanie odróżnić kolorów czerwonego widma. Uznał tę wadę wzrokową dopiero w wieku 26 lat, co posłużyło za podstawę do stworzenia małej publikacji, w której szczegółowo opisał objawy zaburzenia. Co ciekawe, jego dwaj bracia po trzy i jego siostra również mieli odchylenia w tym spektrum kolorów. Po publikacji książki w medycynie termin "ślepota barw", która opisuje tę patologię nie tylko w kontekście czerwieni, ale także niebieskiego i zielonego, potwierdzono przez długi czas.

Rodzaje i klasyfikacje

Przyczyną naruszenia percepcji kolorów jest odchylenie w pracy siatkówki. W centralnej części plamki znajdują się wrażliwe na barwę receptory, które nazywane są szyszkami. W sumie istnieją trzy rodzaje stożków, które reagują na określone spektrum kolorów. Zwykle działają w sposób skoordynowany, a osoba w pełni rozróżnia wszystkie kolory i odcienie, ich przecięcia. Jeśli jeden z typów zostanie naruszony, zaobserwowany zostanie jeden lub inny rodzaj ślepoty barw.

Rozróżnienie całkowitej i częściowej ślepoty na pewnym spektrum. Na przykład, acyanopsia - całkowity brak komórek stożkowych są odpowiedzialne za percepcji niebieskiego, tritanomaliya - częściowego braku czopków, gdy osoba widzi wyciszony niebieski.

Na poziomie genetycznym, jeśli istnieje nośnik ślepoty barw, prowadzi to do zakłócenia w produkcji jednego lub więcej pigmentów wrażliwych na kolor. Ci, którzy widzą tylko dwa kolory tych trzech, nazywają się dichromianami. Ludzie z pełnym zestawem szyszek - trójchromian.

Początkowo klasyfikuj według rodzaju nabycia choroby: wrodzonej i nabytej.

Wrodzony

Ten rodzaj ślepoty barw z reguły dotyczy obu oczu, nie ma skłonności do postępu i jest obserwowany głównie u mężczyzn, tk. jest dziedziczony przez chromosom X od matki do syna.

Ta forma ślepoty barw występuje najczęściej u mężczyzn niż u kobiet.

Dla kobiet charakterystyczna jest dziedziczność daltonizmu na linii ojcowskiej od matki ojca i jego babki.

Statystyki wskazują, że częstotliwość występowania ślepoty barw u kobiet wynosi 0,4%, a u mężczyzn - 2-8%.

Wrodzona barwna ślepota podzielona jest na trichromazję i dychromazję:

1. Trichromasia Czy odchylenie, w którym funkcjonowanie wszystkich trzech rodzajów szyszek jest zachowane, ale znacznie zmniejszone. Przy tej anomalii ustalane jest rozpoznawanie kolorów, ale nie można odróżnić większości odcieni.
2. Dichromasia charakteryzujące się brakiem lub zakończeniem działania jednego rodzaju stożka.
3. Achromasia (achromatopsja lub monochromia) rozpoznaje się, gdy dana osoba nie rozróżnia w pełni wszystkich trzech spektrum kolorów. Jego wizję ograniczają tylko czarne i białe kolory. Bardzo rzadkie odchylenie obserwuje się tylko w 0,2% przypadków.

Dichromazja dzieli się na protanopię, deuteropię i tritanopię.

1. Deeranopia - niezdolność do rozróżniania kolorów i odcieni zieleni.
2. Tritanopia - brak możliwości zobaczenia kolorów i odcieni niebieskiego widma.
3. Protanopia - Brak percepcji kolorów i odcieni czerwonego widma.

Również w praktyce medycznej występuje termin "anomalny trichomatizm". Ta nazwa oznacza zmniejszenie, ale nie nieobecność, postrzegania określonego spektrum kolorów, jak opisano wcześniej, i rozróżnienie takich odchyleń:

1. protanomalia, w oparciu o protanopię, naruszenie percepcji czerwonego koloru;
2. tritanomalia - niebieski;
3. deuteranomalia - zielony.

Nieprawidłową trichomatozę można nabyć.

Wrodzona ślepota barw nie reaguje na leczenie, a życie pacjenta wpływa wyłącznie na wybór zawodu. Brak specyficznych chorób, ta patologia sama w sobie nie przyciąga, a także nie ma ustalonej niepełnosprawności. Jedynym wyjątkiem jest artykuł monochromatyczny.

Przykład ślepoty barw z monochromazją

Obecnie trwają badania w zakresie leczenia ślepoty barw, a jak dotąd jedynym sposobem na skorygowanie anomalii jest zastosowanie specjalnych okularów. Ale znowu, ich działanie jest dość trudne do opisania, ponieważ roleta nie jest w stanie określić określonego koloru, w zależności od rodzaju odchylenia.

Nabyte

Ta forma ślepoty barw charakteryzuje się uszkodzeniem siatkówki narządu wzroku lub nerwu wzrokowego. Choroba jest diagnozowana w ten sam sposób u kobiet i mężczyzn. Wpływ na rozwój nabytej ślepoty barw może uszkodzić siatkówkę światłem ultrafioletowym, urazem głowy i używaniem leków. W przypadku nabytej postaci ślepoty barw występują trudności w rozróżnieniu między żółtym a niebieskim. Zaćma może również prowadzić do rozwoju tej patologii.

Nabytą ślepotę barw dzieli się na:

1. Xantopsy - odchylenie, w którym dana osoba widzi świat w żółtych odcieniach. Patologia przekazane, na podstawie takich chorób jak żółtaczka (odkładania bilirubiny w tkankach oka, ze względu na silne żółtego twardówki), miażdżycy tętnic, toksycznych leków, itd..
2. Erythropsy - charakterystyczna patologia dla osób cierpiących na choroby siatkówki (retinoschisis delaminacja, zwyrodnienie), gdy świecie są w czerwonych odcieniach z powodu nadmiernej ilości czerwonych krwinek w powierzchni plamki.
3. Trianotopia - często występuje u osób cierpiących na ślepotę nocną (hemeralopię). Stożki odpowiedzialne za niebieski kolor są uszkodzone.

Ta forma choroby jest uleczalna w niektórych przypadkach poprzez całkowite wyeliminowanie przyczyny jej wystąpienia.

Metody diagnostyczne

Jedną z najbardziej znanych metod diagnozowania ślepoty barw są polichromatyczne stoły Rabkina. Tabele zawierają kolorowe koła o równej jasności. Z kręgów jednego cienia rysują się różne postacie i figury geometryczne. Według liczby i koloru liczb ustalanych przez człowieka można ocenić stopień i formę ślepoty barw.

Możesz użyć prostszych tabel Stilling, Justova i Ishihara. Zostały one uzyskane przez obliczenia, a nie eksperymentalne. Lekarze stosują metodę Holmgrena. Według niego konieczne jest demontowanie cewek za pomocą kolorowych nici wełnianych wzdłuż trzech głównych kolorów.

Wideo

Wnioski

Kolor ślepota jest niebezpieczną chorobą, która nie pozwala człowiekowi w pełni rozróżnić kolorów. Z tego powodu jego nawykowy rytm życia jest zepsuty. Możesz leczyć ślepotę barw. Ale tutaj trzeba zacząć od stopnia i rodzaju procesu patologicznego. Istnieje pewna forma choroby, która nie reaguje na terapię, a wszystko, co pozostaje dla pacjenta, to pogodzenie się z diagnozą i przystosowanie się do nowego życia.

Patologia dichromazji - czy można przywrócić postrzeganie kolorów?

