Amblyopia - co to jest? Objawy i leczenie niedowidzenia u dzieci

Niedowidzenie jest funkcjonalnym (nieorganicznym), odwracalnym zaburzeniem widzenia, które występuje częściej w dzieciństwie i wieku dojrzewania. Niedowidzenie nie może być skorygowane za pomocą okularów i soczewek kontaktowych, nie przechodzi samoistnie i często jest wtórnym zaburzeniem widzenia.

Co to jest? Jeśli niedowidzenie oczy ludzkie zobaczyć różne zdjęcia, są pod wieloma względami zaangażowanych w proces wizualnej: jedno oko, ponieważ nie całkowicie zobaczyć, mózg nie może stanowić wizualny obraz obu oczu w jeden, w wyniku dziełem jednego oka całkowicie lub częściowo tłumione, łamane trójwymiarowy odbiór przedmiotów priorytetu ich rozmieszczenia w przestrzeni, wymiarów przedmiotów są oceniane jest niewystarczająca.

To ze względu na spowolnienie rozwoju stref wzrokowych, że leczenie powinno być podawane do 7 lat, podczas gdy tworzenie oczu odbywa się. Ze względu na pogorszenie stanu środowiska i jako konsekwencja obecności wad wrodzonych, choroba staje się coraz bardziej powszechne zwłaszcza u dzieci.

Co to jest amblyopia - przyczyny

Dlaczego występuje niedowidzenie i co to jest? Zazwyczaj niedowidzenie rozwija się w dzieciństwie. Główną przyczyną niedowidzenia jest zeza. Ale może się rozwijać i ciężka krótkowzroczność lub nadwzroczność, oczopląs (mimowolne ruchy gałek ocznych rytmiczne drgania), a także z astygmatyzmem.

Czynniki ryzyka rozwoju niedowidzenia obejmują obecność w wieku 6-8 lat, zez, wysoki błędów refrakcji, warunków sprzyjających deprywacji (w tym przypadku, co oznacza utratę władzy pozbawienia bodźców wizualnych). Ponadto czynniki ryzyka obejmują:

• wcześniactwo;
• niedobór masy noworodka;
• retinopatia wcześniactwa;
• porażenie mózgowe;
• upośledzenie umysłowe;
• obciążona rodzinna historia anizometropii, izometropii, zeza, niedowidzenia, wrodzonej zaćmy.

Szczególnie często rozwija się niedowidzenie u osób z różnicą w optycznej mocy oka ponad trzech dioptrii. Czasami przyczyna niedowidzenia staje się przeszkodą dla przejścia promieni świetlnych. Może to być blizna, cierń, zaćma, zwłaszcza wrodzona, oftalmoplegia (porażenie mięśni gałki ocznej), opadanie powieki (pominięcie powieki).

Amblyopia może rozwinąć się u tych, którzy w słabym wzroku nie noszą okularów lub soczewek, których oczy nie wiedzą, co to znaczy "widzieć dobrze".

Klasyfikacja

Istnieje kilka rodzajów niedowidzenia, z których każda ma pewne cechy:

1. Amblyopia refrakcyjna jest najczęstszą postacią, nazywana jest również optyczną. Optyka oka jest zerwana - promienie światła oka załamują się nierównomiernie. Wynika to z zaniedbanego astygmatyzmu i szybko postępującej dalekowzroczności. Lekarze z reguły wyznaczają okulary lub soczewki kontaktowe. W dzieciństwie choroba jest skutecznie leczona, co najważniejsze - nie zwlekaj z rozpoczęciem leczenia i nie wahaj się nosić okularów.
2. Nieprawidłowa niedorozwój gałki ocznej rozwija się, gdy wizja obuoczna zostaje zakłócona przez zez. Jedno oko może cierpieć na ciężki zez. Kiedy tak się dzieje, mózg "wyłącza" to oko, a funkcja wzrokowa całkowicie spada na drugie oko.
3. Amblyopia psychogenna. Najczęściej ten typ pojawia się z histerią. Pojawia się nagła choroba, często z powodu bardzo silnego szoku emocjonalnego. Jest uleczalna, ale z terapią na czas. W takim przypadku pacjentowi zaleca się wizytę u psychologa, a także przyjmowanie środków uspokajających.
4. Deprywacyjna amblyopia rozwija się, gdy rozwija się zaćma, gardło lub podobna choroba i powoduje trudności z widzeniem. Czasami niedowidzenie deprywacyjne dotyka obu oczu.

Stopnie

Obecnie wyróżnia się pięć stopni amblyopii, w zależności od zmniejszenia ostrości wzroku:

• Stopień I - bardzo słaba niedowidzenie, ostrość wzroku 0,8-0,9.
• II stopień - słaba niedowidzenie, ostrość wzroku 0,5-0,7.
• III stopień - średni niedowidzenie, ostrość wzroku 0,3-0,4.
• Stopień IV - ostra amblyopia, ostrość wzroku 0,05-0,2.
• Stopień V - bardzo silny niedowidzenie, ostrość wzroku Poniżej 0,05.

Stopień rozwoju dolegliwości narządu wzroku u ludzi w dużym stopniu zależy od stopnia rozwoju współistniejących chorób.

Objawy niedowidzenia

Patologia polega na tym, że chore oko widzi rodzaj rozmytego obrazu, który nie pokrywa się z tym, co postrzega zdrowe oko. W wyniku tego dysonansu mózg nie może łączyć obu obrazów w jedno, z powodu którego słabsze oko jest stopniowo wyłączane z procesu analizy obrazu i aktywnej pracy. W wyniku tej przymusowej bezczynności następuje stopniowe zmniejszanie jej widoczności.

Specjaliści zidentyfikowali główne objawy niedowidzenia:

1. Słabe widzenie (jedno, oba oczy);
2. Strabismus;
3. Czytając na przykład pacjent z niedowidzeniem może przechylić głowę lub zamknąć jedno oko;
4. Nieprawidłowa orientacja w nowych nietypowych warunkach, słaba koordynacja ruchów.

W większości przypadków pacjent z niewielkim niedowidzeniem nawet nie podejrzewa jego obecności. Czasami zdarza się, że pacjent przypadkowo odkrywa inną optyczną moc oczu, ale w początkowych stadiach tej choroby jest prawie niemożliwe do określenia.

Diagnoza niedowidzenia

Zanim dowiesz się, jak leczyć niedowidzenie, musisz prawidłowo zdiagnozować. Dlatego w celu prawidłowej diagnozy niedowidzenia niezbędne jest przeprowadzenie kompleksowego badania okulistycznego. W tym celu wykonuje się oftalmoskopię, biomikroskopię i badanie dna oka.

Ogólne informacje na temat stanu wzroku uzyskuje się za pomocą testów okulistycznych: sprawdzanie ostrości wzroku bez korekty i na podstawie jej tła, badania barwy, perymetrii, testu refrakcji. W zależności od zmniejszenia ostrości widzenia określa się stopień amblyopii.

Aby zbadać struktury oka z niedowidzeniem, oftalmoskopią, biomikroskopią, badaniem oka na oko za pomocą soczewki Goldmana. Aby określić przezroczystość środków refrakcyjnych (soczewki i ciała szklistego), oko jest badane w świetle przechodzącym. Gdy media są nieprzezroczyste, ich stan jest badany za pomocą ultradźwięków oka.

Leczenie niedowidzenia

Przede wszystkim należy zauważyć, że im młodszy pacjent, tym większa możliwość uzyskania pozytywnego wyniku leczenia niedowidzenia, ma. Leczenie niedowidzenia u dorosłych jest znacznie trudniejsze. Chodzi o to, że prawie niemożliwe jest sprawne działanie w pełni ukształtowanych komponentów analizatora wizyjnego. Problemy wizualne, które nie zostały wyleczone w dzieciństwie, prawdopodobnie nie zostaną wyeliminowane w dorosłym okresie życia.

Najlepszym sposobem na osiągnięcie i utrzymanie wysokiej ostrości wzroku jest uzyskanie prawidłowego widzenia obuocznego. W celu skutecznego leczenia konieczne jest określenie rodzaju i wyeliminowanie głównej przyczyny niedowidzenia. Najczęściej są to deprawacja i ucisk widzenia obuocznego.

