Zasady i metody korygowania anizometropii

Anisometropia, nieskorygowana w dzieciństwie, może prowadzić do rozwoju niedowidzenia anizometropicznego. Uważa się, że dopuszczalna jest różnica w sile szkieł korekcyjnych dla prawego i lewego oka w ciągu 2,0 D. Przy wyższych stopniach anizometrii zalecane są soczewki, kierując się najlepszym okiem. Konieczne jest indywidualne podejście do wyboru okularów anizometropowych, biorąc pod uwagę warunki jego działania z bliskiej lub dalekiej odległości, a w szczególności charakter anomalii refrakcji na każdym oku. W niektórych przypadkach racjonalne jest przypisywanie soczewek kontaktowych do oka z wyższym stopniem ametropii, ponieważ z korekcją kontaktu różnica w załamaniu oka nie ma znaczenia. Możliwe jest zalecenie wszczepienia soczewek wewnątrzgałkowych, chirurgii laserowej refrakcyjnej.

Aby zmniejszyć anizometropię w produkcji szkieł, można użyć:
1. soczewki o bardziej płaskiej powierzchni przedniej;
2. zmniejszenie grubości soczewki w centrum optycznym;
3. zmniejszona odległość wierzchołka (im bliżej oka znajduje się soczewka, tym mniej zmienia się rozmiar obrazu na siatkówce)
Im starszy pacjent jest w momencie wyznaczania okularów z różnymi okularami i im większa różnica między nimi, tym bardziej prawdopodobne jest pojawienie się skarg na astmę.

Jeśli niedowidzenie najgorszego oka już wystąpiło i nie ma widzenia obuocznego, wtedy każda różnica w korekcji jest dobrze tolerowana.

W przypadku anikometropii często występuje nietolerancja obuoczna. Aby osiągnąć komfort, powinieneś:

1. najpierw osłabić siłę sfery na oku z większą ametropią (i, z zasady, nie tą wiodącą); wyjaśnienie zawsze odbywa się z otwartymi dwoma oczami;

2. Jeśli to nie wystarczy, przystąp do manipulowania cylindrami. Butle, które są ustawione pod tym samym kątem do poziomu (czyli 10 stopni i 170 lub 20 i 160 od Tabo) najlepiej transportować. W przypadkach, gdy cylindry mają różne kierunki, należy podać kierunek bezpośredni (0-180 stopni) lub wsteczny (90 stopni). Jeśli nie jest to możliwe, obracaj osie cylindrów względem siebie pod kontrolą przedstawianej binokularnie poprzecznej siatki. Pacjent zostaje umieszczony na próbnej ramie z kombinacją soczewek odpowiadającą wybranej korekcji.

Za pomocą rzutnika znaków wyświetlana jest siatka w kształcie krzyża. Oś cylindra oczodołu o większym załamaniu jest obracana w kierunku osi cylindra mniej niż oko ametropowe, aż do momentu pojawienia się pęknięcia w siatce i różnicy w przezroczystości widzenia linii poziomych i pionowych. Po pojawieniu się pęknięcia oś jest obracana w przeciwnym kierunku do momentu przywrócenia poprawności kratownicy. Wartość, o którą można obrócić oś cylindra przy zachowaniu poprawności widzenia kratowego, jest szacowana jako próg dla możliwego obrotu osi i mierzony w stopniach w skali Tabo. Jeżeli po obrocie osi jednego oka pozostanie różnica w kierunku osi, obrót osi drugiego oka jest podobnie wykonany.

Jeśli nietolerancja korekty wiąże się z różnym nasileniem astygmatyzmu na obu oczach, zmniejsz wielkość cylindra na oku z dużym astygmatyzmem aż do pojawienia się poczucia komfortu.

Jeśli istnieje asymetryczny kierunek osi i różnica w wielkości astygmatyzmu na dwóch oczach, najpierw obróć osie, a następnie zmniejsz cylinder na oku z większym astygmatyzmem.

korekta Astigmatic należy uznać neperenasimoy jeśli nie ma szorstką poczucie dyskomfortu z powodu zakłócenia zwykłej percepcji przestrzeni „warp” przestrzeni, trudności w chodzeniu po schodach, różnych stronach rozmiaru podczas czytania książki. Mogą pojawić się zaburzenia widzenia obuocznego, lunetę i podwójne widzenie, ból w oczach i łuki czoła, uczucie ciężkości w oczach, zaczerwienienie oczu, zawroty głowy, ból głowy, nudności.

Jeśli nietolerancja powstaje z równym astygmatyzmem dwóch oczu, symetrycznie zmniejsz rozmiar cylindra przed pojawieniem się poczucia komfortu.

Artykuły o optyce

Ta sekcja zawiera materiały tekstowe przygotowane przez specjalistów z SAGA-OPTIKA LLC. Materiały tekstowe opublikowane w tej sekcji są godne polecenia.

Podczas publikowania materiałów tekstowych przedstawionych w tej sekcji w innych źródłach, z wyjątkiem strony www.saga-optika.ru, wymagany jest link do źródła.

Anisometropia

Anisometropia - różne załamania obu oczu.

Łamanie symetrii refrakcji obu oczu przyciąga uwagę okulistów i optyków w związku z faktem, że co zauważyć to refrakcji, co do zasady, nie tylko zmniejszenie ostrości widzenia, ale także naruszenie widzenia obuocznego, często rozwija niedowidzenie i zeza. Częstość występowania anizometropii wśród populacji, według różnych autorów, wynosi od 2,5 do 54,8%.

Głównym problemem związanym z anizometropią jest jej korekcja optyczna.

Anizometropia często jest wrodzona i często łączy się, zwłaszcza z dużą różnicą w załamaniu, z asymetrią twarzy i czaszki. Anizometropia, która pojawia się w procesie wzrostu ciała, jest spowodowana nierównomiernym rozwojem refrakcji w obu oczach. Może występować anikalezja po urazie oka i zabiegu chirurgicznym (np. Usunięcie zaćmy).

Istnieją trzy główne typy anikometropia:

• anizometropia osiowa, ze względu na różną długość osi oka z taką samą siłą refrakcyjną;
• refrakcyjna anizometropia, Jest to spowodowane inną siłą refrakcyjną na tej samej długości osi;
• mieszana anizometropia.

Uważa się, że anizometropia jest głównie konsekwencją różnic w długości osi oka. Możliwe są następujące warianty anikometropii:

1) Prosta krótkowzroczność (w jednym oku, emmetropia, w drugiej - krótkowzroczność).

Krótkowzroczność Okazuje się, że siła oka załamujący nośniku optycznym jest zbyt wysoka w stosunku do długości oka, lub na odwrót, długość oka jest zbyt mały w stosunku do mocy refrakcyjnej urządzenia optycznej oka. Zakwaterowanie w tym przypadku nie pomaga, ponieważ może tylko zwiększyć optyczną siłę oczu, a nie zmniejszyć ich. Liczba dioptrii, do którego chcesz zmniejszyć moc refrakcji oka, tak że stał emetropia, określa stopień krótkowzroczności. W przypadku krótkowzroczności kolejny punkt wyraźnego widzenia obiektu jest bliżej niż 5 metrów. Pacjenci potrzebujący zakwaterowania tylko na krótszych dystansach, a pacjenci, stopień krótkowzroczności osiągnie trzy dioptrii nie trzeba noclegów w bliskiej odległości 33 cm, co faktycznie wykonanych prac bliży.