Dichromasia (dichromatopsia, dichromatyzm) jest patologią widzenia barw, w której jeden z podstawowych kolorów (czerwony, zielony lub niebieski) całkowicie traci percepcję koloru. Pacjenci z tą chorobą nazywani są dwuchromianami.

Dichromasia jest nieodłączną częścią natury. Częściej u mężczyzn.

Aby rozpoznać odcienie kolorów podstawowych, fotoreceptory - stożki - odpowiedz. W normie (w trójchromianie - osoba bez patologii percepcji barw), występują trzy grupy stożków, które biorą udział w percepcji trzech podstawowych kolorów, odpowiednio - czerwonego, niebieskiego i zielonego. Po porażce stożków odpowiedzialnych za rozpoznanie określonego koloru, narząd wzroku może odróżnić odcienie pozostałych dwóch podstawowych kolorów.

Odmiany patologii

W zależności od koloru, który nie rozpoznaje narządu wzroku, rozróżnia się:

• protanopia - całkowita utrata koloru czerwonego, pacjenci są nazywani protanopami;
• deuteranopia - utrata odcieni zieleni, choroba z tą patologią - deuteranopia;
• Tritanol to spadek niebieskiego, pacjenci są nazywani tritanops.

Symptomatologia

Dichromazja charakteryzuje się utratą jednego z trzech podstawowych kolorów (zielony, niebieski lub czerwony) z widzenia barw pacjenta. Dlatego też pacjent zauważył naruszenie postrzegania kolorów jednego z tych kolorów.

Metody diagnozy

Aby zdiagnozować i zidentyfikować rodzaj dichromatopsii (protanomaliya, deiteranomaliya lub tritanomaliya) można użyć zarówno polichromatycznych tablic Rubkina, jak i specjalnych urządzeń - anomaloskopów.

Leczenie

Specyficzne leczenie dichromatyzmu obecnie nie istnieje. Pacjentom proponuje się specjalne kolorowe okulary, które pomagają rozpoznać kolory.

Radzimy przeczytać artykuł o innych patologiach percepcji kolorów.

Aby dokładniej zapoznać się z chorobami oczu i ich leczeniem - skorzystaj z wygodnego wyszukiwania na stronie lub zapytaj specjalistę.

Dichromasia

Opis:

Dichromasia (dichromasia, di- + grecki chroma) jest wrodzonym naruszeniem widzenia kolorów, w którym brakuje jednego z trzech urządzeń wrażliwych na kolor.

Przyczyny dichromazji:

Jest to wrodzona anomalia, która występuje głównie u mężczyzn.

Objawy dichromazji:

Niezdolność do rozróżniania odcieni kolorów. Zazwyczaj szczególnie trudno rozpoznać odcienie czerwono-purpurowe, które mieszają się z dichromianami o ciemnobrązowym i fioletowym odcieniu oraz żółto-zielonymi odcieniami, które dichromiany mieszają się z różem i jasnym fioletem. Ten ostatni typ błędu powoduje ślepotę na kolor zielony - deuteranopię, zaś ślepota na kolor czerwony - protanopię - charakteryzuje się błędami w rozpoznawaniu ciemnych, czerwonych i fioletowych odcieni.

Diagnostyka:

W większości przypadków nie ma trudności z używaniem tabel Rabkina lub innych, aw wątpliwych przypadkach należy zbadać anormalność. Jeśli badany utożsamia spektralny czerwony lub spektralny zielony ton z żółto-pomarańczowym odcieniem kontrolnym (odpowiadającym linii widmowej sodu), obecność dichromazji można uznać za ustaloną.

Leczenie dichromazji:

Nie ma sposobów zapobiegania i leczenia wrodzonej dychromazji. Aby ułatwić rozpoznawanie kolorów przez osoby cierpiące na tę anomalię, zaleca się stosowanie specjalnych kolorowych okularów.

Dichromasia - przyczyny, badanie przesiewowe i prawo jazdy

Zaburzenia postrzegania barw są poważnymi anomaliami wizualnymi, które mogą przenosić, zarówno wrodzone, jak i nabyte. Ponadto zarówno mutacje dziedziczne, jak i różne procesy patologiczne zachodzące w narządzie wzroku prowadzą do zmian funkcjonalnych w pracy układu stożkowego.

W przypadku wrodzonego zaburzenia percepcji koloru choroba jest genetycznie zdeterminowana, powiązana z płcią ludzką i przenoszona wyłącznie przez typ recesywny. Podobne zmiany mogą wystąpić u około 8% mężczyzn, a także u 0,4% kobiet.
Pomimo znacznych różnic w częstości występowania, kobiety są uważane za bezobjawowe nosiciele zmutowanego genu i tylko przekazują je swoim dzieciom.

Co stanowi naruszenie percepcji kolorów?

Przy normalnej percepcji kolorów każda osoba jest w stanie rozróżnić różne odcienie wszystkich kolorów podstawowych. Zgodnie z definicją okuliologów jest to normalne rzęsistkowarstwo. Oznacza to, że osoby z zaburzeniami kolorystycznymi, które nie cierpią, są normalnymi włoskami. W przypadku wrodzonych nieprawidłowości koloru są pewne problemy z ujęcia fal widma światła. W tym przypadku wrodzonego patologii tego typu jest wyraźnie podzielona na trzy grupy: Protan, defektu lub patologii percepcji czerwony, wady Tritan - niepowodzenie w postrzeganiu niebieskiego, deuter wady - anomalii percepcji zieleni.

Gdy zaburzonego postrzegania koloru nawet jednego koloru podstawowego (zwykle zielonym zakresie nieco mniej czerwony), to na ogół występuje nienormalny percepcji kolorów. Wynika to z mieszania kolorów i obecności odcieni każdego z nich. W zależności od stopnia naruszenia, eksperci przeznaczyć: nieprawidłowe trihromaziyu, dihromaziyu i monochromatyzm.

Warunek, w którym dana osoba może jedynie odróżnić dwa podstawowe kolory, nazywa się dichromazją, a zdolność postrzegania świata tylko w czerni i bieli jest całkowitą ślepotą barw lub monochromazją.

To prawda, że ​​poważne zakłócenie funkcji wszystkich warstw pigmentu jest zjawiskiem rzadkim. Anomalie w pracy jednej z trzech warstw komórek - dichromazji - występują znacznie częściej. Tacy pacjenci, zwani dichromianami, mają dość specyficzną percepcję kolorów. Jednak dowiadują się o tym, często tylko dzięki specjalnym testom okulistycznym. Po raz pierwszy dychromazja została opisana przez lekarza i naukowca o imieniu Dalton, którego imię również otrzymało najczęstszą anomalię postrzegania koloru - ślepotę barw.

Środki diagnostyczne dla dichromazji

Aby zbadać złożoną percepcję koloru u pacjenta, okulista używa specjalnych wielokolorowych (polichromatycznych) tabel. Znacznie rzadziej jako narzędzia diagnostyczne stosuje się anomaloskopy spektralne. Warto nadmienić, że liczba testów do identyfikacji patologii percepcji koloru zbliża się do kilkudziesięciu. Jednak w naszym kraju szczególnie często używane są stoły Rabkina.

Podczas badania potencjalny pacjent otrzymuje symbole stołu. W takim przypadku lekarz ustala liczbę poprawnych odpowiedzi, zwracając uwagę na strefę kolorów. Na podstawie wyników badania diagnozuje się, określając brak postrzegania kolorów, a także nasilenie anomalii.