Jednym z tradycyjnych i podstawowych metod leczenia niedowidzenia jest niedrożność - off zdrowego oka aktu widzenia. W tym celu należy użyć specjalnych plastikowych osłon, przymocowanych do ramy okularów. W połączeniu z zatkaniem stosowanych metod światła siatkówki stymulacji (podrażnienie Fovea plamki białej lub monochromatycznego lampy błyskowej światło, nie zogniskowany promień helowo-neonowego, ćwiczenia specjalnie wybranych gier płyty - kostek mozaikowych, malowanie), stymulacji elektrycznej nerwu amblyopic oka i innych.

Ogólnie rzecz biorąc, leczenie choroby powinno być prowadzone pod stałym nadzorem lekarza, który będzie monitorował skuteczność wybranej terapii, a także jej wpływ na zdrowe oko.

Prognoza

Jeśli leczenie rozpocznie się przed ukończeniem piątego roku życia, z reguły można przywrócić prawidłowe widzenie. Jednak nawet w tym przypadku dziecko może mieć naruszenie percepcji głębi obiektów. Gdy leczenie rozpoczyna się po 10 latach, można oczekiwać jedynie częściowego powrotu wzroku.

Niski wynik leczenia często wiąże się z ignorowaniem zaleceń lekarza przez rodziców, niechęcią do noszenia okularów dla dziecka i długim poszukiwaniem odpowiedniego specjalisty. W wyniku tych działań traci się czas, a korektę patologii należy przeprowadzić jak najwcześniej.

Niedowidzenie wysokiego stopnia: przyczyny i leczenie choroby

Jednym z najtrudniejszych warunków u okulistów, słabo leczonym, jest niedowidzenie lub zespół leniwego oka. Może występować u osób w różnym wieku iw przeciwieństwie do innych patologii, praktycznie nie da się poprawić za pomocą soczewek. Abyś wiedział, jak się zachować, jeśli twój krewny ma taki problem, zobaczmy, czym jest niedowidzenie, dlaczego powstaje, jakie ma objawy i jakiego leczenia wymaga.

Definicja choroby

Niedowidzenie, zwane także zespołem leniwego oka, jest jednym z najtrudniejszych warunków w okulistyce, który praktycznie nie jest podatny na korekcję soczewki. Przy takiej patologii mózg błędnie postrzega informacje przekazywane z jednego oka. W rezultacie występują różne problemy z widzeniem: rozmyte widzenie konturów obiektów, nieprawidłowe określenie odległości między nimi. Nie ma żadnych optycznych przesłanek dla takich problemów z widzeniem.

Zwykle choroba ta rozwija się u dzieci od urodzenia do 7 lat. Na tym etapie patologię można traktować dość dobrze.

Przyczyny

Choroba ta może być wywołana przez różne czynniki. Należą do nich:

• nieprzezroczystość niektórych części oka;
• zez;
• zaburzenia czynnościowe układu nerwowego;
• obecność nowotworów;
• zaćma;
• anikometropia.

Czynniki związane rozwoju choroby są: wcześniactwa, porażenie mózgowe, niedowagę, predyspozycje genetyczne do ludzkich chorób oka, w tym zeza.

Ryzyko takiej patologii zwiększa również palenie i picie alkoholu przez matkę w czasie ciąży. W niektórych przypadkach współistniejącym czynnikiem w tej patologii może być przyjmowanie przez kobiety w czasie ciąży niektórych leków.

Ponieważ w danym przypadku praktycznie niemożliwe jest wykluczenie wszystkich czynników rozwoju tej choroby, niezwykle ważne jest stałe monitorowanie wizji dziecka, aby w razie potrzeby zapewnić mu niezbędną pomoc medyczną. Jest to jedyny sposób na wyeliminowanie poważnych konsekwencji tej choroby.

Objawy

Niedowidzenie można rozpoznać po wielu charakterystycznych objawach. Do takich można przenosić:

• zmniejszenie ostrości widzenia jednego lub dwóch oczu jednocześnie;
• trudności w postrzeganiu dużych obiektów;
• Problemy z oszacowaniem odległości od siebie do obiektów.

Jeśli dana osoba również ma zeza, może mieć skargi na podwójne widzenie w oczach, a także odchylenie zdrowego oka na bok. W takim przypadku podwojenie i rozmycie obiektów zniknie, gdy jedno oko się zamknie.

Przedstawione objawy niekorzystnie wpływają na jakość życia danej osoby, ograniczają jej umiejętność uczenia się i angażowania w różne rzemiosła. Dlatego powinien zwracać uwagę na takie objawy i zwrócić się o to do lekarza.

Możliwe powikłania

Jeśli w niedowidzeniu pacjent nie otrzymuje odpowiedniego leczenia, może całkowicie stracić wzrok na chorego oka. Tej utraty wzroku nie można przywrócić.

Taka komplikacja nie może być ograniczona do pacjentów, którzy w ogóle nie wyleczyli choroby, ale także do tych, którzy nie ukończyli kuracji terapeutycznej. Z tego powodu tak ważne jest, aby w pełni przestrzegać zaleceń lekarza, aby nie spotkać się z poważnymi konsekwencjami tej choroby w przyszłości.

Leczenie

W zależności od przyczyn i osobliwości niedowidzenia u osób dorosłych, leczenie można zalecić zarówno w chirurgicznym, jak i zachowawczym leczeniu niedowidzenia. Najlepiej go wydać w wieku 6 do 7 lat. Jeśli choroba zaczęła być leczona po 11 latach, szanse na pozytywny wynik są bardzo niskie.

Leki

Główną metodą leczenia zachowawczego niedowidzenia jest okluzja. Za pomocą tej techniki zamknij albo oko, które widzi najlepiej, albo to, które widzi gorzej, albo jedno i drugie na przemian. To pozwala trenować opóźnione mięśnie w rozwoju oka i praktycznie wyrównać siłę optyczną dwojga oczu. Należy zauważyć, że ta metoda leczenia daje dobre wyniki tylko wtedy, gdy dziecko przestrzega przepisanego okresu noszenia bandaża. Jeśli tak się nie stanie, leczenie terapeutyczne nie da pożądanego rezultatu.

Oprócz tej metody leczenia niedowidzenie może być również podawane z różnymi fizami. procedury, w tym klasy dotyczące specjalnych preparatów optycznych. Przyczyniają się również do rozwoju "leniwego" oka i pozwalają szybko osiągnąć pożądany efekt.

Warunki leczenia tej patologii dla każdego pacjenta są indywidualne. Mogą to być kilka miesięcy.

Chirurgicznie

Metody chirurgiczne są stosowane, gdy do skutecznego leczenia należy usunąć niedowidzenie: guzy, zbliżającą powiekę i inne podobne. Operacja w tym przypadku jest przeprowadzana w szpitalu. W przypadku, gdy lekarze mają podejrzenia o uszkodzenie ośrodkowego układu nerwowego, które spowodowało taką patologię, leczenie powinno być prowadzone razem z neurologiem.

W większości przypadków leczenie chirurgiczne nie umożliwia całkowitego wyleczenia niedowidzenia. Dlatego po nim pacjentowi zwykle przepisuje się leczenie zachowawcze, które w pełni przywróci wzrok.

Zapobieganie

Aby zapobiec tej chorobie, zaleca się, aby od pierwszego miesiąca życia regularnie poddawać się badaniu u lekarza okulisty w celu określenia najmniejszych odchyleń od normy w kierunku niedowidzenia. Kiedy pojawią się pierwsze objawy choroby, należy natychmiast przepisać leczenie zachowawcze dla dziecka. Jeśli na tym etapie, aby ukończyć pełny cykl takiej terapii, możesz osiągnąć całkowite wyleczenie choroby.

Jęczmień na oku dziecka - jak leczyć tę chorobę powie ten artykuł.

Wideo

Wnioski

Jak widać, niedowidzenie jest złożonym stanem w okulistyce, który jednak można skorygować za pomocą właściwego podejścia do leczenia. Aby pomóc dziecku poradzić sobie z tym, ważne jest, aby od razu zwrócić uwagę na pierwsze oznaki choroby, szukać pomocy u lekarza i poddać się pełną kurację, która może zawierać zarówno metody terapeutyczne i chirurgiczne. Tylko wtedy, gdy spełnisz wszystkie te wymagania, możesz osiągnąć trwały efekt korekcji wzroku.