Krótkowzroczność się dzieje:

• fizjologiczny;
• patologiczny (choroba krótkowzroczna);
• krótkowzroczność soczewki (soczewki).

Krótkowzroczność fizjologiczna występuje, gdy siła refrakcyjna ośrodka optycznego oka nie pokrywa się z długością gałki ocznej. Zwykle tego rodzaju krótkowzroczność rozwija się wraz ze wzrostem gałki ocznej, co następuje po 5-10 latach. Czasem może rozwinąć się krótkowzroczność fizjologiczna i w wieku do 25 lat, chociaż fizjologiczny wzrost gałki ocznej kończy się około 18 lat. Krótkowzroczność fizjologiczna istnieje trwale i nie prowadzi do znaczącej utraty ostrości wzroku i niepełnosprawności.

Krótkowzroczność soczewki lub soczewki jest określona przez zwiększoną zdolność refrakcyjną soczewki. Najczęściej tego typu krótkowzroczność występuje ze zmianami w soczewce jądra, które pojawiają się u pacjentów z cukrzycą, oraz z niektórymi wrodzonymi postaciami zaćmy. Czasami istnieje krótkowzroczność krótkowzroczności lekarskiej, z uszkodzeniem tkanki soczewki spowodowanym przyjmowaniem pewnych leków (fenotiazyna, hydrolaza, chlortalidon).

Choroba krótkowzroczna występuje, gdy długość oka jest zbyt duża, zwykle ze względu na wzrost przedniej części gałki ocznej. Początkowo jest to fizjologiczny krótkowzroczność, ale proces ten nie jest stabilizowany w żadnej krótkowzroczność krótkowzrocznością figur z chorobą, i stale postępuje i gałka oczna rośnie. Gałka oczna w przebiegu choroby krótkowzrocznej jest powiększona, poszerzona jest szczelina oczna, źrenica jest zwykle szeroka, przednia komora oka jest głęboka.

Pacjenci z krótkowzrocznością narzekają na osłabienie widzenia w oddali, które stopniowo rośnie. Często tacy pacjenci mrużą oczy, ponieważ zmniejsza się obszar źrenicy, zmniejszając rozproszenie promieni świetlnych, a wzrok nieco się poprawia. Zwiększenie rozmiaru gałki ocznej powoduje zmianę jej struktury. Promień krzywizny rogówki wzrasta.

2) Prosta hipermetropia (w jednym oku, emmetropia, w drugiej - nadwzroczność).

Nadwzroczność (nadwzroczność) Jest odmianą słabego układu optycznego oka. Podczas wprowadzania nadwzroczności promieni świetlnych po refrakcji oka przez soczewki oka (rogówka i soczewka) będzie praktycznie za siatkówką (aparat svetovosprinimayuschy oczu) i tworzy się obraz siatkówki rozmytej.

Ze względu na dalekowzroczność z dwóch powodów - albo soczewki oka są zbyt słabe, albo rozmiar oka jest mniejszy niż zwykle. Jest to możliwe i połączenie obu.

Aby skoncentrować obiekt na siatkówce i wyraźnie go zobaczyć, konieczne jest wzmocnienie siły refrakcyjnej oka. Można to zrobić za pomocą dodatkowych soczewek zbierających (szkieł, soczewek kontaktowych) umieszczonych przed okiem lub zmieniając (wzmacniając) siłę refrakcyjną środkowego obszaru samej rogówki (laserowa korekcja wzroku).

U dzieci od chwili narodzin do 6-7 lat obserwuje się fizjologiczną dalekowzroczność. Gdy oko rośnie i rozwija się, jego moc optyczna również się zmienia - wzrasta, a aparat mięśniowy oka rozwija się równolegle. Wszystko to przyczynia się do przygotowania oczu na okres intensywnych obciążeń wzrokowych.

W przypadku hipermetropii, aby uzyskać wyraźny obraz, oko próbuje zrekompensować słabość siły optycznej, napinając mięśnie ogniska. Musi też zostać zmobilizowany wysiłek zarówno na odległość, jak i na bliską odległość. Zatem oko cały czas pracuje w stanie zwiększonego obciążenia mięśni.

U małych dzieci, kiedy układ mięśniowy oka nie jest wystarczająco rozwinięty, klarowność obrazów wzrokowych jest niestabilna i nie ma koordynacji w pracy obu oczu, może rozwinąć się zez.

W szkole zwiększone wymagania w pracy aparatu do ogniskowania oczu prowadzą do szybkiego zmęczenia, łzawienia, bólów głowy, drażliwości.

W przyszłości rozwinie się przewlekły skurcz mięśni, który wyraża się w trwałym spadku widzenia zarówno w odległości, jak i w sąsiedztwie oraz niemożności wyboru wygodnej korekcji. W rezultacie nawet młodzi ludzie tracą możliwość pełnej pracy, aby wykonać zwykłą ilość wzrokowych obciążeń.

U osób w podeszłym wieku z dalekowzrocznością dyskomfort jest pogarszany przez dodanie komponentu wiekowego, gdy wymagane są oddzielne okulary dla odległości, średniej odległości i bliskości.

Nadwzroczność koryguje się za pomocą okularów, miękkich soczewek kontaktowych, korekcji laserowej lub soczewek kontaktowych wewnątrzgałkowych.

Anisometropia istnieje skomplikowana krótkowzroczność lub hipermetropia (w obu oczach ametropia jednej postaci, ale w różnym stopniu). Mieszany (krótkowzroczność jednego oka, w drugim - nadwzroczność). Prosty astygmatyczny (w jednym oku, emmetropia, w drugim - astygmatyzm). Złożony astygmatyzm (w obu oczach astygmatyzm, ale w różnym stopniu).

Z dużą różnicą w załamywaniu się obu oczu często rozwija się zbieżny lub rozbieżny strabism. W przypadkach, gdy jedno oko ma refrakcję krótkowzroczności, a drugie jest hipermetropowe, zwykle rozwija się naprzemienny zrost.

Podczas korygowania anizometropii za pomocą okularów różnica siły soczewek okularowych w większości przypadków nie powinna przekraczać 1,5-2,0 D. Duża różnica jest trudna do zniesienia lub nie tolerowana w ogóle z powodu nierówności obrazów na siatkówce obu oczu (aniseikonii).

Zdecydowana większość oka ze względu na asferyczności rogówki jest astygmatyzm system optyczny. Może to być spowodowane przez obecność rogówki i soczewkowy astygmatyzmu minus dwa rodzaje: statyczne (odporne na nie odprężyć się cycloplegic) i dynamiczne (ulotną relaks).

Korekcja astygmatyzmu jest jednym z faktycznych problemów współczesnej optyki fizjologicznej. Według różnych autorów astygmatyzm występuje średnio u co drugiego mieszkańca naszej planety.

Podczas diagnozowania i korygowania astygmatyzmu ważne jest, aby wziąć pod uwagę czynnik wieku. Bezpośredni astygmatyzm, który występuje u noworodków, gwałtownie spada w pierwszym roku życia. Od 3 do 18 lat pozostaje stabilny w granicach 0,25-0,75 Dpt. Po 19 latach, szczególnie do 60 lat, bezpośredni astygmatyzm znika lub zostaje zastąpiony przez odwrotny.