W przypadku, gdy pacjent nie jest w stanie odróżnić oczywistych znaków od obrazów stołu, ale bez trudności w określaniu ukrytych znaków, zdiagnozować genetycznie uwarunkowaną anomalię postrzegania koloru. Często podczas testowania wykrywa się również dysymulację, gdy pacjenci uczą się symboli stołu. A jeśli w związku z tym lekarz ma trudności z postawieniem diagnozy, test jest urozmaicany za pomocą rzadko używanych tabel innej grupy, czego nie można było się nauczyć.

Zastosowane są także anomaloskopy, specjalne urządzenia tworzące dozowane mieszaniny barw, umożliwiające uzyskanie subiektywnej równości kolorów. Jednym z urządzeń tego typu jest wykrywanie naruszeń percepcji kolorów w zakresie fal czerwono-zielonych. To urządzenie nazywa się anomaloskopem Nagela. Przy jego pomocy możliwe jest ustalenie ekstremalnych stopni dichromazji (protanopii i deuteronopii) oraz umiarkowanych lub słabych anomalii percepcji kolorów. W tym przypadku, w pierwszym przypadku, czerwone lub zielone kolory są postrzegane przez pacjenta jako żółte, ze zmianą jasności.

Nie ma skutecznych sposobów leczenia i zapobiegania wrodzonej dychromazie. Przy dużym stopniu patologii, aby ułatwić stan pacjenta i poprawić jakość jego życia, proponuje się stosowanie specjalnych okularów z kolorowymi soczewkami.

Dichromasia i prawo jazdy

Ludzie, którzy mają anomalię postrzegania kolorów, nie mogą pracować w niektórych branżach, służyć w niektórych oddziałach, nie powinni prowadzić pojazdów. Nawet w przypadku konserwacji transporterów wymagane jest normalne widzenie.

Obowiązujące ustawodawstwo w Federacji Rosyjskiej zabrania wydawania zezwoleń na prowadzenie pojazdów osobom z dychromazją. Jednak w przeciwieństwie do Rosji, w innych krajach świata tacy pacjenci są bardziej lojalni. W szczególności, kraje europejskie wprowadzają specjalne światła sygnalizacyjne dla zasłon kolorystycznych, co pomaga uniknąć pojawienia się sytuacji awaryjnych związanych z naruszeniem percepcji kolorów.

Z pewnością niektórzy kierowcy są poddawani komisji lekarskiej w złej wierze. W rezultacie osoby posiadające dichromian mogą również uzyskać prawa. W tej sytuacji powinni pamiętać, że na drodze staną się niebezpieczni nie tylko dla siebie, ale i dla innych. Po tym wszystkim, kierowca z zaburzeniami postrzegania koloru znacznie zwiększa ryzyko powstania wypadków, w wyniku czego może umrzeć lub cierpieć jakiekolwiek niewinnych ludzi.

Centrum medyczne „Moskwa Klinika Okulistyczna” każdy może być przeszukiwane pod kątem najbardziej nowoczesnego sprzętu diagnostycznego, a wyniki - skonsultować się wysokiej klasy specjalisty. Jesteśmy otwarte siedem dni w tygodniu i są otwarte codziennie od 9 rano do 21 rano. Nasi eksperci pomogą ustalić przyczynę zmniejszonej wizji i trzymać właściwy leczenie stwierdzonych patologii. Doświadczeni chirurdzy refrakcyjni, szczegółowa diagnostyka i badanie, a także bogate doświadczenie zawodowe naszych specjalistów pozwalają nam zapewnić najkorzystniejszy wynik dla pacjenta.

Nasza klinika opracowała kompleks sprzętu komputerowego, który pomaga przywrócić wzrok dzieciom i dorosłym. W przypadku krótkowzroczności metody mają na celu zwiększenie ostrości wzroku, poprawę sprawności aparatu optycznego, a także zmniejszenie stopnia progresji krótkowzroczności. W tym celu można użyć zarówno konwencjonalnego (trening optyczny, "Vizotronic", terapia kolorami, ekspozycja laserem, stymulacja magnetyczna), a także technik autorskich. W rezultacie sprzęt leczenia jest zwykle możliwe, aby osiągnąć lepszą wizualny wskaźnik ostrości widzenia, spowolnienie progresji choroby oraz zmniejszenie stopnia soczewek korekcyjnych użyciu.

Aby wyjaśnić koszt procedury, umówić się na wizytę w "Moskiewskiej Klinice Okulistycznej", możesz skorzystać z telefonu wielokanałowego 8 (800) 777-38-81 (codziennie od 9:00 do 21:00, za darmo dla telefonów komórkowych i regionów Federacji Rosyjskiej) lub za pomocą formularza online.

DICHROMASIA

Objaśniający słownik psychologii. 2013.

Zobacz, co jest "DICHERMASIA" w innych słownikach:

DICHROMASIA - DICHROMASY, rodzaj ślepoty barw,. ślepota barw (patrz). Dla normalnych widzących, cała różnorodność postrzeganych odcieni kolorów można uzyskać przez zmieszanie trzech kolorów podstawowych w różnych proporcjach. Dla pewnej klasy ślepców barwnych, cała ich gama...... Wielka Encyklopedia Medyczna

dichromasia - (. Dichromasia; di + grecki kolor chroma), wrodzonym schorzeniem koloru wizji, w której nie ma funkcji jednego z trzech urządzeń światłoczułych... Wielki słownik medyczny

Dichromasia - (. Grecki di dwa, kolor Chromos) dwukolorowe widzenie, postrzeganie fal tylko dwa zespoły zamiast trzech normalnie (osłabienie chodzi o postrzeganie kolory czerwony i zielony i Protanopia Deuteranopia, słabej percepcji niebieskich i żółtych odcieniach...... encyklopedyczny słownik Psychologii i Pedagogiki

DICHROMASIS, ANOMALOUS - Określenie używane przez niektórych autorów w odniesieniu do któregokolwiek z tych rzadkich form dihromazii które obejmują niepowodzenie w postrzeganiu niebieski i żółty regionach widma, tj acyanopsia i tetartanopiya... Słownik Psychologii

ANOMALOUS DICHROMASIA - Zobacz dichromasię, anomalię... Słownik objaśniający psychologii

Dwukromianowy monokular - (Dihromaziya Grecki monos. - jeden, jeden, jednorazowy, łac Oculus -. Oko) - osoba, która ma jedno oko normalne widzenie kolorów, a drugi - Dichromatic... encyklopedyczny słownik Psychologii i Pedagogiki

NIEBIESKI KOLOR - Każda złożona różnorodność wad wrodzonych, która sprawia, że ​​osoba nie jest w stanie odróżnić dwóch lub więcej kolorów, które normalnie łatwo odróżnić. Chociaż istnieje forma kompletnej ślepoty barw (achromatopsja i...... Słownik objaśniający psychologii

Kolor ślepota - częściowa ślepota barw, jeden z rodzajów naruszenia widzenia barw (zobacz Wzrok kolorów). D. został po raz pierwszy opisany w 1794 r. Przez J. Daltona, który sam cierpiał z powodu tego niedoboru. D. występuje u 8% mężczyzn iu 0,5% kobiet. Przypuszcza się, że w...... Wielkiej Encyklopedii Radzieckiej

Wizja kolorów - (synonimy: postrzeganie kolorów, separacja kolorów, chromatografia) zdolność osoby do rozróżniania koloru widocznych obiektów. Podstawą postrzegania kolorów jest właściwość światła, która powoduje pewne wrażenie wizualne zgodnie ze składem spektralnym...... Encyklopedia medyczna

Nerw wzrokowy - Lewy nerw wzrokowy i ścieżka wzrokowa... Wikipedia

Dichromasia i prawo jazdy

Zaburzenia percepcji barw mogą być wrodzone lub nabyte. Dziedziczne mutacje lub różne procesy patologiczne w narządach układu optycznego prowadzą do zakłóceń funkcjonalnych w pracy układu stożkowego.