Niedowidzenie u dzieci

Niedowidzenie jest chorobą, w której ostrość widzenia jest ostro zmniejszona bez obecności jakiejkolwiek patologii organicznej. Również przy niedowidzeniu obserwuje się zaburzenie akomodacji i wrażliwości na kontrast. Zwykle choroba dotyka tylko jednego oka. Wada taka nie jest korygowana przez noszenie okularów lub soczewek kontaktowych. Jak rozpoznać tę patologię u dziecka i jakie metody leczenia niedowidzenia są najbardziej skuteczne, powiemy w tym artykule.

Co to jest?

Z greckiego słowa słowo "amblyopia" jest tłumaczone jako "leniwe oko". To jest esencja tej patologii. Niedowidzenie jest zaburzeniem czynnościowym aparatu wzrokowego. Liczne badania poświęcone temu problemowi pokazują, że niedowidzenie jest jedną z głównych przyczyn ostrego pogorszenia widzenia u dzieci i osób w wieku produkcyjnym.

Ważne jest, aby rozpoznać amblyopię na najwcześniejszych etapach jej rozwoju, ponieważ może to przyczynić się do pomyślnego wyniku leczenia, a jeśli istnieją inne towarzyszące korzystne czynniki, wizja może zostać w pełni przywrócona.

W dzieciństwie patologia ta często występuje na tle innych zaburzeń widzenia, które utrudniają pełny rozwój widzenia obuocznego.

W medycznej społeczności naukowej istnieje wiele sprzeczności dotyczących jasnej definicji wskaźników ostrości wzroku, w których prawidłowe byłoby postawienie diagnozy niedowidzenia. Stało się to istotnym błędem w procesie zbierania danych statystycznych pokazujących poziom obrzęku niedowidzenia wśród populacji różnych regionów.

Najczęstsze rodzaje niedowidzenia, które można znaleźć w światowej praktyce klinicznej, są uważane za dysbio- graficzne i refrakcyjne.

Wśród czynników przyczyniających się do rozwoju niedowidzenia w dzieciństwie wyróżnia się:

• uparty strabismus;
• wysoki stopień ametropii;

• średni i wysoki stopień wcześniactwa lub mała waga noworodka;
• dziecięce porażenie mózgowe;
• opóźnienie w rozwoju;
• dziedziczności (w przypadku gdy jeden z rodziców cierpi na niedowidzenie, zez, zaćmę, anizometropię i inne patologie wzrokowe);
• palenie i regularne spożywanie alkoholu przez kobietę w czasie ciąży zwiększa ryzyko wystąpienia niedowidzenia płodu i innych zaburzeń czynnościowych aparatu wzrokowego.

Objawy kliniczne

Niedowidzenie u dziecka objawia się następującymi objawami:

• ostre zmniejszenie ostrości wzroku jednego lub obu oczu;
• pogorszenie trójwymiarowego postrzegania przedmiotów;
• jeśli dziecko ma zeza, oznacza to wzrost odchylenia gałki ocznej od prawidłowej pozycji;
• trudności w nauce, związane z pogorszeniem percepcji informacji wizualnych.

Istnieje klasyfikacja amblyopii według czynników etiologicznych, zgodnie z którą wszystkie typy chorób są podzielone na pierwotne i wtórne.

Podstawowe typy niedowidzenia:

• Załamanie. Rozwija się na tle ewentualnych błędów refrakcji dziecka (krótkowzroczność niskim, średnim lub wysokim, nadwzroczność, astygmatyzm i inne.), Które nie zostały skorygowane w czasie ciągłego noszenia okularów lub soczewek kontaktowych. Amblyopia refrakcji może być jedno- lub dwustronna, symetryczna lub asymetryczna.
• Disbinocular. Rozwija się z powodu naruszenia widzenia obuocznego. Dość często taki rodzaj amblyopii rozwija się przeciwko upartemu zezwu.
• Mieszane. Ten rodzaj niedowidzenia jest krzyżową ambliopią dysbokularną i refrakcyjną. Występuje zmniejszenie ostrości widzenia jednookularowego. Zwykle w trakcie terapii zmienia się stopień oddziaływania każdej z przyczyn.
• Histeryczny. Ostry spadek ostrości wzroku w jednym lub obu oczach wynika z pewnej patologii neurologicznej lub ciężkiego urazu psychicznego.

Gatunki wtórne charakteryzują się tym, że są wynikiem innej defektu organicznego w systemie wzrokowym, który został skutecznie skorygowany.

Wyróżnia się następujące typy drugorzędne:

• Obscurational. Pojawia się, gdy istnieje pewna wada w aparacie wzrokowym, która jest rodzajem przeszkody w skupianiu wiązki światła na siatkówce. Najczęstszymi tego typu defektami są zaćmy lub opadanie powieki górnej powieki. Przyczyną zakłócenia normalnego przekazywania obrazu przedmiotu do siatkówki mogą być różne patologie przewodzącego ośrodka ocznego. Objaśnienie niedowidzenie może rozwinąć się na jedno oko lub oba i mają różne stopnie trudności.
• Neurogenny. Tutaj różne procesy zwyrodnieniowe i zapalne nerwu wzrokowego działają jako czynniki etiologiczne. W przypadku tego rodzaju niedowidzenia charakteryzuje się funkcjonalnym pogorszeniem ostrości wzroku, nawet po całkowitym wyleczeniu pierwotnej choroby.

• Maculopatyczne. Rozwija się w wyniku wcześniejszej choroby centralnej i siatkówki.
• Nystagmiczny. Na tym tle rozwija się amblyopia na tle oczopląsu (niekontrolowany, okresowy, symetryczny ruch gałek ocznych).
• Połączone. Czynnikami etiologicznymi mogą być wszystkie lub niektóre z wyżej wymienionych przyczyn.

Diagnoza choroby

Niewątpliwie niedowidzenie ujawnione na najwcześniejszych etapach rozwoju jest o wiele bardziej skuteczne niż przypadki uleczalne. W tym celu przeprowadzane są regularne prewencyjne badania okulistyczne, poczynając od pierwszych miesięcy życia dziecka. Wykazano, że dzieci z obecnością czynników predysponujących do rozwoju niedowidzenia częściej poddawane są podobnym kontrolom (co najmniej raz w roku) dzieciom, które nie mają dodatkowego ryzyka. Istnieje kilka rodzajów obiektywnego badania z niedowidzeniem:

• Wizometria - główna metoda diagnozy, która pozwala rozpoznać niedowidzenie dziecka. Dzięki tej metodzie diagnostycznej można określić maksymalny poziom ostrości wzroku z korektą i bez korekty. Naturalnie podczas manipulacji brana jest pod uwagę specyficzna dla wieku częstość ostrości widzenia dla danego dziecka.

Ta procedura diagnostyczna jest przeprowadzana za pomocą tabel w celu określenia ostrości wzroku. Dziecko nie znajduje się bliżej niż 5 m od stołu, a na przemian zamykając to prawo, a następnie lewe oko próbuje nazywać obrazy lub litery, które optometrysta pokazuje mu. Cała procedura odbywa się w określonych warunkach oświetleniowych (około 700 luksów).

Przed przeprowadzeniem wizometrii należy upewnić się, że dziecko zna zdjęcia przedstawione na stole lub litery, jeśli chodzi o dzieci w wieku szkolnym. W tym celu dziecko należy przyprowadzić na stół i poprosić o nadanie mu nazwy. Podczas procedury diagnostycznej specjalista musi stworzyć atmosferę zaufania między sobą a dzieckiem, zwłaszcza jeśli chodzi o dzieci w wieku przedszkolnym.

Pierwsze w nieznanym środowisku, dziecko może być przestraszony lub rassteryatsya lekarz, bo nie będzie w stanie odpowiedzieć na jego pytania, które, oczywiście, zniekształcają wyniki diagnostyki.

Jeżeli takie badanie zostanie przeprowadzone po raz pierwszy, a wyniki pokazały, że zmniejszają ostrość wzroku, wówczas w takich przypadkach zaleca się powtórzyć pomiar wiskozymetryczny po pewnym czasie. Konieczne jest rozpoczęcie badania od gorzej widzącego oka, ponieważ często zdarza się, że niskie stawki wiążą się z elementarnym zmęczeniem lub szybką utratą zainteresowania "grą".

Podczas zabiegu należy upewnić się, że dziecko nie mruży oczu i nie podpiera drugim okiem.