Do badania i korekcji astygmatyzmu stosuje się dwie grupy metod: subiektywną i obiektywną. Mają swoje zalety i wady, więc wielu naukowców sugeruje, że astygmatyzm powinien być badany zgodnie z pewnym planem, w którym obiektywne metody są ściśle łączone z subiektywnymi. Pierwszy dotyczy w szczególności metody Krichagina.

Metody subiektywne wymagają od badacza inteligencji, inteligencji, uwagi, cierpliwości. Z tych powodów nie zawsze są one odpowiednie, zwłaszcza u małych dzieci.

Do obiektywnej diagnostyki stosowane są refraktometry, ergometria i skiaskopia. W ostatnich latach pojawiło się wiele nowych modeli aparatów do funkcjonalnej diagnostyki okulistycznej, w tym do automatycznych refraktometrów.

Prawidłowy astygmatyzm jest możliwy po wybraniu okularów, soczewek kontaktowych, zabiegu inwazyjnego i laserowego. Najczęściej stosowana korekcja spektaklu jest bardziej dostępna, zmienna, atraumatyczna.

Do korekcji astygmatyzmu stosuje się cylindryczne soczewki okularowe, w których główne sekcje mają wzajemnie prostopadły układ. Główna sekcja, zbiegająca się z osią cylindra, jest optycznie nieaktywna. Prostopadle do niego ma największą moc refrakcyjną. W głównym polu widzenia przecinają się tylko te promienie, które przechodzą przez soczewkę w płaszczyźnie aktywnego przekroju. W ten sposób poprawiony prosty astygmatyzm zostaje skorygowany. Dzięki starannej selekcji okularów korekcyjnych można uzyskać pełną korekcję. Aby skorygować astygmatyzm złożony, stosuje się kuliste cylindryczne soczewki okularowe, w których obie sekcje są optycznie aktywne. W takim przypadku można uzyskać znaczną poprawę ostrości wzroku.

Korekta astygmatyzmu zaleca się wykonywać w warunkach medycznego rozszerzenia źrenic. Przy pełnej korekcji astygmatyzmu umieszczenie przepony o średnicy 3-2 mm nie zmienia ostrości wzroku. Zjawisko to można wykorzystać jako test diagnostyczny do wykrywania błędów w korekcji astygmatyzmu (niedoskonałości lub nadmiernej korekcji). Kiedy ametropia oka nie jest całkowicie wyeliminowana, obserwuje się efekt korekcyjny przepony (najlepiej ze średnicą 2 mm).

W procesie korekcji astygmatyzmu można stosować tsikloduktsii zjawisko (mimowolne przeciwwskazane) - niezamierzonemu obrotowi oczu wokół osi przód-tył, które występuje, gdy głowica jest pochylony w jedną lub drugą. Używanie tego zjawiska jest wymagana przy wysokich stopniach korekcji astygmatyzmu, ponieważ wyższy stopień astygmatyzmu, oko jest bardziej wrażliwe na błędy w położeniu osi cylindra.

Na ostatnim etapie wyboru okularów Yu.A. Kirillov (1988) proponuje przeprowadzenie testu "cyklodiucji". Jeżeli oś cylindra korygującego w oku astygmatycznym jest określona prawidłowo, i pokrywa się z osią "cylindra ocznego", wówczas każde nachylenie głowy w lewo lub w prawo doprowadzi do zmniejszenia ostrości wzroku. Jeżeli oś cylindra korygującego nie zostanie znaleziona poprawnie, przechylenie głowicy w jednym kierunku doprowadzi do poprawy wzroku, a w drugiej do pogorszenia.

Opisana technika jest również stosowana do korekcji astygmatyzmu rogówki powstałego po operacji usunięcia zaćmy. W ostatnich latach, pomimo zmniejszenia częstości występowania tego powikłania (samouszczelniające się nacięcie rogówki), dość często stosuje się cylindryczną korektę okularów.

Maksymalna ostrość widzenia jest określana bez przepony, dane subiektywne są uzupełniane wynikami oftalmometrii.

Pooperacyjny astygmatyzm ma tendencję do zmniejszania się, więc ostateczny wybór soczewek korekcyjnych jest racjonalnie przeprowadzany pod koniec 4-10 miesiąca po operacji. Szczególną uwagę należy zwrócić na tolerancję poprawki. Korekta próbna trwa 10-15 minut (dla odległości i blisko). Celem połączonej korekcyjnej korekcji sferycznej jest sens tylko w przypadkach, gdy użycie cylindrycznych soczewek okularowych zwiększa ostrość wzroku o więcej niż 0,2. W przeciwnym razie taka korekta jest nieuzasadniona, ponieważ jej zalety w zakresie ostrości wzroku często są eliminowane przez zjawisko nietolerancji tego typu korekcji spektaklu.

Wyjątkiem są przypadki artefakty, w których sferyczny składnik załamania jest tak mały, że praktycznie nie wpływa na tolerancję korekcji.

Problemem korekcji jest złożony astygmatyzm. Przy tej formie astygmatyzmu często pojawiają się błędy w danych skuteroskopu: hiperdiagnozowanie stopnia astygmatyzmu, przesunięcie w kierunku krótkowzroczności. W tym przypadku bardzo ważne jest użycie oftalmometrii (odsłaniając stopień astygmatyzmu rogówki) i refraktometrii (określenie położenia osi). Wybierając korektę, zaleca się preferowanie połączenia cylindra dodatniego z minimalną kulą ujemną. Daje wyższą ostrość wzroku niż połączenie cylindra ujemnego z kulką dodatnią i jest dobrze tolerowany przez pacjenta.

W przypadku mieszanego astygmatyzmu zaleca się korekcję okularów za pomocą astygmatycznych soczewek okularowych, poprawia ostrość wzroku i korzystnie wpływa na dynamikę refrakcji.

Korekcja soczewki cylindrycznej lub sferyczno-cylindrycznej kombinacji soczewki okularowej prawidłowo koryguje tylko prawidłowy (regularny) astygmatyzm. Nieprawidłowy (nieregularny) składnik astygmatyzmu zawsze ma negatywny wpływ na obraz siatkówki. Potwierdzają to dane matematyczne modelujące proces astygmatyzmu. Te niedoskonałości optyczne prowadzą do powstania znaczącej strefy przypadkowego przecięcia się promieni ogniskowej (głębokość w granicach 0,5-1,0 D).

Sukces korekcji astygmatyzmu o znacznym stopniu nieregularnych wad optycznych można poprawić, stosując soczewki kontaktowe.

Korekta i leczenie anizometropii.

Wiadomym jest, że korekta szkła (w okularach), gdy anisometropia dobrze tolerowany przy różnicy załamania mniejszym niż 2,0 D, chociaż punkty dzieci tolerancji może być na wyższym różnicy.

Jednym z głównych czynników warunkujących jest, jak wskazano, aniseikoniya, tj. różnica w obrazach siatkówki w obu oczach. W najbardziej rozpowszechnionym typie anizometropii - osiowym, tj. głównie ze względu na osi przód-tył różnica obu oczach, obraz w oko z krótkowzroczność większym (lub mniejszym stopniu nadwzroczności) wyprzedzając kolegę oka. Fuzja dwóch siatkówki obrazów w jeden obraz wizualny w centralnym dziale analizatora wzrokowego jest trudne lub niemożliwe, ze względu na różnicę w wartościach tych obrazów oraz obecność rozmazany obraz na siatkówce jednym oku.