Wrodzona widzenia barw rozwiązania mechanizmu chorób genetycznych, gdy jest połączony z podłogą i jest przenoszony przez recesywny sposób. Takie zmiany występują u około 8% mężczyzn i istotnie u kobiet (0,4%).

Pomimo tak istotnych różnic w częstości występowania kobiety są bezobjawowymi nosicielami zmutowanego genu i mogą je przekazywać swoim dzieciom.

Przy normalnym postrzeganiu kolorów, osoba jest w stanie odróżnić wszystkie podstawowe kolory. Nazywa się to normalnym rzęsistkiem. Oznacza to, że ludzie, którzy nie cierpią z powodu naruszenia percepcji kolorów, są normalnymi włoskami. W przypadku wrodzonych anomalii percepcji kolorów pojawiają się problemy z dyskryminacją promieniowania barwnego. W tym przypadku, wszystkie wady wrodzone tego typu można podzielić na trzy grupy: percepcji anomalii czerwony (Protan-defektu), niebieskim (Tritan-defektu), zielony (deuteru defektu).

Jeśli postrzeganie kolorów tylko jednego z kolorów podstawowych jest naruszone (zwykle jest to kolor zielony, rzadziej zakres czerwony), to generalnie pojawia się nienormalne postrzeganie kolorów. Wynika to z nieprawidłowego mieszania kolorów. W zależności od stopnia postrzegania barw wyróżnia: nieprawidłową trihromaziya, monochromatyzm, dihromaziyu.

Jeżeli dana osoba jest w stanie dostrzec jedynie dwa podstawowe kolory, taki stan nazywa dihromaziey, pełen kolor ślepota, gdy pacjent widzi świat w kolorach czarnym i białym, patologia nazywa monochromatyzm.

Zakłócenia wszystkich warstw pigmentu są rzadkie. Istotne anomalie występują w pracy jednej z trzech warstw komórek pigmentowych, czyli rozwija się dichromia. Tacy pacjenci (dichromiany) mają swoistą percepcję barw, ale mogą się o tym dowiedzieć tylko przy specjalnej kontroli. Dihromaziyu pierwszy opisał lekarz i naukowiec nazwie Dalton, jego imię, nazwisko i najczęstszym zaburzeniem barw (daltonizm).

Jeśli postrzeganie kolorów tylko jednego z kolorów podstawowych jest naruszone (zwykle jest to kolor zielony, rzadziej zakres czerwony), to generalnie pojawia się nienormalne postrzeganie kolorów.

Diagnoza dichromazji

Aby zbadać złożoną percepcję koloru u pacjenta, lekarz stosuje specjalne wielobarwne (polichromatyczne) stoły. Znacznie rzadziej diagnozę przeprowadza się za pomocą anomaloskopów spektralnych. Liczba testów zaprojektowanych do wykrywania nieprawidłowej percepcji koloru sięga kilkudziesięciu.

Podczas eksperymentu potencjalnemu pacjentowi zostaje wyświetlona tabela. Lekarz jednocześnie odnotowuje liczbę poprawnych odpowiedzi, zauważając strefę koloru. W wyniku badania możliwe jest określenie stopnia anomalii i nasilenia niedoboru barw.

W takim przypadku, jeśli pacjent nie może dostrzec wyraźne oznaki, ale odnosi się łatwo ukrytych znaków, że zdiagnozowano wrodzoną anomalię koloru. Czasem podczas badania można wykryć zniekształcenie, w którym pacjenci poznają wygląd stołu. W związku z tym, jeśli lekarz nie ma pewności, należy zróżnicować test za pomocą tabel z innej grupy, których nie można nauczyć się.

Anomaloskopy to specjalne instrumenty, które proporcjonalnie tworzą mieszaniny barw, osiągając w ten sposób subiektywną równość kolorów. Jedno z urządzeń tego typu zostało zaprojektowane, aby naruszać percepcję koloru w zakresie czerwono-zielonym. To urządzenie nazywało się anomaloskopem Nagela. To pozwala określić nie tylko skrajne dihromazii stopnia (Deuteranopia lub Protanopes), ale także umiarkowane zaburzenia kolorów. W pierwszym przypadku pacjent postrzega czerwony lub zielony kolor jako żółty, a zmienia się tylko jasność. W drugim przypadku mieszanie kolorów czerwonego i zielonego jest postrzegane jako żółte.

Nie opracowano skutecznych metod zapobiegania lub leczenia wrodzonej dychromazji. Aby ułatwić pacjentowi stan i poprawić jego jakość życia, możesz użyć specjalnych okularów z kolorowymi soczewkami.

Dichromasia i prawo jazdy

Pacjent z nienormalną percepcją kolorów nie może działać w niektórych branżach, służyć w wielu oddziałach i być kierowcą. Nawet do konserwacji przenośników wymagane jest normalne widzenie.

Obecne przepisy zabraniają wydawania prawa jazdy osobom z dychromazją. Jednak w przeciwieństwie do Federacji Rosyjskiej, w innych krajach tacy pacjenci nie są tak kategorycznie leczeni. W szczególności w Europie opracowano specjalną formę sygnalizacji świetlnej dla zasłon kolorowych, która eliminuje sytuacje awaryjne związane z postrzeganiem zerwanych kolorów.

Oczywiście, nie zawsze kandydaci na kierowców sumiennie podlegają komisji lekarskiej. W rezultacie ludzie z dychromazją mogą uzyskać prawa. W tym przypadku należy myśleć nie tylko o własnym bezpieczeństwie, ale także o dobru innych. Kierowca ze zerwaną percepcją koloru znacznie zwiększył ryzyko powstania sytuacji awaryjnej, w wyniku której ludzie mogą umrzeć.

Choroba nieprawidłowej trichromazji, symptomatologii, diagnozy i leczenia

Wizja uważana jest za jedną z najważniejszych i niezbędnych funkcji ludzkiego ciała. A ci, którzy je mają, są naprawdę szczęśliwi. Jednak ze względu na pogorszenie stanu środowiska w ostatnich latach, coraz częściej dochodzi do różnych zakłóceń w pracy aparatu wizualnego. W tym artykule będziemy mówić o chorobie, takiej jak nienormalna trichromasia. Dowiesz się, co to jest, jakie objawy choroby, przyczyny, leczenie i metody diagnozy.

Czym jest ślepota barw?

Ponieważ ta choroba należy do jednego z rodzajów ślepoty barw, konieczne jest przede wszystkim zrozumienie, jaka to choroba. Kolorowymi roletami są ludzie, którzy nie dostrzegają prawidłowego balansu kolorów. U takich pacjentów pogorszone widzenie kolorów.

Czym jest widzenie w kolorze?

Widzenie barwne lub funkcja widzenia barw to zdolność siatkówki do postrzegania i odróżniania głównych kolorów, których długość fali wynosi 400-700 nm.

Oko postrzega kolory za pomocą trzech rodzajów szyszek, z których każdy ma tę lub inną charakterystykę. Te trzy stożki różnicują jasność, nasycenie i odcień dostarczanego strumienia świetlnego. Wszystko to zależy od długości strumienia świetlnego, jego soczystości i intensywności promieniowania.

Kolorowymi roletami są ludzie, którzy nie dostrzegają prawidłowego balansu kolorów.