• Definicja załamania oka. To badanie diagnostyczne przeprowadza się za pomocą specjalnych urządzeń do obiektywnej analizy (refraktometru i keratorefraktometru). Możesz również określić prawdziwe załamanie za pomocą prostego skriningu, chociaż dane nie będą tak dokładne, jak w badaniu refraktometru. Ważne jest, że refraktometria spędził doświadczonego diagnosty, biorąc pod uwagę wszystkie niuanse procedury, ponieważ dokładność zgodności ze wszystkimi warunkami zależy lojalny są wyniki badań.

Przed przeprowadzeniem refraktometrii dziecko musi zaszczepić oko lekiem, który rozszerza źrenicę. W tym czasie dziecko może narzekać, że widzenie stało się niewyraźne. Spokojnie, tłumacząc, że zjawisko to jest tymczasowe, które średnio trwa nie dłużej niż jeden dzień.

Aby ustalić załamania bardzo małych dzieci, które są trudno przekonać przynajmniej kilka sekund usiedzieć i bespriryvno vzlyad naprawić na jednym punkcie, okulista jest zwykle uciekają się do scotoscopy. Jeśli ekspert ma wystarczające doświadczenie, wówczas, jeśli manipulacja jest przeprowadzana poprawnie, sciaskopia może dostarczyć nie mniej dokładnych danych niż refraktometr.

Skiascopy to obiektywna metoda badania załamania oka. Jego istotą jest obserwacja ruchu cieni w strefie źrenic. Podczas manipulacji oko powinno być oświetlone wiązką światła kierowaną przez lustro. Dzięki tej technice możliwe jest zidentyfikowanie błędów refrakcji u dzieci we wczesnym wieku, oraz określić jego formę (krótkowzroczność, nadwzroczność, astygmatyzm) oraz stopnia.

W okulistyce do tego badania używa się terminu "test cienia".

Niedowidzenie ciężkiego stopnia

Niedowidzenie jest chorobą, w której następuje stopniowy spadek widzenia w wyniku niemal całkowitej nieaktywności jednego z oczu. Dlatego amblyopia ma jeszcze jedną nazwę - "leniwe oko".

Drugie oko z niedowidzeniem zajmuje całe samo wizualne obciążenie. W rezultacie mózg otrzymuje 2 różne obrazy, których nie może połączyć w jeden obszerny obraz. Aby uniknąć podwójnego obrazu, mózg stopniowo "odpycha" słabsze oko od procesu wzrokowego, a widzenie staje się jednooczne (to jest "jednooki").

W rezultacie widzenie przestrzenne jest znacznie zmniejszone, trudno jest oszacować odległość, głębokość i objętość badanych obiektów. Napięcie wzroku prowadzi do bólów głowy, zawrotów głowy, pieczenia i tarcia w oczach, a także do zeza, ponieważ "Leniwe oko" stopniowo odchyla się na bok. Chociaż może być sytuacja odwrotna: kośne oko staje się amblyopowe z powodu braku działania.

Co to jest?

Zazwyczaj niedowidzenie rozwija się w dzieciństwie. Główną przyczyną niedowidzenia jest zeza. Ale może się rozwijać i ciężka krótkowzroczność lub nadwzroczność, oczopląs (mimowolne ruchy gałek ocznych rytmiczne drgania), a także z astygmatyzmem. Szczególnie często rozwija się niedowidzenie u osób z różnicą w optycznej mocy oka ponad trzech dioptrii. Czasami przyczyna niedowidzenia staje się przeszkodą dla przejścia promieni świetlnych. Może to być blizna, cierń, zaćma, zwłaszcza wrodzona, oftalmoplegia (porażenie mięśni gałki ocznej), opadanie powieki (pominięcie powieki). Amblyopia może rozwinąć się u tych, którzy w słabym wzroku nie noszą okularów lub soczewek, których oczy nie wiedzą, co to znaczy "widzieć dobrze".

W początkowej fazie sama amblyopia jest prawie niemożliwa do zauważenia. Wynika to z faktu, że dzieci rzadko narzekają na problemy z widzeniem, ponieważ łatwo przystosowują się do różnych naruszeń.

Amblyopia może być dysbokularna, anizometryczna (obskurna) lub histeryczna.

Wyraźna niedorozwój powstaje na tle zeza ze względu na stałe hamowanie funkcji widzenia centralnego kośnego oka. Mózg w tym samym czasie uwzględnia informacje tylko z jednego oka, jako że drugi nieustannie szuka miejsca, w którym powinien być.

Eksliopia położeniowa lub anizometryczna rozwija się, jeśli jedno oko nie może normalnie wykonywać swoich funkcji, na przykład w wyniku zmętnienia soczewki. Przy niedostrzegalnej niedowidzenie analizator wzrokowy jest słabo rozwinięty, ponieważ nie ma bodźca świetlnego w siatkówce. Strabismus z takim naruszeniem nie jest przyczyną, ale skutkiem.

Histeryczna niedowidzenie występuje z histerią. W tym przypadku nie ma żadnych naruszeń w oczach, ale problem w hamowaniu percepcji wzrokowej w korze mózgowej. Często wraz z histeryczną niedowidzeniem obserwuje się zaburzenia kolorystyczne i światłowstręt. Może im towarzyszyć zwężenie pola widzenia i pojawienie się żywego inwentarza (wypadnięcie z pola widzenia na jednym lub obu oczach). Jest to jedyny rodzaj niedowidzenia, możliwy do wyleczenia w każdym wieku.

Etapy zaćmy, co musisz wiedzieć, aby zapobiec chorobie przez ten link

Przyczyny

Przyczyny niedowidzenia mogą być różne. Najczęściej spotykany jest zez. Amblyopia ze strabismus jest jego konsekwencją. Jednak niedowidzenie może być przyczyną zeza. Dzieje się tak, gdy jedno oko ma tak niski poziom widzenia (zwykle poniżej 0,4-0,3), przy którym scalanie obrazów jest niemożliwe. Przyczyną niskiej ostrości wzroku są zmiany w obrębie dna oka, rogówce itp.

Może wystąpić niedowidzenie, jak u osób, których krewni mają zeza, oraz tych, którzy nigdy nie doświadczyli takich problemów z widzeniem. Amblyopia powinna zostać zidentyfikowana tak wcześnie, jak to możliwe, ponieważ z czasem choroba może się tylko pogorszyć. Do pełnego tłumienia funkcji wzrokowych w oku amblyopowym.

Ważne jest, aby pamiętać, że niedowidzenie jest najczęściej niemożliwe do wykrycia niezależnie, a choroba nie znika z czasem. Często, gdy dana osoba przypadkowo zamyka jedno oko, dowiaduje się, że jego drugie oko nie widzi. Dlatego lekarze zdecydowanie zalecają regularne badanie diagnostyczne przynajmniej raz w roku. Ponadto, eksperci pamiętać, że niedowidzenie może rozwinąć się na skutek długotrwałego braku korekcji refrakcji patologii, gdy dana osoba nie nosić okulary, soczewki kontaktowe i oczy po prostu nie wiem, co „widzi dobre” a co „złe zobaczyć.”

W przypadku, gdy obraz jest rozmyta, podwójny, zamazany lub słabo rozpoznawalny, oko, jako analizator wizualny, wyłącza się z pracy - jest to podstawą niedowidzenia.

Istnieją dwa rodzaje niedowidzenia:

• pierwotny, który powstaje w łonie matki w wyniku naruszenia prawidłowego tworzenia się i wzrostu gałki ocznej.
• wtórne, powstające w trakcie życia z powodu powstawania różnych patologii oka.

Przyczyny powstawania wtórnych wariantów amblyopii zależą od patologii, która powoduje wyłączenie widzenia. Istnieje wiele powodów takiego stanu rzeczy:

• przedłużone zmętnienie soczewki, ta niedowidzenie nazywa się obscurant.
• u dzieci niedowidzenie często wynika ze zeza. Kosiarskie oko przekazuje błędne informacje do mózgu, z powodu których obrazy się nie pokrywają, wizja jest dwojaka i powstaje brak równowagi. Mózg odłącza wzrok od pracy wzrokowej.
• niedowidzenie z powodu różnicy w widzeniu w oczach, gdy korekcja wzroku jest niewystarczająca i obrazy z różnych oczu nie pokrywają się.
• niedowidzenie spowodowane ślepotą barw z powodu anomalii stożka, zawsze jest dwustronne.