Kiedy korekta spektakl osiowy anisometropia związek wielkość siatkówki zdjęć różni ze względu na zmniejszenie działania minus okularów i szkieł powiększających plus czynności: obraz oka z wysoką krótkowzrocznością staje się mniejsza, a w oko z wysokim stopniem nadwzroczności większej niż w kolegi oka.

Dzięki korekcie kontaktu aniseikonia zmienia się w inny sposób. Ponieważ główna płaszczyzna soczewki kontaktowej jest znacznie bliżej głównej płaszczyzny oka niż główna płaszczyzna soczewki okularowej, soczewka kontaktowa, skupiając obraz na siatkówce, prawie nie zmienia swojej wielkości. W związku z tym korekta kontaktu tylko nieznacznie zmienia aniseksję, która jest dostępna bez korekty. Dlatego teoretycznie, dla anizometrii osiowej, spektakularna korekta powinna być lepiej tolerowana niż korekta kontaktu. Ale w praktyce sytuacja jest inna: korekta kontaktu jest przekazywana z anizometropią (szczególnie krótkowzrocznością) lepiej niż korekcja spektaklu. W tym przypadku aniseikonia jest znacznie zmniejszona.

Zjawisko zmniejszania aniseikonia w przypadku korekty kontaktu z krótkowzroczny anisometropia próbował wyjaśnić szerzej rozstawione stożków w siatkówce rozciągnięte krótkowzroczne oczy. Ale oczywiście bardziej odpowiednie uznać inne wyjaśnienie: korekta szkło dramatycznie zmienia istniejących relacji do analizatora wzrokowego, co powoduje subiektywne aniseikonia przeciwnym do rozliczenia (fizyczną) znak aniseikonia względny wzrost obrazu niewyrównaną krótkowzroczny oka otrzymuje znacznego spadku obrazu w oku, poprawione soczewek okularowych. Skontaktuj się z korekty, w przeciwieństwie do tego, prawie nie zmienia się prawdziwe, fizyczne relacje między dwoma obrazami siatkówki, a zatem nie zmienia sensoryczne rzuty obu siatkówek stosunków w korze mózgowej.

Innym czynnikiem nietolerancyjne soczewek oftalmicznych o dużej różnicy załamania opisano powyżej anizoforiya na którą wskazuje niezgodność obu oczu zamocowanych na obrzeżu pola widzenia przez obrót gałek ocznych, ze względu na różną wytrzymałość pryzmatu „efekt” soczewek okularowych o różnej załamania.

Jak wskazano, konwencjonalne soczewki okularowe pod anizometropią są przenoszone z różnicą refrakcji nie większą niż 2,0 D, co odpowiada aniseikonii około 5% (granica tolerowanej różnicy dwóch obrazów siatkówki).

Próby zmniejszenia nietolerancyjne soczewek oftalmicznych o różnej załamania w anisometropia: izeykonicheskie specjalnych okularów o różnych grubościach, punkty izeykonicheskie (system Galileo, który zmniejsza obrazu w jednym oku i zwiększa się z drugiej strony). Jednak te rodzaje korekcji okularowej nie są powszechnie stosowane ze względu na niską efektywność, nieestetyczne i innych niedociągnięć.

Najskuteczniejszą metodą korekcji anikometropii krótkowzrocznej są soczewki kontaktowe, które są przenoszone praktycznie przy każdej różnicy załamań obu oczu.

Jeśli chodzi o nadwzroczności anisometropia, a następnie, jak wskazano powyżej, soczewki kontaktowe, praktycznie nie zmieniają obrazu na siatkówce, nadwzroczność przeniesiona pod gorzej ze względu na fakt, że pacjent otaczające obiekty wydają się mniejsze w porównaniu z korektą soczewek okularowych Plus. Dlatego korekta kontakt nadwzroczności anisometropia jest stosowany znacznie rzadziej niż z różnym krótkowzroczny błędy refrakcji w obu oczach.

Od krótkowzroczny anisometropia, zwłaszcza w wrodzonej krótkowzroczność, niedowidzenie często towarzyszy (na oko z większym krótkowzroczność) oraz zaburzeniami widzenia obuocznego wraz z soczewkami kontaktowymi są idealne do korekcji krótkowzroczności w asymetryczny, trzeba uciekać się do metod pleoptiki i Ortoptyka.

Pleoptoortopticheskoe intensywnego leczenia (do jednego roku) na skutek kontaktu noszeniu soczewek może poprawić amblyopic oczu ostrości wzroku przez 2-3 razy, a około 2/3 czasu przywrócenia widzenia obuocznego. Skuteczność leczenia zależy od wieku pacjenta, czasu niedowidzenia, jego stopnia. Ważnym prognostyczna testu do oceny perspektyw soczewki kontaktowej i pleoptic w leczeniu ciężkiego niedowidzenia anisometropic jest „siatkówki ostrość wzroku”, zdefiniowane przez specjalne urządzenie laserowe - retinometer.

Obecnie stosuje się dwa typy soczewek kontaktowych: twarde i miękkie. Sztywne soczewki wykonane są z polimetakrylanu metylu, mogą być twardówkowe i rogowe.

Soczewki twardówki zakrywają rogówkę i odpoczywają na twarderze.

Soczewki rogówki pokrywają rogówkę. Miękkie soczewki kontaktowe wykonane są z metakrylanu hydroksyetylu. Pokrywają kończynę i są przepuszczalne dla tlenu. Miękkie soczewki są wygodniejsze.

Ostrość widzenia pacjenta podczas noszenia soczewek kontaktowych zmienia się podczas flashowania. Soczewki kontaktowe ściśle przylegają do filmu łzowego znajdującego się przed rogówką, dzięki czemu są zintegrowane w jeden układ wzrokowy oka.

Korekta odbywa się poprzez zmianę mocy optycznej gałki ocznej. Jeśli rogówka jest uszkodzona lub ma nieprawidłowy astygmatyzm, wada jest korygowana za pomocą filmu łzowego, umieszczonego między rogówką a soczewką kontaktową.

Praktyka wykazała, że ​​soczewki kontaktowe poprawiają nieprawidłowy astygmatyzm znacznie lepiej niż okulary. W tym przypadku nieprawidłowy patologiczny astygmatyzm nie powinien być bardzo różny od nieprawidłowego fizjologicznego astygmatyzmu.

Korekta błędnego astygmatyzmu wysokich stopni na danym poziomie rozwoju optyki okulistycznej jest nierozwiązanym problemem. Teraz pojawiły się miękkie soczewki toryczne, które zwykle wykonuje się na świecie z materiałów o średniej wilgotności. Tylna powierzchnia torycznych miękkich soczewek kontaktowych jest jednooczna, przednia powierzchnia jest toryczna. Strefa optyczna w takich soczewkach kontaktowych jest nie większa niż 8 mm, a dopuszczalny obrót wynosi do 10 stopni.

Soczewki kontaktowe są przepisywane z dobrym i złym astygmatyzmem. Sztywne soczewki korygują nawet wysoki poziom prawidłowego astygmatyzmu. Są najlepszym, choć nie zawsze wystarczającym, sposobem na skorygowanie błędnego astygmatyzmu (keratokonus, stany po uszkodzeniu rogówki).