Rodzaje ślepoty barw

Wielu uważa, że ​​ślepota barw jest chorobą przenoszoną przez dziedzictwo i może objawiać się w każdym członku rodziny na zupełnie inny sposób. Ale naukowcy udowodnili, że można uzyskać różne formy tej choroby. W sumie istnieją 4 rodzaje ślepoty barw, a mianowicie:

• nienormalna trichromasia;
• dichromasia;
• monochromazja;
• achromasia;

Każdy gatunek ma swoją specyfikę, objawy i metody poprawy widzenia w tej chorobie. A jeśli przy monochromazji i achromatyzacji ludzie praktycznie lub całkowicie nie rozróżniają kolorów, to w pierwszych 2 przypadkach wszystko nie jest tak rozpoczęte.

W przypadku dichromazji pacjenci nie widzą różnicy między kolorami, takimi jak zielony, żółty, pomarańczowy i czerwony. Ale w przypadku trichromazji osoba jest w stanie odróżnić podstawowe kolory, ale w pewnym przypadku może to zaburzyć tę percepcję.

Rodzaje trichromazji

Trichromasia sama nie jest chorobą, ale wręcz przeciwnie, normalna trichromazja jest uważana za idealną opcję postrzegania równowagi kolorów. Oznacza to, że normalne widzenie trójchromatyczne ma miejsce, gdy 3 stożki oka funkcjonują prawidłowo, a 3 kolory podstawowe są postrzegane normalnie. Nieprawidłowy trójchromian uważa się za odchylenie.

Normalne trójchromatyczne widzenie anomalnego różni się tym, że w normalnym widzeniu trzy stożki oka funkcjonują prawidłowo, a 3 podstawowe kolory są postrzegane normalnie.

Czym jest nienormalna trichromazja i jej objawy?

Nieprawidłowa trójchromia jest częściową percepcją trzech podstawowych kolorów. W tym przypadku z reguły praca jednego stożka jest zerwana lub wcale. Z kolei choroba ta jest podzielona na podgatunki, a mianowicie:

1. Protanopia (w tym przypadku osoba nie postrzega częściowo czerwonego koloru).
2. Deuteranopia (ten podgatunek zakłada niepełną percepcję zielonego koloru).
3. Tritanopia (gdy postrzeganie częściowo upuszcza niebieski kolor).

Warto wspomnieć, że jest to nienormalna trichromasia, która jest uważana za odchylenie dziedziczne i nie może zostać nabyta.

Choroba ta jest klasyfikowana nie tylko według gatunków, ale również w stopniach, w przypadku protopecji lub deuteranopii u ludzi. Istnieją trzy stopnie zaawansowania choroby:

1. Stopień A (uważany za najpoważniejszy, ponieważ jest bliski takiej chorobie jak dichromasia (gdy dana osoba rozpoznaje 2 kolory)).
2. Stopień B (średni stopień naruszenia).
3. Stopień C (najmniejszy przejaw patologii, uważany jest za prawie normalną percepcję wszystkich trzech kolorów podstawowych).

Rozpoznanie nieprawidłowej trichromazji

Ta choroba, podobnie jak inne wizualne anomalie, diagnozowana jest za pomocą banalnych kontroli tablic. Aby zbadać naruszenie dyskryminacji kolorów, można przeprowadzić za pomocą testów wielokolorowych, tablic pigmentowych utworzonych przez zasadę polichromatyzmu.

Osoby z nieprawidłową trichromazą nie są uznawane za niepełnosprawnych lub gorsze.

Należą do nich tabele polichromatyczne

Istotą tych tabelach, które same z kutego kształty, liczby, litery, symbole, w postaci okręgów, które są tego samego koloru, ale różne kolory (jasności, nasycenia), tło w tym przypadku jest absolutnie obok koloru. Ludzie, którzy mają odchylenie od normy, są bardzo trudne lub nie widzą zastosowanego wzoru.

Ważnym warunkiem rozpoznania jest dobry dzień, a pacjent powinien znajdować się co najmniej 1 metr od stołu.

Istnieją również inne metody diagnozowania tej anomalii. Na przykład sale operacyjne. Jednym z nich jest anormalność. Urządzenie oblicza progi kolorów w konwencjonalnych jednostkach, a lekarz porównuje je z normą. Ta metoda diagnostyczna może wykrywać naruszenia percepcji czerwieni i zieleni.

Leczenie nieprawidłowej trichromazji

Jeśli mówimy o metodach leczenia tej choroby, warto zauważyć, że jest genetyczna. Dlatego metody terapii są bardzo nieliczne. I nie wszystkie kliniki są w stanie przeprowadzić to leczenie. Z reguły wyjściem jest zbadanie brakujących elementów siatkówki i ich późniejszego wprowadzenia. Ale ta metoda jest wciąż na etapie rozwoju, dlatego nie jest uważana za skuteczną.

Ale rozpacz nie ma sensu, ponieważ ludzie z nienormalną trichromazją nie są uważani za niepełnosprawnych lub gorszych. Mają także prawo do edukacji, pracy, odpoczynku. Istnieje tylko niewielka liczba wyjątków dla takich pacjentów. Nie mogą pracować w pewnej liczbie gałęzi przemysłu, w których idealna wizja ma znaczenie, służyć w wojsku i być kierowcą. Ważne jest jednak, aby takie ograniczenia były konieczne tylko dla kategorii A i B w tej chorobie.

Najważniejsze jest zawsze pamiętać, że wszystkie anomalie i nieprawidłowości w ciele nie powodują, że jesteś niepełnosprawny lub w jakiś sposób "inny". Jesteś tą samą osobą co wszyscy - żywy i szczęśliwy.

Czym jest niebezpieczna dichromasia?

Zaburzenia percepcji barw lub ślepoty barw występują głównie u mężczyzn. Tak więc, dichromasia - jedna z odmian ślepoty barw - obserwuje się u przedstawicieli silniejszego seksu 20 razy częściej niż u kobiet. Sam w sobie patologia nie jest niebezpieczna dla życia ani zdrowia, ale zmusza ją do porzucenia pewnych zawodów. Głównym problemem ślepoty barw jest to, że nie reaguje na leczenie i pozostaje z człowiekiem na całe życie.

Specyfika choroby

Ślepota barw jest dziedziczna, nabyta choroba może występować w wyjątkowych przypadkach. Dichromasia odnosi się do jednego z czterech rodzajów ślepoty barw i jest niezdolnością do postrzegania jednego z trzech podstawowych kolorów. Dichromianom trudno jest odróżnić zielony, pomarańczowy, żółty i czerwony. Naruszenie postrzegania kolorów nie jest takie samo dla wszystkich dichromatów. Istnieją trzy rodzaje patologii wizualnych:

• deuteranopia jest najczęstszą postacią dichromazji. Człowiek nie widzi zielonego spektrum, ale nie tylko wszystkie odcienie zieleni, ale także czerwieni, pozostają niezauważone dla niego. Niebieskie i żółte widma zastępują kolory, których nie można dostrzec;
• Tritanopia jest rodzajem dichromazji, która jest niezwykle rzadka. Oznacza to całkowity brak postrzegania niebieskiego widma;
• protanopia - niezdolność do rozpoznawania czerwonych odcieni. Obiekty koloru czerwonego wyglądają nadmiernie ciemno, a kolory zastępcze to żółty, brązowy, szary.

Daltonikov jest zainteresowany tym, czy dichromazja jest leczona. Szanse na przywrócenie wzroku są dostępne, jeśli dichromazja zostanie nabyta. Wrodzona patologia ma charakter genetyczny i dlatego nie podlega lekowi.

W związku z tym nie ma leczenia choroby, ale obecnie lekarze oferują okulary korekcyjne dla pacjentów z ślepotą barw. Za ich pomocą można częściowo lub całkowicie przywrócić postrzeganie kolorów.