Rodzaje niedowidzenia mogą być łączone w różnych wersjach.

Objawy

Amblyopia refrakcyjna przebiega bezobjawowo. Ujawnia się podczas badania (badanie lekarskie) częściej u dzieci 3-7 lat. Występuje z anestometropią hypermetropową, astygmatyzmem, wysoką krótkowzrocznością. W przypadku krótkowzroczności anizometropia jest mniej powszechna, ponieważ Najgorsze oko jest używane do oglądania w pobliżu. Guzki tworzy następny załamania: nadwzroczności różnicy obu oczu niż 0,5 dioptrii, astygmatyzm korekcji, ponad 1,5 w każdym południka ponad 2,0 dioptrii krótkowzrocznością.

Amenotropic guzki rozwija się z braku innej refrakcji obu oczu, a wysokie stopnie krótkowzroczności (ponad 8 dioptrii dwustronnie), nadwzroczności (większe niż 5 dioptrii po obu stronach) i astygmatyzmu (więcej niż 2,5 DPT dowolnego południka). Występuje głównie u dzieci poniżej 7 roku życia, rzadko którym towarzyszy zez.

Obrzękowa niedowidzenie występuje przy braku czynników prawidłowego funkcjonowania siatkówki, na przykład w opadanie powiek, zmętnienie rogówki, zaćma, krwotok do ciała szklistego.

Strabismatic rozwija się w obecności zeza. Istnieje kilka opcji. Zdrowe oko utrwala obraz w centralnym obszarze fossa i kosi w taki sam sposób, nie centralnie, czasami lub na stałe, lub ogólnie bez żadnego utrwalenia.

Klasyfikacja

Do czasu rozwoju patologii odróżnić pierwotną (wrodzoną) i wtórną amblyopię. Biorąc pod uwagę przyczyny zaznaczony kilka postaci wtórnej niedowidzenie: strabizmaticheskaya (strabismic guzki) niejasnych (pozbawienie pożywienia), załamania, anisometropic, histerię miesza.

Pomimo wielu postaci amblyopii, mechanizm rozwoju choroby we wszystkich przypadkach jest związany z pozbawieniem jednolitego widzenia i / lub patologicznymi połączeniami obuocznymi, co prowadzi do funkcjonalnego zmniejszenia centralnego widzenia.

W sercu niedorozwoju (dysbakterii) niedowidzenie jest zaburzeniem widzenia obuocznego, spowodowanym długotrwałym tłumieniem jednego oka. Obrzęk niedorozwojowy może być dwojakiego rodzaju: z centralnym (prawidłowym) unieruchamianiem, gdy część mocująca jest centralną częścią siatkówki, i niecentrycznym (nieprawidłowym) mocowaniem - z dowolną inną częścią mocującą siatkówki. Niepewna dwuośrodkowa niedowidzenie z nieprawidłowym utrwaleniem rozpoznawana jest w 70-75% przypadków. Przy wyborze metody leczenia bierze się pod uwagę formę niedowładu zezłośliwego.

Obrzękowa niedorozwój wynika z wrodzonego lub wcześnie nabytego zmętnienia ośrodków optycznych oka. Rozpoznano, czy obniżone widzenie zachowuje się pomimo eliminacji przyczyny (na przykład usunięcie zaćmy), a także w przypadku braku zmian strukturalnych w tylnych częściach oka.

W niedorozwoju refrakcyjnym występuje nieprawidłowość załamania światła, która w chwili obecnej nie podlega korekcji. Sercem tego zjawiska jest długa i stała projekcja na siatkówce niewyraźnego obrazu obiektów otaczającego świata.

Niedokrwistość niedokrwienna rozwija się z nierównomiernym załamaniem obojga oczu, w wyniku czego występuje różnica w wielkości wyświetlania obiektów na siatkówce prawego i lewego oka. Ta funkcja zapobiega powstawaniu pojedynczego obrazu wizualnego.

Rzadką postacią zaburzeń czynnościowych, która występuje na glebie jakiegokolwiek wpływu, jest histeryczna niedowidzenie (psychogenna ślepota). W takim przypadku stopień utraty wzroku może być częściowy lub całkowity.

W zależności od stopnia pogorszenia ostrości widzenia, amblyopia wyróżnia się słabym (0,4-0,8), średnim (0,2-0,3), wysokim (0,05-0,1) i bardzo wysokim stopniem (od 0,04 i poniżej).

Niedowidzenie można zdiagnozować na jednym oku (jednostronne) lub w obu oczach (obustronne).

Diagnostyka

Aby postawić diagnozę, potrzebne są następujące metody badawcze:

• określenie ostrości wzroku z korekcją i bez. Dzieci, które nie znają liter, używają tabletów ze zdjęciami (na przykład stół Orłowej)
• perymetria, jeśli to możliwe
• definicja postrzegania kolorów za pomocą polichromatycznych tabel Rabkina

• adaptacja ciemna jest określana na adapterze
• tonometria
• biomikroskopia
• definicja kąta strabismus metodą Hirschberga - zwykle odruch z oftalmoskopu znajduje się w centrum źrenicy. Z asymetrycznym zezem
• definicja rodzaju i kąta strabismus na synoplastorze

• refraktometria z całkowitą cykloplegią (najlepiej atropinizacja w ciągu 3-4 dni)
• skiascopy - definicja załamania przez charakterystyczny ruch cienia w obszarze źrenicy
• badanie w świetle przechodzącym w celu określenia przezroczystości oczu
• Inspekcja dnia na oko za pomocą soczewki Goldman
• Elektroretinografia do określania stanu czynnościowego siatkówki
• krytyczna częstotliwość zbieżności migotania - badaj stany neuronów. Wskaźnik jest minimalną liczbą błysków światła, które są postrzegane jako jedna całość
• Ultradźwięki oka - zbadaj stan ośrodka widzenia przy nieprzezroczystości i długości przednio-tylnego odcinka oka (ważne dla błędów refrakcji)
• tomografia komputerowa, terapia rezonansem magnetycznym, konsultacja z neurologiem w celu wykluczenia patologii układu nerwowego

Istnieją następujące rodzaje niedowidzenia:

• Histerię (psychogenny ślepota histerię ślepoty) - występuje w histeria, w wielu przypadkach w połączeniu z wieloma innymi zaburzeniami czynnościowymi analizatora wizualne, takie jak światłowstręt, wizualne i utraty pola widzenia, zaburzenia postrzegania koloru i innych.
• Refrakcja - z nieodwracalnym naruszeniem załamania, powodującym niewyraźne ogniskowanie obiektów za pomocą oczu (jednego lub obu).
• Anisometropia - rozwija się ze znaczącą różnicą w sile załamania światła oczu.
• Disbinocular - ze strabismus, gdy mózg używa tylko informacji pochodzących z jednego oka do tłumienia podwójnego widzenia.
• Pozbawiona władzy, nieprzyzwoita - rozwija się z powodu wizualnej deprywacji jednego z oczu, wywołanej przez wrodzone anomalie, takie jak zaćma, zmętnienie rogówki. Po wyeliminowaniu zmętnienia wzrok nie zostaje przywrócony.

Dla każdego rodzaju niedowidzenie charakteryzuje się cechami klinicznymi i patologicznymi, ale jest objawem klinicznym dla wszystkich rodzajów chorób - funkcjonalny redukcji widzenia centralnego różnym stopniu - od łagodnego do bardzo ciężkiego.

W większości przypadków niedowidzenie można leczyć, jeśli rozpoznanie jest znane we wczesnym stadium choroby. Prawie całkowicie normalizuje wzrok za pomocą interwencji chirurgicznej w celu skorygowania pozycji gałki ocznej i korekcji załamania. Leczenie tej choroby jest skuteczne do 12 lat.

Amblyopia rozwija się, co do zasady, w obecności dziedzicznej predyspozycji do astygmatyzmu, dalekowzroczności. Najczęstszą postacią tej patologii jest wrodzona niedowidzenie, które z reguły diagnozuje się we wczesnym wieku. Jednakże choroba może rozwinąć się w wyniku urazu, a nabyte wady rogówki i innych nowotworów. Nierówna praca oko powoduje zniekształcenie informacji otrzymanych w następstwie mózgu dziecka. Konsekwencją jest odkształcenie kory wzrokowej wraz z zatrzymaniem rozwoju jej neuronów. W związku z późnym wykryciem i leczeniem niedowidzenia wizja może pozostać niska pomimo faktu, że przyczyny, które spowodowały chorobę zostały wyeliminowane.