Zaletą korekcji kontaktowej w porównaniu ze szkłami jest także przywrócenie widzenia obuocznego podczas anizometropii z powodu mniejszej zmiany w wielkości obrazu siatkówki.

Z powodu ruchu soczewek kontaktowych, wraz z okiem, zniekształcenia obwodowe, które występują, gdy mimośrodowy widok przez okulary jest wyeliminowany. Soczewki są niewidoczne i korzystne w planie kosmetycznym; przyciemnione soczewki kontaktowe zmniejszają światłowstręt w albinii.

Jednak soczewki kontaktowe mają wiele wad. Niewłaściwe użycie może spowodować obrzęk i otarcie rogówki. Często dochodzi do powikłań rogówki z powodu naruszenia utleniania rogówki. Powikłania mogą wystąpić po użyciu soczewek kontaktowych w zakurzonej i brudnej przestrzeni. Często występuje alergiczne zapalenie spojówek. U niektórych pacjentów podczas noszenia soczewek kontaktowych stwierdza się gigantyczne brodawkowe kiełkowanie spojówki. Miękkie soczewki kontaktowe mogą przenosić infekcję.

W nowoczesnych warunkach coraz częstsze miejsce w korekcji ametropii, w tym astygmatyzmu, zaczyna zajmować metody chirurgiczne. Zastosowano metodę radialnej keratotomii. Jest przeznaczony do korygowania prawidłowych astygmatyzmów i anomalii refrakcji sferycznych.

Metoda przedniej keratotomii jest dość skuteczna, ale jednocześnie czasami daje efekt hypo lub hypereffect, w związku z tym po operacji wymagana jest dodatkowa korekta. Okres pooperacyjny może być skomplikowany przez rozwój procesu zapalnego w rogówce, zmniejszenie wrażliwości rogówki i tak dalej. Może to prowadzić do znacznego zmniejszenia ostrości wzroku.

Kardynalne zmiany w chirurgicznej korekcji astygmatyzmu wykorzystują technologię laserową. Początkowo badania prowadzono w kierunku użycia lasera do nacięć rogówkowych w celu zastąpienia noża keratektomią. Przy dostatecznie wysokiej technice działania za pomocą odpowiednich narzędzi, przy użyciu programowania matematycznego do określenia ilości interwencji, z przodu, dozowana laserowa keratotomia jest skuteczna i dość bezpieczna.

Ważne obszary w laserowej korekcji wad refrakcji - zastosowanie technologii laserowej, zwłaszcza keratectomy photorefractive (PRK), laser Keratomileusis in situ (LASIK). Technologie te można wykorzystać do korekcji krótkowzroczności, nadwzroczności i astygmatyzmu.

Podczas korygowania astygmatyzmu nadwzrocznego element cylindryczny nie powinien przekraczać 4 dpt. Metoda LASIK pozwala skorygować astygmatyzm do 8 Dpt.

Z metod chirurgicznych z astygmatyzmem można zastosować keratoplastykę (przeszczepienie rogówki). Głównym wskazaniem do jej prowadzenia jest rozwój rogówki. Całkowity keratoplastyczny jest możliwy: przez, nie przez, międzywarstwę, tunel.

Składnik soczewki astygmatyzmu jest chirurgicznie korygowany śródocznie. Używane są silikonowe soczewki wewnątrzgałkowe łączące kombinację kulistego komponentu (od -3,0 do +31,0 D) i cylindrycznego komponentu (od +1,0 do 21,0 D).

Tak więc współczesna medycyna zapewnia okulistom i optykom znaczący arsenał metod i narzędzi do diagnozowania i korygowania anizometropii. Sukces w tym działaniu jest możliwy tylko dzięki kompleksowemu, twórczemu, indywidualnemu podejściu do oceny każdego przypadku anizometropii.

1. Aliev A.G. // Ophthalmol. dziennik. - 1984 r. - nr 1.
2. Balashevich LI Chirurgia refrakcyjna. - St. Petersburg, 1999.
3. Volkov V.V. Podstawowe pojęcia doktryny o astygmatyzmie i złożonej metodzie badania Krichagina. - L.: Medycyna.
4. Kirillov Yu.A. Pytania dotyczące optyki fizjologicznej i niektórych cech korekcji astygmatyzmu. - L.: Medicine, 1988.
5. Kuzina E.I. // Ophthalmol. dziennik. - 1984 r. - nr 3.
6. Radzikhovsky B.L. Astygmatyzm ludzkiego oka. Medicine, 1969.
7. Rozenblum Yu.Z. // Fizjologia kliniczna widzenia: Sat. sci. działa. - M.: Medicine, 1993.
8. Frolov LA, Fedorov Yu.G. // Raport o badaniach. - Moskwa: BSU, 1979., 1987.
9. Kholakov, M.I. Kontakt korekcji wzroku, 1997.
10. Yakhnitskaya LK, Goncharova VL, Fedorov Yu.G. // Nowoczesne metody rehabilitacji z patologią narządu wzroku. Biały wiatr, 2001.

Zasady anizometropii i metody jej korygowania

Anisometropia jest patologią oczną, w której oczy mają różne załamania.

Załamanie jest procesem załamywania światła. Aparat refrakcyjny (refrakcyjny) oka ludzkiego składa się z rogówki, soczewki, wilgotności komory i ciała szklistego. Aby wyraźnie utworzyć obraz obiektu, konieczne jest, aby równoległe promienie z niego pochodzące przecinały się w ognisku siatkówki. Jeżeli załamanie jest naruszone, ostrość wzroku maleje.

Na refrakcję wpływa:

• długość osi oka - odległość między rogówką a siatkówką, musi być równa 23,5 mm;
• moc refrakcyjna - średnio 59,92 dioptrii.

Zwykle parametry te są takie same dla obu oczu. Jeśli moc refrakcyjna różni się o 1-2 dioptrie, klarowność widzenia dwuocznego nie ucierpi, ponieważ na siatkówce powstaje pojedynczy obraz obiektu.

W przypadku, gdy siła załamania światła w jednej gałce ocznej jest o 2 diopy większa niż w drugiej, diagnozuje się refrakcyjną anizometropię. W tym przypadku jedno oko może charakteryzować się normalnym załamaniem, a drugie - pęknięciem. W wielu przypadkach patologiczne zmiany dotyczą obu oczu.

Często anizometropii towarzyszy astygmatyzm - deformacja soczewki, oka lub rogówki, która pogarsza problemy z widzeniem.

Przyczyny anizometropii oczu mogą być wrodzone lub nabyte. Najczęściej patologia jest spowodowana genetyczną predyspozycją i dziedziczona.

Główne przyczyny pozyskanej anikometropii to:

• progresja zaćmy - zmętnienie soczewki oka;
• rozwój powikłań po operacji okulistycznej.

Wrodzona anizometropia u dzieci do roku nie objawia się. Gdy dziecko rośnie, jego wzrok pogarsza się.

Objawy zależą od stopnia anizometropii, który jest determinowany przez różnicę mocy refrakcyjnej lewej i prawej gałki ocznej. Istnieją trzy stopnie:

• słaby (różnica do 3 dioptrii);
• średnia (3-6 dioptrii);
• silny (więcej niż 6 dioptrii).