Dichromasia nie powoduje żadnych szczególnych niedogodności w życiu codziennym. Osoba zwykle rodzi się z patologią i od pierwszych dni życia przyzwyczaja się do postrzegania świata w zniekształconym kolorze. Ale nabyta ślepota barw wymaga pewnej adaptacji.

Jak określić dichromazję

Aby określić percepcję kolorów dla daltonizmu, używane są tablice wielokolorowe. Popularność stołu przejęła firma Rabkin. Pozwala dokładnie określić wrażliwość na określone widma kolorów. Istnieje jednak ryzyko, że pacjent nauczy się danych z tabeli i świadomie podaje fałszywe informacje podczas testów.

Jeśli ekspert ma wątpliwości co do dokładności badania, zalecane są dodatkowe metody diagnostyczne. Zwykle jest to bardziej pouczające tabele, których liczba sięga kilkudziesięciu. Aby się ich nauczyć, pacjent nie jest w stanie tego zrobić. Zastosowanie kilku odmian tablic polichromatycznych pozwala nie tylko zdiagnozować anomalię, ale także określić stopień niedoboru percepcji barwnej.

Jeśli objawy są rozmyte podczas dichromazji, zalecana jest nieprawidłowość. Zapewnia dogłębne badanie widzenia kolorów. Aby wykryć czułość koloru, stosuje się również aparat oczopląsowy.

Zazwyczaj pytanie, czy dichromazja jest leczona, nie jest tego warte dla lekarza. Jest to nieodwracalna patologia widzenia, której mechanizmy leczenia są nieobecne. Zadaniem okulistów jest dokładne zdiagnozowanie choroby i stworzenie warunków sprzyjających adaptacji pacjenta do otaczającego świata. Istnieje opinia, że ​​wraz z rozwojem terapii genowej możliwe będzie pokonanie patologii widzenia spowodowanych nieprawidłowościami chromosomalnymi.

W przypadku nabytej dichromazji

Jeśli patologia nie jest wrodzona, konieczne jest ustalenie przyczyn naruszenia percepcji kolorów. Nabytej patologii towarzyszy zmniejszenie kontrastu obrazu, a wrodzone zaburzenia percepcji barw zazwyczaj nie są związane z pogorszeniem ostrości wzroku. Jeśli percepcja koloru jest niestabilna, mówimy o nabytej chorobie. Wrodzone anomalie są stabilne i pozostają z osobą aż do końca jego dni.

Dichromia genetyczna zawsze wpływa na oba oczy, aw przypadku nabytej ślepoty barwnej mogą wystąpić patologie jednoogniskowe. Aby pozbyć się dysfunkcji percepcji koloru, możliwe będzie likwidowanie podstawowej choroby. Przyczynami pojawienia się dichromazji mogą być patologie siatkówki, postępująca zaćma, długotrwałe stosowanie niektórych leków. Ślepota barwna może wystąpić z poważnymi naruszeniami w pracy ośrodkowego układu nerwowego i mózgu. Zapalenie nerwu wzrokowego prowadzi do zmniejszenia jasności kolorów i pogorszenia ich identyfikacji.

Najczystsze postrzeganie kolorów obserwuje się u osób w wieku 30 lat. Z czasem pogarsza się postrzeganie kolorów. Z biegiem lat wady w widzeniu kolorów mogą ulec pogorszeniu. Stosowanie roztworów witaminizowanych dla oczu może zapobiegać rozwojowi ślepoty barw i zakażeń wieku.

Ograniczenia dla osób z dychromazą

U osób z dychromazą aktywność zawodowa może być ograniczona. Istnieje zatem zakaz zawodów związanych z zarządzaniem pojazdami: samochodami, statkami, transportem lotniczym i kolejowym. Uzyskanie prawa jazdy z patologiami postrzegania kolorów jest niemożliwe, chociaż w krajach europejskich można przejechać roletami w kolorze.

Dichromasia jest przeszkodą w przejściu służby w niektórych oddziałach, utrzymaniu przenośników i obsłudze instalacji elektrycznych. Ograniczenia widzenia sprawiają, że dichromiany szukają zawodu, który nie wymaga dokładnej percepcji kolorów. Ale tutaj dichromaty mają szczęście - większość specjalności nie implikuje wyraźnego postrzegania kolorów.

Jeśli badanie lekarskie jest niesprawiedliwe, kandydaci mogą uzyskać prawo jazdy, ale sami muszą ocenić stan swojego systemu wzrokowego. Jeśli pojawią się problemy z percepcją kolorów, musisz użyć okularów korekcyjnych z kolorowymi soczewkami.

Dichromasia

Jeśli osoba odróżnia tylko dwa podstawowe kolory, wówczas ten stan nazywa się dichromazją. Rozważ przyczyny tej patologii, rodzaje, metody diagnozy, leczenie.

Zaburzenia postrzegania koloru są poważnymi anomaliami, które są wrodzone i nabyte. Dziedziczne mutacje i inne procesy patologiczne w narządach układu optycznego prowadzą do zakłóceń funkcjonalnych w pracy układu stożkowego. Choroba jest przenoszona tylko przez typ recesywny. Rozpoznano go u 8% mężczyzn i 0,4% kobiet. Co więcej, to kobiety są bezobjawowymi nosicielami zmutowanego genu.

Główne cechy koloru:

• Ton jest oznaką koloru i zależy od długości fali świetlnej.
• Nasycenie - jest określane przez proporcję tonów głównych z zanieczyszczeniami o innym kolorze.
• Jasność (jasność) - stopień rozcieńczenia jest biały.

W normalnej percepcji, jeden dostrzega wiele odcieni barw podstawowych. Taki stan nazywany jest normalne okulistów trihromaziey. Jeżeli pewne łamania fal, z ujęciem spektrum kolorów, pacjent może być zdiagnozowany warunkach: Protan wady nieprawidłowości (kolor czerwony), Tritan defektami (niebieskiej), a wadą deuteru (zielony). Problemy z ujęcia każdego koloru podstawowego, z reguły jest to zielony, czerwony czasami różnią się stopniem zaburzenia: zaburzenia trihromaziya, dihromaziya, monochromatyzm.

Jeśli dana osoba postrzega dwa podstawowe kolory, to jest to dichromia. Po raz pierwszy stan ten został opisany przez naukowca i lekarza - Daltona, na cześć którego najczęstszą anomalią jest nazwa ślepoty barw. Dzięki kompletnej ślepocie barw świat postrzegany jest w czarno-białych odcieniach, a patologia nazywana jest monochromazją. Ciężkie zaburzenia wszystkich warstw pigmentu są niezwykle rzadkie. Dychromazja jest częściej wykrywana, jej rozpoznanie odbywa się za pomocą specjalnych badań okulistycznych.

Kod ICD-10

Epidemiologia

Statystyki medyczne wskazują, że dichromasia występuje częściej u mężczyzn niż u kobiet. Choroba jest związana z uszkodzeniem centralnej części siatkówki, gdzie znajdują się komórki nerwowe zawierające trzy rodzaje barwnych pigmentów pochodzenia białkowego. Każdy pigment odbiera określony kolor: czerwony, niebieski, zielony. Ich mieszanie zapewnia normalne rozpoznawanie farb.

Według statystyk najczęściej diagnozuje się problemy z czerwonym pigmentem. Jednocześnie 8% mężczyzn i około 0,4% kobiet ma defekt widzenia w kolorze czerwono-zielonym. U 75% pacjentów rozpoznanie tylko jednego koloru jest znacznie zmniejszone. Pełna ślepota barw jest niezwykle rzadka i z reguły występuje z innymi anomaliami narządów układu optycznego.