Stopnie

W zależności od redukcji ostrości widzenia wyróżnia się pięć stopni niedowidzenia:

• I stopień - jest uważany za najmniejszy, w rzeczywistości niezauważalny i nie dostarczający pacjentowi żadnego oczywistego dyskomfortu. Ostrość wzroku w danym stopniu wynosi 0,8-0,9.
• II stopień - nadal uważany za wskaźnik słabej niedowidzenie, ale osoba może odczuwać niektóre z następujących objawów. Ostrość wzroku odpowiednio zmniejsza się i jest równa 0,5-0,7.
• III stopień - amblyopia średniego stopnia. Klinika manifestuje się w pełni, ostrość widzenia spada do 0,3-0,4.
• Stopień IV - niedowidzenie wysokiej jakości. Pomimo przerażającej nazwy, na tym etapie nadal możliwe jest leczenie bez operacji. Ostrość wzroku wynosi 0,05-0,2.
• Stopień V - maksymalny możliwy i poważny niedowidzenie Podczas sprawdzania pacjenta poziom ostrości widzenia wynosi poniżej 0,05.

W zależności od stopnia niedowidzenia, wybitnego fiksacji wzrokowej - centralne, peryferyjnej, plamkowa, paramakulyarnuyu, circumdisk, obwodowej.

W celu wyeliminowania niedowidzenia refrakcyjnego wykonuje się odpowiednią korektę błędów refrakcji przy późniejszym szkoleniu aparatu wzrokowo-nerwowego w szpitalu dziecięcym.

Leczenie

Najlepszym sposobem na osiągnięcie i utrzymanie wysokiej ostrości wzroku jest uzyskanie prawidłowego widzenia obuocznego. W celu skutecznego leczenia konieczne jest określenie rodzaju i wyeliminowanie głównej przyczyny niedowidzenia. Najczęściej są to deprawacja i ucisk widzenia obuocznego. System metod mających na celu wyeliminowanie niedowidzenia nazywany jest leczeniem pleoptycznym.

Korekta optyczna. Noszenie korekcję optyczną z niedowidzenia uzasadnionych potrzebą zapewnienia wyraźnego obrazu na siatkówce każdego oka. Pełna korekcja jest skuteczny w niektórych przypadkach, zwłaszcza gdy izoametropii i anisometropia do 2 D u pacjentów z futerałem chorych wizji. Zastosowanie okularów lub soczewek kontaktowych ma swoje zalety. Zatem soczewka kontaktowa zmniejsza anizeykonii efekt (różnica obrazu na siatkówce obu oczu) z anisometropia, są niewidoczne i są bardziej wygodne w użyciu, zmniejszyć lub całkowicie negować pryzmatyczną nierównowagę z powodu dyskomfortu obiektywu różnica spektakl punktów wagi, zniekształcenia obwodowych, zawężenie pola widzenia doświadczane przez osoby stosujące korekcję widowisk. Z kolei w okularach jest mniej kosztowne pod względem materiału, zapewnia pewną ochronę przed urazami i może być modyfikowany obiektywu (bifokalną, graniastych), aby stworzyć jak najlepsze warunki dla zapewnienia widzenia obuocznego.

Okluzja jest "złotym" standardem w leczeniu niedowidzenia od ponad 200 lat. Obecnie stałego (zamknięcie lepiej widząc, oczy) można stosować odwrotne (zamykanie gorsze widzeniem oka), zmienny (zamknięcie oczu alternatywna) okluzji. W zależności od czasu trwania otrzymuje się stałe, częściowe i minimalne.

Główną zasadą bezpośredniej okluzji jest zamknięcie najlepszego oka, które stymuluje widzenie niedowidzenia. Jednak trudności psychologiczne w jego stosowaniu, zwłaszcza u dzieci poniżej 8 roku życia, mogą prowadzić do braku pożądanego rezultatu.

Przed zastosowaniem, ważne jest, aby skorygować ekscentryczny fiksacji, ponieważ będzie to zakłócać pożądany efekt.

Okluzja może powodować następujące działania niepożądane:

• zmniejszona ostrość wzroku lepiej niż oko widzące, w wyniku słabego monitorowania przez lekarza i rodziców;
• pojawienie się lub zwiększenie stopnia zeza;
• pojawienie się diplopii;
• problemy kosmetyczne;
• alergia skórna i podrażnienie w miejscach przyłączania okludera.

Głównym problemem prowadzącym do nieskuteczności okluzji jest brak przestrzegania zasad leczenia (przestrzegania zaleceń) u dzieci. Mogą odmówić noszenia pieczęci z różnych powodów, a rodzice z kolei nie mogą lub nie chcą, aby to zrobili. Badania wykazały, że przy 3-godzinnym zużyciu okludera wynosi około 58%, a przy 6-godzinnym - już 41%.

Zakończenie leczenia należy przeprowadzać stopniowo, skracając czas zgryzu. W przeciwnym razie znacznie wzrasta ryzyko nawrotu niedowidzenia.

Penalizacja. Sposób leczenia niedowidzenia, obejmujący: tworzenie sztucznego anisometropia przy użyciu kombinacji różnych rodzajów korekcji optycznej i / lub atropiny lepiej widząc oka. Stwarza to warunki do aktywacji amblyopic aktywności oczu i zmniejsza ryzyko obniżonej ostrości wzroku dominującego oka, gdy cyklicznie bierze udział w akcie widzenia. Metodę tę można uznać za rodzaj alternatywy dla okluzji.

Aktywna terapia wizualna (leczenie ortoptyczne i dyplomatyczne). Zestaw metod, które pozwalają przywrócić lub poprawić utrwalenie i ruchy gałek ocznych, postrzeganie przestrzenne, funkcję akomodacyjną i wizję obuoczną. W tym celu można używać specjalnych instrumentów (synoplastor), okularów pryzmatycznych, programów komputerowych i innych. Te metody mogą skrócić całkowity czas leczenia, pomóc osiągnąć lepsze wyniki (np. Zmniejszyć czas okluzji o 50%).

W niektórych badaniach zauważono, że przyjmowanie leków zawierających lewodopę powoduje tymczasową poprawę widzenia niedowidzącego oka, ale mechanizm działania nie jest obecnie jasny.

Leczenie w domu

Leczenie niedowidzenia w domu jest możliwe przy pomocy specjalnych ćwiczeń. Rodzice powinni ściśle nadzorować, że ćwiczenia i zalecenia okulisty były przeprowadzane regularnie i prawidłowo.

Oto niektóre z nich:

• Dziecko stoi przy oknie. Zamyka zdrowe oko, przynosi słabemu oku kawałek papieru, na którym drukowany jest tekst. Trzeba to przywołać do momentu, aż tekst stanie się trudny do rozwiązania. Następnie powoli przesuń w tył, aż tekst zostanie ponownie odczytany.
• Na żarówce (60-70 watów) wklej czarne kółko papieru o średnicy 6-8 mm. Dziecko zamyka zdrowe oko i patrzy na lampę przez 30 sekund. Potem patrzy na arkusz białego papieru na ścianie. Spójrz na ten liść, aż pojawi się na nim obraz koła z lampy.
• Stosuje się lampę stołową (100 watów). Nakłada się ją na czapkę z czarnego papieru, w której wycięto otwór o średnicy 5 mm. Ta dziura pokryta jest czerwoną folią. Dziecko siedzi w odległości 40 cm od lampy i patrzy na tę czerwoną kropkę przez 3 minuty. słabe oko. Ktoś powinien wyłączyć i włączyć lampę co 2-3 sekundy. Ćwiczenia prowadzone są w ciemnym pokoju. Konieczne jest wykonywanie ich codziennie przez 3 miesiące.

Istnieje wiele ćwiczeń do leczenia niedowidzenia w domu. Zaleca się, aby pacjenci patrzyli na mostek nosowy lub czubek nosa dwojgiem oczu. Rotacje obrotowe wykonuje się również przy pomocy oczu po prawej, a następnie po lewej stronie. Istnieje inne ćwiczenie, którego nie zaleca się wykonywać częściej niż raz dziennie. Musisz usiąść, położyć ręce na kolanach i patrzeć prosto. Następnie spójrz w lewo, a następnie w dół. Nie możesz mrugnąć. Rób to, dopóki łzy nie wypłyną z twoich oczu.