W zależności od tego, które ogniwo aparatu refrakcyjnego jest naruszone, anizometropię dzieli się na:

• załamanie - długość osi w oczach jest taka sama, siła załamania jest inna;
• osiowe - siła refrakcyjna oczu jest taka sama, długość osi jest różna;
• mieszane - oba są różne.

W słabym stopniu choroby osoba praktycznie nie odczuwa zaburzeń widzenia. Przyzwyczaja się do tłumienia rozpraszania światła i łączenia obrazów w jeden.

Anizotropia wysokiego stopnia narusza wizję obuoczną. Obiekt jest unieruchomiony przez jedno, a następnie drugie oko, więc osoba nie widzi wyraźnego obrazu: wydaje się niewyraźna, sąsiednie rzeczy łączą się. W tym samym czasie doświadcza trudności w orientacji w przestrzeni. Również wielu pacjentów zgłasza zwiększone zmęczenie oczu ze wzrokowym stresem.

Anizometropia u dzieci i dorosłych prowadzi do tego, że mózg tłumi aktywność drugiego oka. Z reguły cierpi oko, które ma bardziej naruszoną moc refrakcyjną. W rezultacie jest całkowicie wykluczony z procesu wizualnego i rozwija się niedowidzenie - ślepota spowodowana bezczynnością.

Ponadto oko z upośledzoną funkcją odchyla się na bok, jego mięśnie prostownika osłabiają się i powstaje zez. Stopień anizometropii nie zwiększa się wraz z wiekiem, ale zmniejsza się zdolność widzenia.

Anisometropia jest diagnozowana przez okulistę na podstawie takich metod jak:

• wiskoza - sprawdzenie ostrości wzroku za pomocą tabel;
• perymetria - wyznaczanie granic pola widzenia za pomocą specjalnego urządzenia;
• refraktometria - ustalenie załamania oka za pomocą refraktometru;
• skiascopy - definicja mocy refrakcyjnej oka za pomocą wiązki światła i lustra;
• oftalmoskopia - badanie dna oka przez oftalmoskop lub soczewkę dna oka;
• oftalmometria - określenie promienia krzywizny rogówki za pomocą oftalmometru;
• badanie widzenia obuocznego z synoptoforem, czteropunktowym testem barwy i innymi metodami.

Wymienione metody są nieinwazyjne. Pozwalają one ustalić obecność anizometropii, a także ocenić jej stopień.

Zasady i metody korygowania anizometropii są określane na podstawie stopnia i rodzaju zaburzeń refrakcyjnych. Z reguły soczewki kontaktowe lub specjalne okulary służą do korekcji zaburzeń widzenia. Można je jednak stosować tylko wtedy, gdy różnica między siłą refrakcyjną prawego i lewego oka nie przekracza 3 dioptrii. W przeciwnym razie pacjent odczuwa dyskomfort.

Soczewki korekcyjne są wybierane indywidualnie. Bardzo ważne jest przestrzeganie zasad ich noszenia i regularne odwiedzanie okulisty. Możliwe powikłania podczas stosowania soczewek to obrzęk nabłonka, zapalenie rogówki, uszkodzenie rogówki.

Okulary teleskopowe do leczenia anizometropii są układem dwóch soczewek - kolektywnym i rozpraszającym. W związku z tym naruszenie refrakcji zostaje zrównane, a osoba uzyskuje jasną wizję.

Przy silnym nasileniu choroby lub bez efektu leczenia zachowawczego zalecana jest laserowa operacja oczna. W ciągu 1-2 tygodni po nim wzrok zostaje znormalizowany. Przeciwwskazania do zabiegu - choroba rogówki.

Anisometropia ma korzystne rokowanie, jeśli charakteryzuje się niskim stopniem i została wykryta we wczesnym wieku. Terapia korekcyjna pozwala całkowicie wyeliminować upośledzenie wzroku. Bez leczenia patologia prowadzi do niedowidzenia i zeza.

Nie można zapobiec wrodzonej anizometropii. Główne działania zapobiegające nabytej chorobie:

• zaćmę;
• przestrzeganie zasad przeprowadzania operacji okulistycznych.

Jeśli w rodzinie występowały przypadki anizometropii, zaleca się zachowanie następujących środków ostrożności:

• Nie przeszkadzaj w pracy i odpoczywaj podczas pracy przy komputerze;
• okresowo wykonywać gimnastykę dla oczu;
• odmówić zatrudnienia poprzez moc rodzajów sportów;
• używać produktów z witaminami A i E.

. 56.. 36....... ??... ?... 0,8; ? cyl. ? 0,5 D? 0?... 1.0.

cyl. ? 2,0 D? 25?. 0,85.

??. ast... 0,5 D? 90? Ast... 2,0 D? 115?.

...... ?. cyl. + 0,5 D ?? 90?.. ? 0,5 D?,.. +0,5 D,.. ?? 1,0 D.

??... cyl. +2,0 D? 115?, ??.... ? 1,0 D. ??.... ? 1.0 D.?..... ? 5 ??.. ?? 25.

cyl. + 0,5 D ax 90?

.. cyl. + 2.0 D ax 115?

. 57.. 48..... ?...... ??..... 0.3? sph. ? 1,25 D

cyl. + 2.0 D ax 90? = 1,0;.. 0,2? sph. ? 2.0 D

cyl. + 2.5 D siekierą 105? = 1,0.

??. ast... 2.0 D? 90?, Ast.. 2.5 D? 105?.

.... ?.. 0,03; ? 4,0 D.. ?.. 0,7;.... 0,2; cyl. ? 2,5 D? 0?.. ?.. 0,85.

.... ?... 0.05? 6,0 D.. ?.. 1,0;..... 0,1; ?. sph + 3,5 D

cyl. + 1,0 D? 90?... 1.0.

.... ?.. 0,1; ?. ? 6.0 D... 0,7.... 0,2; ?. ? 4,0 D... 0,7.

... 4% -... 1..... ?...... ?...... ??.. ? 6.0 D, ??.. ? 4,0 D.

Anisometropia - patologia okulistyczna, w której moc refrakcyjna (załamanie) jest naruszona w dwóch oczach. Jest to niebezpieczna choroba, która ma poważne powikłania: zez lub utrata wzroku z powodu braku aktywności oczu.

Często choroba ta rozwija się z astygmatyzmu (zaburzeń widzenia, w którym pacjent widzi rzeczy rozmyte z powodu nieregularnego kształtu rogówki lub soczewki).

Anikometropia może przebiegać na różne sposoby:

• w jednym oku normalna moc refrakcyjna, a w innych patologiczna;
• w dwóch oczach ta sama moc refrakcyjna, ale inny stopień redukcji ostrości wzroku;
• oba oczy mają różną patologiczną moc refrakcyjną.

Jeśli różnica mocy refrakcji oczu wynosi 2 dioptrie, to dana osoba może po prostu nie zauważyć objawów. Ale jeśli różnica jest większa niż 2 dioptrii, możliwa jest utrata widzenia dwuocznego. W wyniku takich komplikacji obraz podmiotu uchwycił kolejno prawe, a następnie lewe oko.

Istnieją 3 etapy choroby:

• Etap I - około 3 dioptrii;
• etap II - od 3 do 6 dioptrii;
• Etap III - od 6 dioptrii i więcej.