Przyczyny dichromazji

Główną przyczyną dichromazji, czyli niezdolności do odpowiedniego rozpoznawania kolorów, jest naruszenie wrażliwych na barwę receptorów. Znajdują się one w centralnej części siatkówki oka i są specjalnymi komórkami nerwowymi - stożkami. Istnieją trzy rodzaje stożków, które mają takie cechy percepcji głównego koloru:

• 1 pigment - przechwytuje zielone widmo o długości 530 nm.
• 2 pigment - rozpoznaje czerwień o długości fali 552-557 nm.
• Pigment 3 to niebieskie widmo o długości 426 nm.

Jeśli wszystkie trzy pigmenty są obecne w szyszkach, wówczas stan ten jest normą i nazywa się trichromacją. Przyczyny wizualnych anomalii są wrodzone i nabyte:

1. Czynnikiem dziedzicznym jest mutacja żeńskiego chromosomu X. Oznacza to, że choroba przenoszona jest z nosiciela matki na syna. To u mężczyzn ta patologia objawia się częściej, ponieważ nie mają dodatkowego chromosomu X w zestawie genów, który mógłby wyeliminować mutację. Według statystyk zaburzenie występuje u 5-8% mężczyzn i 0,4% kobiet.
2. Nabyta postać nie jest związana z transferem zmutowanego genu. Występuje, gdy dystroficzne lub zapalne zmiany w siatkówce. Zaburzenie może rozwijać się z atrofią nerwu wzrokowego, chorobami mózgu, różnymi urazami czaszki i oczu, podczas przyjmowania leków lub patologii związanych z wiekiem.

Ten typ zaburzenia najczęściej objawia się tylko w jednym oku. Z biegiem czasu patologia staje się bardziej wyraźna. Na jego tle mogę naruszyć przezroczystość nośników optycznych, czyli patologię obszaru plamki siatkówki. Możliwe jest również zmniejszenie ostrości wzroku i zaburzeń pola widzenia.

Znając przyczyny stanu patologicznego, proces diagnozy i korekcji wizualnych anomalii jest znacznie uproszczony.

Czynniki ryzyka

Niemożność odpowiedniego rozpoznania koloru ma pewne czynniki ryzyka, które zwiększają szansę na rozwój patologii. Rozważ te:

• Predyspozycje genetyczne. Jeśli historia rodziny była ślepa na kolory, zwiększa się prawdopodobieństwo uzyskania patologii przez dziedziczenie.
• Płci męskiej - mężczyźni częściej cierpią na ślepotę barwową u kobiet.
• Niektóre leki mogą uszkadzać nerwy wzrokowe i siatkówkę.
• Zmiany zwyrodnieniowe związane z wiekiem (zmętnienie soczewki, zaćma).
• Urazy siatkówki z uszkodzeniem plamki żółtej.
• Neuropatia optyczna Leber - patologia genetyczna, która przejawia się w pokonaniu nerwów wzrokowych.
• Choroba Parkinsona - z powodu zaburzeń przewodzenia impulsów nerwowych zaburzona jest prawidłowa wizualizacja obrazu.
• Porażka mózgu (płat potyliczny) spowodowana urazem, udarem lub nowotworem.

Podczas badania okulista bierze pod uwagę powyższe czynniki ryzyka, co upraszcza sformułowanie ostatecznej diagnozy.

Patogeneza

Dichromasia jest związana z naruszeniem rozpoznawania fal widma kolorów. Patogeneza wrodzonej anomalii opiera się na braku jednego lub więcej wrażliwych na kolory receptorów w centralnej części siatkówki. W przypadku nabytej formy wpływ mają receptory, czyli stożki.

Przydzielaj takie różnice między mechanizmem rozwoju choroby wrodzonej i nabytej:

• Wrodzona patologia charakteryzuje się zmniejszoną wrażliwością jedynie na kolor czerwony lub zielony. Nabyte - do czerwonego, zielonego i niebieskiego.
• Wraz z nabytym zaburzeniem zmniejsza się wrażliwość na kontrast, a zaburzenia dziedziczne nie ulegają zmniejszeniu.
• Forma genetyczna jest stabilna, podczas gdy forma nabyta może różnić się formą i stopniem.
• Poziom funkcjonalności z dziedziczną formą jest zmniejszony, ale stabilny, w drugim przypadku możliwe są zmiany.

Oprócz powyższych różnic, zaburzenie genetyczne jest obuoczne i jest bardziej powszechne u mężczyzn, nabyta postać może być zarówno jednooczna, jak i lornetkowa, wpływając zarówno na mężczyzn jak i kobiety.

Objawy dichromazji

Przy normalnym postrzeganiu kolorów wszystkie kolory podstawowe są różne. Objawy dichromazji przejawiają się utratą jednego z trzech pigmentów z widzenie kolorów: zielony, czerwony lub niebieski. Oznacza to, że pacjent odbiera tylko dwa podstawowe kolory.

Jeśli choroba jest spowodowana czynnikami genetycznymi, wówczas przejawia się takimi anomaliami:

• Wada jest koloru czerwonego.
• Wada tritanu jest niebieska.
• Deuter-defekt ma kolor zielony.

Pacjenci z dychromazją postrzegają utraconą część spektrum barw za pomocą domieszki zachowanych barw spektralnych:

• Protanopes - zielony i niebieski.
• Trytany są zielone i czerwone.
• Deiteranopy są czerwone i niebieskie.

Istnieje również czerwono-zielona ślepota. Rozwój tej formy choroby jest ściślej związany z genetycznie związaną mutacją. Najczęściej jej objawy manifestują się u mężczyzn.

Pierwsze znaki

Manifestacje dichromazji są indywidualne dla każdego indywidualnego przypadku. Pierwsze objawy w dużej mierze zależą od przyczyny choroby. Najczęściej występują niewielkie zaburzenia percepcji barw:

• Naruszenie postrzegania czerwieni i zieleni.
• Problemy z rozpoznawaniem niebieskiego i zielonego.
• Niska ostrość wzroku.
• Oczopląs.

W szczególnie ciężkich przypadkach choroba przejawia się w szarej percepcji wszystkich kolorów.

Dichromasia, protanopia

Jednym z najczęstszych problemów z percepcją kolorów (rozpoznanie tylko dwóch pigmentów) jest dichromazja. Protanopia jest jego różnorodnością. Ta postać choroby charakteryzuje się niezdolnością do odróżnienia czerwieni. Zaburzenie opiera się na nieobecności światłoczułego pigmentu erytrolabu w szyszkach siatkówki.

Z protanopią, pacjent postrzega zielony (żółto-zielony) jako pomarańczowy (żółto-czerwony), niebieski nie można odróżnić od fioletu, ale odróżnia niebieski i zielony, a zielony od ciemnoczerwonego.

Do tej pory patologia jest nieuleczalna, ale protanopia nie wpływa na jakość życia. Aby usunąć zaburzenie, użyj specjalnych soczewek lub okularów, okularów blokujących uderzenie w oczy o jasnym kolorze. Niektórym pacjentom pomaga się nosić okulary przeciwsłoneczne, ponieważ słabe światło sprzyja aktywacji stożków.

Etapy

Istnieją takie stopnie dichromazji:

• Nieznaczny spadek percepcji koloru.
• Głębsza frustracja.
• Utrata percepcji pigmentu (najczęściej zielony lub czerwony).

Brak postrzegania jednego z kolorów podstawowych znacząco zmienia postrzeganie innych. Postępując w ten sposób, bardzo ważne jest zdiagnozowanie patologii i określenie jej stopnia. Jest to szczególnie ważne w przypadku osób, których praca wymaga pełnoprawnej wizji kolorów (pracownicy medyczni, piloci, kierowcy, wojsko, pracownicy przemysłu chemicznego i technicy radiowi, osoby pracujące z mechanizmami).