Ma na celu leczenie chorób narządów wzroku. Zgodność z wymaganiami i normami organizacji procesu edukacyjnego.

Ćwiczenia

W domu codziennie należy wykonywać następujące ćwiczenia w leczeniu niedowidzenia:

1. Śledzenie poruszającego się obiektu w różnych kierunkach (w tym celu lepiej jest wziąć jasną zabawkę lub słodycze). Zaleca się śledzić trajektorie:

Najważniejszą rzeczą w leczeniu niedowidzenia jest systematyczne wdrażanie wszystkich zaleceń lekarzy, nawet po widocznej poprawie wzroku, w przeciwnym razie nie można osiągnąć całkowitego wyzdrowienia.

Zapobieganie

Chociaż nie ma sposobu, aby zapobiec niedowidzenie, regularne badanie wzroku może pomóc w identyfikacji zaburzeń we wczesnym wieku. Dzieci w wieku 3-5 lat powinny być regularnie badane. Dzieci poniżej 3 roku życia powinny również przejść kontrolę wzrokową. Jeśli dziecko ma niedowidzenie, najlepszy wynik zostanie osiągnięty, jeśli leczenie rozpocznie się natychmiast po postawieniu diagnozy.

Choroba oczu u osób dorosłych

Amblyopia choroby oczu - bardzo powszechne zjawisko w naszych czasach. Charakteryzuje się wyraźnym zaburzeniem widzenia ze względu na fakt, że jedno z oczu staje się całkowicie nieoperacyjne. Nie ma zmian dotyczących struktury narządu wzroku.

Istota tego stanu patologicznego jest następująca: pacjent staje się czołowym (zdrowym) okiem, a mózg jest zmuszony postrzegać tylko te obrazy, które przez niego przechodzą.

Prowadzi to do tego, że uporczywe naruszenie widzenia obuocznego rozwija się u danej osoby. Innymi słowy, istnieje niezdolność do oceny objętości i głębokości tego, co dana osoba widzi, a ponadto zaburzona jest prawidłowa percepcja przestrzennego układu obiektów.

Popularna nazwa niedowidzenie, zdjęcie, które widać powyżej, syndrom „leniwe oko”, co wiąże się z zamknięciem jednego z organów wizji pracy oraz fakt, że warunek ten nie zostanie rozwiązany za pomocą metod optycznych.

Należy zwrócić uwagę na fakt, że choroba ta jest w przeważającej mierze dziecinna. Niemniej jednak występuje niedowidzenie oka i u dorosłych.

W tym wczesnym wykrywaniu pomaga szybko usunąć przyczyny, które doprowadziły do ​​choroby i znacznie przyspieszyć leczenie. A przy zaniedbanych przypadkach leczyć tę dolegliwość u dorosłych jest prawie niemożliwe.

Przyczyny choroby oczu niedowidzenie

Jeśli chodzi o przyczyny niedowidzenia, są one dość znane. Zwykle są one związane z formą i zakresem choroby, więc omówimy możliwe czynniki prowokujące tę chorobę tuż poniżej.

Tu warto zauważyć, że we wszystkich przypadkach tego zespołu, powstawanie tej choroby jest związane z utratą formy wizji i / lub nieprawidłowych wiązań lornetki, co w efekcie przyczynia się do funkcjonalnej inhibicji widzenia centralnego.

Klasyfikacja niedowidzenia

Klasyfikacja niedowidzenia może być przeprowadzona przy użyciu różnych podejść. W szczególności można wziąć pod uwagę czas wystąpienia choroby lub podzielić ją na formy w zależności od przyczyn, które doprowadziły do ​​rozwoju zespołu leniwego oka. Może być również oparty na stopniu zmniejszenia funkcji narządu wzroku.

Biorąc pod uwagę tymczasowe cechy rozwoju tej patologii, odróżnić pierwotny (wrodzony) wariant choroby od wtórnej formy niedowidzenia.

Podstawowa forma leniwego oka powstaje na etapie rozwoju wewnątrzmacicznego z powodu naruszeń tworzenia się i rozwoju którejkolwiek z gałek ocznych. Wtórny Ma właściwość pojawiać się w dowolnym okresie życia w wyniku jednej lub drugiej rozwiniętej patologii układu wzrokowego.

Biorąc za podstawę do zmniejszenia ostrości widzenia, okuliści wyróżniają stopnie amblyopii, które korelują z ciężkością choroby.

Oddzielnie z powodów należy mówić o klasyfikacji. Biorąc pod uwagę te czynniki, które mogą być przyczyną tej choroby może rozróżnić tych gatunków niedowidzenie jak: choroba strabizmaticheskaya, brak wykonania lazy oka załamania typu choroby patologia widoku anisometropic i formy histerycznej i mieszano.

Słaby stopień niedowagi (1-2), średni (3) i wysoki (4-5) stopień

Łącznie znanych jest 5 stopni tej choroby. Należy zauważyć, że upośledzenie wzroku wzrasta.

Amblyopia pierwszego stopnia występuje w przypadku, gdy ostrość wzroku wynosi 0,8-0,9. Ten stopień nazywa się bardzo słabym.

O amblyopii II stopnia (słaby stopień) jest to kwestia ostrości widzenia 0,5-0,7.

Amblyopia III stopnia, który jest nazywany średnią, odpowiada ostrości wzroku 0,3-0,4. Jeśli ostrość widzenia jest ustawiona na 0,05-0,2, to jest to stopień 4 stopnia choroby lub niedowidzenie w wysokim stopniu.

Przy spadku widzenia poniżej 0,05 występuje bardzo wysoki (5) stopień leniwego zespołu oczu.

Warto również zauważyć, że ta choroba może być zdiagnozowana w jednym oku, w tym przypadku mówimy o jednostronnym niedowidzenie lub w obu oczach, z leniwym zespołem oczu zwaną dwustronnych.

Choroba niedowidzenia z tą postacią patologii opiera się na zaburzeniu widzenia obuocznego. Dlatego taki niedowidzenie jest często nazywane dysbokularnym.

Jego przyczyną jest jednoobligacyjny przyjazny strabismus. To wyklucza odrzucone oko z udziału w wizualnym akcie. Na zespół leniwego oka ze strabism wpływa kośliwe oko.

Aby uniknąć podwojenia, mózg jest zmuszony do stłumienia obrazu pochodzącego z chorego oka. W miarę upływu czasu prowadzi to do całkowitego zaprzestania utrzymywania impulsów z siatkówki chorego oka do kory wzrokowej.

Z tej formy choroby tworzą błędne koło: the zez zdecydowanie służy przyczynę leniwe oko, ale w tym samym czasie, jego postęp prowadzi do pogorszenia zeza.

Strabizmatyczne i niejasne niedowidzenie

Pasożytnicza wersja z kolei dzieli się na dwa typy, które są brane pod uwagę przy przypisywaniu metody leczenia: po pierwsze charakteryzują się centralny (to prawidłowe) zatrzaskowe, przy czym część mocująca jest centralna część siatkówki; po czym w drugim mimośrodowo (a zatem, nieprawidłowej) wiązanie - gdy element ustalający znajduje się w innej części siatkówki (ten rodzaj jest rozpoznawana częściej).

Formularz zaciemnienia Choroba, znana również jako deprywacja, rozwija się w wyniku wrodzonego lub nabytego we wczesnym wieku zmętnienia ośrodków optycznych oka. Z reguły jest to nieprzezroczystość rogówki (inaczej zwana gardłem) lub zaćma (stan nieprzezroczystości soczewki). W takim przypadku najostrzejsze przypadki rozwijają się z całkowitym kryciem soczewki.

Jednak przyczyną tej postaci choroby może być opadanie powieki górnej lub dystrofii i urazów rogówki, a także poważne zmiany w ciele szklistym i naczyniach krwionośnych.
Zespół ten rozpoznaje się typ lazy oka podczas obserwacji zachowania zmniejszeniu po usunięciu przyczyny (np zaćmy), wszystkie w braku zmian w strukturze oka.

Niedowidzenie refrakcyjne i hemoperfuzja

Niedowidzenie refrakcyjne pojawia się, gdy występuje zaburzenie refrakcji. W szczególności przyczyną jest wysoki stopień ametropii obu oczu (tzw. Izometropia), która z jakiegoś powodu nie jest obecnie korygowana.