Odmiany patologii ocznej według rodzaju choroby:

• osiowe - moc refrakcyjna jest taka sama, ale długość osi w każdym oku jest inna;
• załamanie - osie są takie same, a siła załamania jest inna;
• połączone - połączenie dwóch rodzajów naruszeń.

Anisometropia jest wrodzona i nabyta. Ale najczęściej występuje wrodzona lub genetyczna postać choroby. Jeśli ktoś z bliskich krewnych miał tę patologię, najprawdopodobniej przejawi się w młodszym pokoleniu. We wczesnym dzieciństwie choroba może mieć postać utajoną, ale wraz z wiekiem przejawiają się objawy.

Jak dla przejętej anisometropia, patologia może wystąpić z powodu zmętnienia soczewki lub powikłań pooperacyjnych oczu.

Jeżeli różnica mocy refrakcyjnej między oczami jest niewielka (około 3 dioptrii), objawy nie pojawiają się.

Jeśli różnica mocy refrakcyjnej wynosi 4 lub więcej dioptrii, obrazy obiektów są rozmyte.

• trudno jest nawigować w przestrzeni;
• rozmyte, zamazany obraz obiektów;
• pacjent reaguje powoli na bodźce zewnętrzne.

Anisometropia jest niebezpieczną dolegliwością, która ma poważne powikłania. Wczesna diagnoza gwarantuje całkowite przywrócenie wzroku bez operacji.

Specjalne soczewki korekcyjne wybierają okulistę dla każdego pacjenta osobno. Niezależnie od tego nie można tego zrobić inaczej, tylko pogorszysz swój stan. Przy długotrwałym lub nieprawidłowym noszeniu mogą wystąpić mikrourazy rogówki, obrzęku, zapalenia rogówki, różne infekcje. Dlatego okulista musi stale monitorować pacjenta podczas noszenia soczewek.

Istnieją specjalne soczewki kontaktowe do korekty nocnej (leczenie refrakcyjne). Są wykonane ze specjalnych przepuszczalnych dla gazu materiałów, które przepuszczają tlen do rogówki. Takie soczewki będą skuteczne, jeśli różnica mocy refrakcyjnej wynosi około 2 dioptrii.

Najbardziej skutecznymi i bezpiecznymi metodami korekcji wzroku są okulary z soczewkami teleskopowymi. Dzięki systemowi soczewek zbierają i rozpraszają promienie świetlne. W rezultacie obrazy obiektów zwiększają się, a problemy z wzrokiem są eliminowane.

Okulary teleskopowe są skuteczne, jeśli różnica mocy refrakcyjnej oczu nie przekracza 2 dioptrii. Dziecko może nosić takie okulary, nawet jeśli różnica jest nieco większa, ponieważ aparat wzrokowy pacjentów młodszej kategorii pozostaje niezmieniony.

Jeśli okulary korekcyjne i soczewki są nieskuteczne, wykonywana jest operacja laserem chirurgicznym, która pomaga utrzymać wzrok. Operacja anizometropii jest ekstremalną metodą, ponieważ każda interwencja chirurgiczna jest bardzo niebezpieczna, aw niektórych przypadkach nawet zabroniona! Jednym z tych przeciwwskazań są choroby rogówki.

W okresie pooperacyjnym należy stosować się do zaleceń lekarzy. Stres fizyczny i wstrząśnienie mózgu są surowo zabronione, ponieważ grozi to pogorszeniem widzenia.

Najczęściej choroba występuje z powodu predyspozycji genetycznych, a zatem zapobieganie jest prawie niemożliwe. Ale niektóre zasady wciąż muszą być przestrzegane:

• Nie przepuszczaj oczu, jeśli siedzisz przy komputerze przez długi czas, a potem odpoczywaj co godzinę;
• wykonywać ćwiczenia, aby utrzymać, poprawić i przywrócić wzrok. Oprócz gimnastyki dla oczu, nie zapomnij o łatwym masażu powiek, który pomoże pozbyć się zmęczenia;
• sporty kontaktowe i trening siłowy są niebezpieczne dla wzroku, unikaj ich;
• jedzenie jest również bardzo ważne dla wzroku! Porzuć tłuste produkty zawierające cholesterol. Regularnie spożywaj pokarmy bogate w tokoferol i beta-karoten.

Całkowicie przywrócić wzrok jest możliwe! Najważniejsze - stosować się do tych zasad i ściśle przestrzegać zaleceń lekarza.

Aby dokładniej zapoznać się z przyczynami i objawami chorób oczu, skorzystaj z wygodnego wyszukiwania na stronie.

Radzimy przeczytać artykuł o ametropii, anomalii, która jest również związana z zaburzeniem refrakcji.

Anisometropia - Nierówne załamanie obu oczu.

Klinika: małe stopnie anizometropii występują często i nie mają zauważalnego wpływu na funkcje wzrokowe; jeśli różnica w refrakcji większym niż 2 D, wielkość różnicy obraz na siatkówce w różnych oczu staje się zauważalne, w którym lornetki wizja może być naruszone.

Stopień anisometropia określa różnicę refrakcji obu oczu, wyrażona w dioptriach (np dalekowzroczność prawego oka 4 dioptrii, a z lewej - 3 dioptrii stopień anisometropia równej 1 dioptrii, a w przypadku oka prawego krótkowzroczność 2 dioptrii, a w lewej dalekowzroczność 1 dioptrii, stopień anizometropii wynosi 3 dptr).

Anikometropia jest częstą przyczyną niedowidzenia.

A) okularowy: jest dobrze tolerowany, z różnicą załamania nie większą niż 2 dpt u dorosłych i 6 u dzieci; Aby skorygować anizometropię wysokich stopni, używa się gogli składających się z dwóch soczewek. Przy znacznym zmniejszeniu ostrości wzroku spowodowanym organicznym uszkodzeniem analizatora wizualnego, używane są okulary teleskopowe, które składają się z układu soczewki i działają jak lornetka, zwiększając pozorne wymiary obiektu.

B) kontakt: używany do nietolerancji korekcji spektaklu

Aniseikonia - nierówna wartość obrazów obiektów w sieci obu oczu, co zapobiega scalaniu dwóch obrazów w jeden obraz; jest obserwowany z wyraźną anizometropią. Normalna wartość aniseikeyoniya, zapewniając wizję obuoczną, wynosi 5-6%. Różnica w ośrodku refrakcyjnym, siła refrakcji 0,5 D, daje różnicę obrazów na siatkówce około 1%. U większości dorosłych różnica 2-3 punktów nie powoduje dyskomfortu oczu.

Objawy aniseukoinia znikają, gdy jedno oko jest zamknięte; Podczas czytania lub oglądania poruszających się obiektów pacjenci czasami wolą używać jednego oka.

Anisometropia. Zasady jego korekty.

Anisometropia - Nierówne załamanie obu oczu.

Klinika: małe stopnie anizometropii występują często i nie mają zauważalnego wpływu na funkcje wzrokowe; jeśli różnica w refrakcji większym niż 2 D, wielkość różnicy obraz na siatkówce w różnych oczu staje się zauważalne, w którym lornetki wizja może być naruszone.