Formularze

Dichromasia odnosi się do wizualnych zaburzeń o umiarkowanym nasileniu. Opiera się na wadliwym działaniu jednego z trzech receptorów. Choroba występuje, gdy jakiś pigment jest uszkodzony, a rozpoznawanie kolorów występuje tylko w dwóch płaszczyznach.

Rodzaje stanów patologicznych:

• Protanopia - nie odbiera światła o długości fali od 400 do 650 nm zamiast zwykłego 700 nm. Występuje całkowita utrata czerwieni, to znaczy dysfunkcja fotoreceptorów. Pacjent nie widzi szkarłatnych kwiatów, postrzegając je jako czarne. Fiolet nie odróżnia się od niebieskiego, a pomarańczowy - ciemnożółtego. W tym przypadku wszystkie odcienie zieleni, pomarańczy i żółci, których długość jest świetna do stymulacji receptorów niebieskiego, są przedstawione w odcieniu żółtym.
• Deuteranopia - utrata fotoreceptorów drugiego typu. Pacjent nie rozróżnia zieleni ani czerwieni.
• Tritanopia to niezwykle rzadkie zaburzenie z całkowitym brakiem niebieskiego pigmentu. Choroba jest związana z siódmym chromosomem. Niebieski wygląda z zielonym odcieniem, fioletowy - ciemnoczerwony, pomarańczowo - różowy.

Od rodzaju wizualnej anomalii i stopnia nasilenia zależy metoda jego korekcji i ogólne rokowanie dla pacjenta.

Komplikacje i konsekwencje

Z reguły dichromasia spowodowana czynnikami dziedzicznymi nie powoduje problemów zdrowotnych. Różne konsekwencje i powikłania są możliwe, jeśli choroba nabrała formy. Oznacza to, że gdy zaburzenie jest związane z innymi patologiami, na przykład urazami siatkówki oka lub mózgu, nowotwory nowotworowe.

Pacjentowi przepisuje się korektę osobliwości i kompleksowe leczenie powikłań. Odzysk w tym przypadku zależy od nasilenia patologicznych konsekwencji.

Diagnoza dichromazji

Aby określić poziom postrzegania kolorów u pacjenta, przedstawiono zestaw różnych badań. Rozpoznanie dichromazji przeprowadza się za pomocą następujących metod:

Lekarz stosuje specjalne polichromatyczne, czyli wielobarwne stoły. Są wypełnione wielokolorowymi okręgami o równej jasności. Na środku każdego stołu znajdują się figurki lub figury geometryczne o różnych odcieniach, które pacjent powinien nazwać. Okulista naprawia liczbę poprawnych odpowiedzi, zwracając uwagę na strefę kolorów. Na podstawie wyników badania określa się stopień i rodzaj patologii wzrokowej. Jeśli pacjent nie jest w stanie odróżnić oczywistych objawów, ale bez trudności przywołuje ukryte objawy, wówczas zdiagnozowana jest wrodzona anomalia wzrokowa.

Diagnozę przeprowadza się za pomocą specjalnych instrumentów. Może to być spektrofotometria Rabkina, aparat Girenberga i Ebnei lub anomaloskop Nagel. Anomaloskop to urządzenie, które dozuje mieszaniny barw, osiągając subiektywną równość kolorów. Urządzenie służy do wykrywania naruszeń w zakresie czerwono-zielonym. Przy jego pomocy możliwe jest zdiagnozowanie nie tylko dichromazji, ale jej stopnia i gatunku, czyli deuteranopii lub protanopii.

W większości przypadków powyższe metody mogą zdiagnozować wizualną anomalię, niezależnie od rodzaju jej pochodzenia. Istnieją również metody wykrywania tego zaburzenia podczas rozwoju wewnątrzmacicznego. Taka diagnoza jest przeprowadzana, jeśli w rodzinie występują przypadki wad wzroku. Kobietom w ciąży przepisuje się specjalny test DNA, który określa gen ślepoty barw.

Test dichromatyczny

Diagnozowanie problemów z rozpoznawaniem kolorów składa się z różnych testów. Test dichromatyczny najczęściej przeprowadzany jest przy użyciu polichromatycznych tablic Rabbina lub ich odpowiedników tablic Ishihary.

Podczas testu pacjentowi wyświetla się tabele z różnymi obrazami, mogą to być liczby, liczby lub łańcuchy. Obraz składa się z wielu małych kółek o tej samej jasności. Podstawowy zestaw do testowania składa się z 27 tabel kolorów. Jeśli istnieje potrzeba wyjaśnienia diagnozy, użyj wszystkich 48 tabel.

Jeśli podczas testu osoba nie rozróżnia kolorów, to dla niego stół wygląda jednorodnie. Ludzie z normalnym wzrokiem odróżniają zdjęcia. Aby przeprowadzić test, musisz przestrzegać następujących zasad:

• Test powinien odbywać się w pomieszczeniu z naturalnym światłem, a pacjent powinien siedzieć plecami do okna.
• Ważne jest, aby zapewnić całkowity spokój i relaksację przedmiotu.
• Pokaż każde zdjęcie na poziomie oczu i w odległości około 1 m. Czas oglądania powinien wynosić 5-7 sekund.

Jeśli test dichromianu przeprowadzany jest w domu na komputerze osobistym, a pacjent nie rozróżnia wszystkich kolorów, nie jest to wymówką, aby się sfrustrować. W wyniku testów w dużej mierze zależy od koloru i rozdzielczości monitora. Diagnoza powinna dotyczyć wyłącznie okulisty.

Tabele do oznaczania dichromazji

Tabele diagnostyczne do oznaczania dichromazji, czyli poziomu postrzegania barwy, pozwalają nam ustalić rozmiar zaburzenia i jego kształt. Najczęściej używanymi tabelami są Rubkin, który składa się z dwóch grup:

• Podstawowy - 27 tabel do różnicowania formularzy i stopni frustracji.
• Kontrola - 20 tabel w celu wyjaśnienia diagnozy podczas symulacji, pogorszenia lub dezimulacji.

Tabele diagnostyczne opracowywane są na zasadzie równania okręgów o różnych kolorach poprzez nasycenie i jasność. Oznaczają figury i figur geometrycznych, które są postrzegane przez anomalie kolorów. W tym samym czasie symbole przydzielone w jednym kolorze są pomijane, czego pacjent nie odbiera.

Aby uzyskać wiarygodne wyniki, bardzo ważne jest przestrzeganie wszystkich reguł testowania. Pacjent powinien siedzieć plecami do okna lub źródła światła. Tabele są pokazane w ściśle pionowej płaszczyźnie na poziomie oczu badanego. Czas na badanie jednego obrazu nie powinien przekraczać 5-7 sekund. Tabelek diagnostycznych nie należy umieszczać na stole ani pochylać, ponieważ negatywnie wpływa to na dokładność techniki i jej wyniki.

Odpowiedzi otrzymane w wyniku testu są wprowadzane na specjalnej karcie. Normalny trichromian odczytuje wszystkie tabele, jest anomalny - ponad 12, a osoba z dichromazą 7-9. Szacowanie naruszeń w skali słabości kolorów. Oprócz tablic Rubkina, w praktyce klinicznej tabele Iustovej są używane do określania progów dyskryminacji kolorów, czyli kolorów urządzeń wizualnych. Tak kompleksowa diagnoza pozwala złapać najmniejsze różnice w odcieniach dwóch kolorów, zajmując podobne pozycje w zakresie kolorów.