Wady refrakcji oka w medycynie nazywa zmianę refrakcji - załamującą oczu, który może być wyrażona w formie nadwzroczności (tj dalekowzroczności), krótkowzroczność (krótkowzroczność nazwa naukowa) lub astygmatyzm - to stan, w którym oko łączy różne stopnie i różne rodzaje błędów refrakcji.

Zgodnie z tym, forma refrakcyjna jest podzielona na:

• niedotlenienie hipermetropowe, gdy różnica w refrakcji oka wynosi 0,5 lub więcej dioptrii;
• krótkowzroczny, jeśli różnica w załamaniu wynosi 2,0 lub więcej dioptrii;
• postać astygmatyczna, w którym załamanie oczu zmienia się o 1,5 i więcej dioptrii.

U podstaw rozwoju lennego oka w tym przypadku jest to, że przez długi czas obraz obiektów, które nie są czyste, jest stale rzutowany na siatkówkę.

W tym samym czasie aktywne procesy hamowania rozwijają się w drogach wzrokowych, w celu wyeliminowania naruszenia złej jakości postrzegania obrazów, innymi słowy, mózg zazwyczaj wyklucza oczy z pracy.

Niedowidzenie anizometropiczne i histeryczne

Istnieje stan, w którym załamanie jednego oka różni się od drugiego. Z tego powodu powstaje różnica w wartości obiektów wyświetlanych na siatkówce, co stwarza trudności w tworzeniu całościowego obrazu wzrokowego. Ten stan nazywa się anizometropią. Po osiągnięciu wysokiego stopnia i braku korekty staje się przyczyną rozwoju anizometropicznego typu leniwego oka.

W rzeczywistości jest to rodzaj refrakcyjnej ametropii, ale w tym przypadku, w przeciwieństwie do wersji izometropicznej, istnieje klinicznie znacząca różnica w refrakcji oka.

Ta forma rozwija się w tym oku, gdzie więcej naruszeń refrakcji jest bardziej wyraźnych.

Rzadkim typem zaburzeń czynnościowych jest histeryczna niedowidzenie lub tzw. Ślepota psychogenna. Ta postać choroby rozwija się pod wpływem różnych czynników psychogennych, w których występuje histeria lub psychoza.

W takim przypadku może występować jedno- lub obustronne upośledzenie wzroku. Na przykład percepcja kolorów może się zmienić lub może pojawić się światłowstręt.

W większości przypadków ta forma niedowidzenia rozwija się u dorosłych.

Objawy rozpoznania niedowidzenia

Opisując objawy niedowidzenia, należy zauważyć, że dość często osoba nie wie, że rozwinął tę chorobę. Wykrywanie patologii następuje przez przypadek.

Niezależnie zidentyfikować zespół leniwego oka na wczesnym etapie lub niedowidzenie w słabym stopniu jest prawie niemożliwe. Oprócz wszystkich różnych rodzajów i stopni choroby charakteryzuje się własnymi objawami.

Niemniej jednak, istnieją pewne typowe objawy, które, gdy się pojawiają, powinny być podnoszone i starać się skontaktować z lekarzem tak szybko, jak to możliwe.

Jednym z tych objawów jest podwójne widzenie. Odnotowano u pacjentów z ciężkim zezem w wyniku niezdolności mózgu do łączenia dwóch zbyt różnych obrazów w jeden obraz.

Inną częstą manifestacją jest pogorszenie się wzroku jednego z oczu, które nie jest korygowane za pomocą korekcji spektaklu.

Inną manifestacją jest zasłona na twoich oczach lub rozmyta wizja przedmiotów. Objaw ten jest charakterystyczny dla niedowidzenia refrakcyjnego. Trzeba jednak powiedzieć, że u dorosłych jest bardzo rzadko rejestrowany.

Ostry trwający od kilku godzin do miesięcy spadek widzenia może być również oznaką leniwego zespołu oczu.

Uczucie niedowidzenia oczu daje się odczuć podczas oglądania telewizji lub czytania: chore oko jednocześnie odwraca wzrok i osoba jest zmuszona je zamknąć.

Z leniwym okiem obserwuje się słabą orientację w nietypowych warunkach, a także można zauważyć niezręczność i roztargnienie pacjenta.

Wreszcie, częstym objawem w tej chorobie jest zwiększone zmęczenie narządu wzroku podczas wykonywania pracy, co wymaga zwiększonej uwagi wzrokowej.

Diagnoza niedowidzenia

Rozpoznanie niedowidzenia wymaga kompleksowego badania okulistycznego.

Często zdarza się, że dolegliwość ta jest określana tylko po zdaniu profesjonalnego egzaminu z okulistą lub na przyjęciu na temat występowania dolegliwości dotyczących wad wzroku.

Jeżeli w trakcie kontroli podejrzewa się syndrom leniwego oka, okulisty dla dokładniejszej diagnozy choroby, co do zasady, zbiera informacje na temat możliwych objawów i czynników ryzyka pacjenta.

W tym przypadku, po pierwsze, lekarz zwraca uwagę na powieki i lukę w oku, określa reakcję źrenic na światło i pozycję gałek ocznych.

Do diagnozowania niedowidzenia stosuje się odwróconą i bezpośrednią oftalmoskopię. Ponadto odpowiednie jest jedno lub drugie podejście do sprawdzania ostrości wzroku. Aby ustalić diagnozę, określa się również pola widzenia i ocenia się jakość refrakcji. Może to pomóc w różnych testach okulistycznych: na przykład w testach kolorystycznych lub refrakcyjnych.

W celu określenia przezroczystości soczewki i ciała szklistego stosuje się metodę taką jak badanie oczu w świetle przechodzącym. W przypadku krycia mediów, badanie ich stanu odbywa się za pomocą ultradźwięków oka.

Kompleks diagnostyczny może również zawierać tonometrię i elektroretinografię, aw razie potrzeby pacjenta udziela porad neurologa.

Metody leczenia niedowidzenia u dorosłych

Od razu należy zauważyć, że im młodszy pacjent, tym większa możliwość uzyskania pozytywnego wyniku leczenia, ma. Leczenie niedowidzenia u dorosłych jest znacznie trudniejsze. Chodzi o to, że prawie niemożliwe jest sprawne działanie w pełni ukształtowanych komponentów analizatora wizyjnego. Problemy wizualne, które nie zostały wyleczone w dzieciństwie, prawdopodobnie nie zostaną wyeliminowane w dorosłym okresie życia.

U osób dorosłych z tą chorobą ruchliwość oka jest tak uciskana, że ​​konserwatywne metody korekcji praktycznie nie mają zastosowania. Jeśli w tym przypadku dzieci mogą tymczasowo wyłączyć zdrowe oko, użyć specjalnej kurtyny, a tym samym sprawić, by chore oko zadziałało, to nie jest to możliwe dla dorosłych.

Takie państwo wchodzi w nieodwracalną formę przed ukończeniem dwunastego roku życia, dlatego lepiej nie opóźniać rozwiązania tego problemu i skonsultować się z lekarzem nawet w dzieciństwie.

Przed rozpoczęciem leczenia leniwego oka należy wyeliminować wszystkie choroby prowadzące do spadku widzenia.

Standardowe metody leczenia niedowidzenia to walka z wszystkimi możliwymi chorobami, które mogą doprowadzić do powstania leniwego oka.

Następnie wykonuje się tzw. Okluzję narządu wzrokowego, która ma dominującą funkcję. Innymi słowy, to oko, które lepiej widzi sztucznie, podlega ograniczeniu w zdolności postrzegania informacji wizualnej.

Jednocześnie pobudzane jest leniwe oko. Dokonuje się tego za pomocą błysków światła, działając na narząd wzroku jako zewnętrzny bodziec. Ta procedura ma na celu przywrócenie równowagi równoległego i równego postrzegania informacji za pomocą analizatorów wizualnych, a także służy do równomiernego rozkładu obciążenia między oczami.

Dzięki wysokiej skuteczności kompleksu środków terapeutycznych wykonywana jest dalsza korekcja wzroku za pomocą lasera.

Jeśli chodzi o niedowidzenie histeryczne, może również nagle zniknąć, tak jak to się dzieje. Ponadto nadaje się również do terapii: pomoże w wyborze środków uspokajających i psychologicznym wsparciem medycznym.