Stopień anisometropia określa różnicę refrakcji obu oczu, wyrażona w dioptriach (np dalekowzroczność prawego oka 4 dioptrii, a z lewej - 3 dioptrii stopień anisometropia równej 1 dioptrii, a w przypadku oka prawego krótkowzroczność 2 dioptrii, a w lewej dalekowzroczność 1 dioptrii, stopień anizometropii wynosi 3 dptr).

Anikometropia jest częstą przyczyną niedowidzenia.

a) okularowy: dobrze tolerowany z różnicą załamania nie większą niż 2 dpt u dorosłych i 6 u dzieci; Aby skorygować anizometropię wysokich stopni, używa się gogli składających się z dwóch soczewek. Przy znacznym zmniejszeniu ostrości wzroku spowodowanym organicznym uszkodzeniem analizatora wizualnego, używane są okulary teleskopowe, które składają się z układu soczewki i działają jak lornetka, zwiększając pozorne wymiary obiektu.

b) kontakt: używany do nietolerancji korekcji spektaklu

Aniseikonia - nierówna wartość obrazów obiektów w sieci obu oczu, co zapobiega scalaniu dwóch obrazów w jeden obraz; jest obserwowany z wyraźną anizometropią. Normalna wartość aniseikeyoniya, zapewniając wizję obuoczną, wynosi 5-6%. Różnica w ośrodku refrakcyjnym, siła refrakcji 0,5 D, daje różnicę obrazów na siatkówce około 1%. U większości dorosłych różnica 2-3 punktów nie powoduje dyskomfortu oczu.

Objawy aniseukoinia znikają, gdy jedno oko jest zamknięte; Podczas czytania lub oglądania poruszających się obiektów pacjenci czasami wolą używać jednego oka.

Soczewki kontaktowe, wskazania do wyznaczenia soczewek kontaktowych.

Soczewki kontaktowe - środki optycznej korekcji widzenia, mają bezpośredni kontakt z okiem i są utrzymywane przez siły napięcia kapilarnego.

Pomiędzy tylną powierzchnią soczewki a przednią powierzchnią rogówki znajduje się warstwa płynu łzowego. Współczynnik załamania światła dla materiału soczewek, nie różni się od współczynnika załamania światła płynu łzowego folii i rogówki. płyn łzowy wypełnia przednią rogówki odkształcenia powierzchni, dzięki czemu promienie światła są załamane tylko na przedniej powierzchni soczewki kontaktowej, który neutralizuje wszystkie wady rogówki, a następnie biegną w zasadzie jednorodnej nośniku optycznym.

Zalety soczewek kontaktowych:

- dobrze ustawiony astygmatyzm, kompensują aberracje optyczne

- niewiele zmienia pozycję punktów kardynalnych w układzie optycznym

- mają znikomy wpływ na rozmiar obrazu

- Nie ograniczaj pola widzenia, zapewniaj dobry przegląd

- niewidoczny dla innych

Klasyfikacja soczewek kontaktowych:

a) w zależności od materiału: twardego i miękkiego

b) celowo: optycznie, leczniczo i kosmetycznie

c) po leczeniu sobie: codziennie (za noc pędu), elastyczne (można nosić 1-2 dni), przedłużony (może być noszony przez kilka dni) i ciągłe ścieranie (do 30 dni).

g) w częstotliwości zastępując jednodniową wymiany soczewek (rano założyć - wieczorem wyrzucił) soczewki są często planowane wymiany (na 1 miesiąc lub więcej), planowanie i wymienna (wymiana po 1-6 miesiącach), tradycyjne soczewki (zamiennik 6-12 miesiąc).

e) Właściwości optyczne: sferyczny, toryczny (do korekcji astygmatyzmu), wieloogniskowy (do korekcji starczowzroczności)

Wskazanie dla soczewek kontaktowych:

a) krótkowzroczność, szczególnie wysoki stopień z niską tolerancją korekty widowiska

b) astygmatyzm, zwłaszcza gdy nie można uzyskać korekty ostrości wzroku za pomocą soczewek okularowych, gdy konieczne jest dokładniejsze dostosowanie odkształceń rogówki

c) do korekty bezdechu

d) keratokonus (z niewielką deformacją rogówki)

e) wrodzone i pourazowe uszkodzenia oczu (do celów kosmetycznych)

f) w celu korekcji starczowzroczności

g) do korekcji niedowidzenia (kosmetyczne soczewki kontaktowe ze strefą źrenic lub soczewką o dużej mocy optycznej do wyłączania lepszych oczu wzrokowych).

h) hipermetropia i anizometropia hipermetropiczna (wskazanie względne)

Klasyfikacja zapalenia rogówki na podstawie etiologii i objawów klinicznych.

Keratyt - Zapalenie rogówki.

Klasyfikacja zapalenia rogówki według etiologii:

1. egzogenne zapalenie rogówki

1.1. erozja rogówki

1.2. pourazowe zapalenie rogówki spowodowane urazem mechanicznym, fizycznym, chemicznym lub radiacyjnym

1.3. zakaźne zapalenie rogówki pochodzenia bakteryjnego: ropne i nie obrzęknięte; powierzchowne z naruszeniem integralności rogówki i powierzchowności bez naruszania integralności rogówki

1.4. zapalenie rogówki spowodowane przez chorobę spojówek powiek, gruczołów Meiboma

1.5. grzybicze zapalenie rogówki (keratomycosis)

2. endogenne zapalenie rogówki

2.1. zakaźne zapalenie rogówki:

a) gruźlica: krwiak (powierzchowny i głęboki) i alergiczny

2.2. Neuroparalityczne zapalenie rogówki

2.3. beri-beri zapalenie rogówki

2.4. alergiczne zapalenie rogówki

2.5 zapalenie rogówki błony śluzowej oka

3. opryszczkowe zapalenie rogówki

4. dystroficzne zapalenie rogówki

5. zapalenie rogówki o niewyjaśnionej etiologii

Drugi wariant klasyfikacji rogowacenia na etiologię:

1) bakteryjne (gruźlica, syfilis, staphylo-, strepto-, pneumococcus)

2) wirusowe (adenowirus, opryszczka, mała etiologia)

3) zakaźny-alergiczny (uczulony na gruźlicę)

4) metaboliczne (awitaminoza A, B)

5) inne (neuroparalityczne, pourazowe)

Klasyfikacja zapalenia rogówki na podstawie objawów klinicznych:

a) poniżej: ostry, podostry, przewlekły, nawracający

b) zlokalizować uszkodzenie: centralny, peryferyjny

c) zgodnie z głębokością zmiany: powierzchowne, głębokie

d) o wynikach: z tworzeniem się chmur, plam, białaczki, gronkowców, blizny, descemetocele, przetoki, spłaszczenia rogówki, białaczka, lutowane z tęczówką.

Metody diagnozowania zapalenia rogówki.

Do rozpoznania zapalenia rogówki należy:

a) metoda badania zewnętrznego

b) metoda oświetlenia bocznego (patrz pytanie 35 - te same zasady)

c) biomikroskopia (patrz pytanie 35 - te same zasady).

d) Badanie czułość rogówki (określone za pomocą wici, włosów lub materiału syntetycznego, która jest dotknięta w różnych obszarach rogówki w kilku punktach, normalne rogówka jest bardzo wrażliwy, lekki dotyk i daje nieprzyjemne odczucie wywołuje odruchu mrugania).