Objawy i leczenie niedowidzenia u dorosłych

Niedowidzenie jest chorobą, w której w wyniku niezdolności jednego oka wzrok gwałtownie się pogarsza. Jednocześnie zmiany w jego strukturze nie występują.

Pacjent staje się głównym okiem, a mózg może jedynie postrzegać obrazy przez nie przechodzące.

Osoba nie może obiektywnie ocenić głębi i objętości obrazu, a także prawidłowo postrzegać przestrzenne rozmieszczenie obiektów.

O niedowidzenie u dzieci można przeczytać tutaj.

Przyczyny i leczenie niedowidzenia oczu u dorosłych

Skuteczne leczenie choroby zależy od wieku pacjenta. Im wcześniej choroba zostanie zdiagnozowana, a leczenie rozpocznie się, tym większe szanse powodzenia. W większości przypadków problemy, które nie zostały wyeliminowane w dzieciństwie, nie mogą być wyleczone w wieku dorosłym.

Zwykle przed wystąpieniem niedowidzenia u osób dorosłych występuje stres, który powoduje wyłączenie funkcji jednego oka przez kilka miesięcy, dni lub godzin.

Choroba pojawia się spontanicznie. Aby się go pozbyć, należy zastosować środki uspokajające lub specjalne ćwiczenia z niedowidzeniem.

Przed rozpoczęciem leczenia konieczne jest wykluczenie innych przyczyn rozwoju choroby. Dobre wyniki zapewnia kompleksowa terapia choroby, w której łączona jest terapia lekami, refleksoterapia i leczenie komputerowe.

Klasyfikacja

Formy niedowidzenia

Choroba jest klasyfikowana zgodnie z czasem jej wystąpienia:

• Przy pierwotnej postaci niedowidzenia choroba pojawia się nawet podczas rozwoju wewnątrzmacicznego w wyniku przerwania wzrostu gałek ocznych lub procesów tworzenia oczu;
• Wtórna forma niedowidzenia może pojawić się w dowolnym okresie życia pacjenta w wyniku różnych patologii oka.

Wtórna niedowidzenie z kolei dzieli się na kilka typów:

• Strabizmatyczny (dysbokularny);
• Nerwowy (deprywacyjny);
• Anizometropowy;
• Załamanie;
• Histeryczny;
• Mieszane.

Stopień choroby

Niedowidzenie oka - to głównie choroba dziecka, u dorosłych występuje rzadko. Przy jednostronnej postaci choroby chorobę rozpoznaje się na jednym oku. W przypadku obustronnej niedowidzenie dolegliwość dotyka obu oczu.

Upośledzenie wzroku jest stopniowe i może rozwijać się powoli. W tym przypadku diagnozuje się różne stopnie choroby:

• 1. stopień amblyopii. Choroba jest w początkowej fazie, jej objawy wydają się nieznaczne. W tym przypadku ostrość wzroku wynosi 0,8 - 0,9;
• II stopień niedowidzenia. Jest to słaby stopień choroby, w którym ostrość widzenia wynosi od 0,5 do 0,7;
• Trzeci stopień niedowidzenia. Średni stopień zaawansowania choroby, w którym ostrość wzroku wynosi 0,3 - 0,4;
• 4. stopień amblyopii. Przy wysokim stopniu choroby ostrość widzenia waha się w zakresie od 0,05 do 0,2;
• 5 stopień amblyopii. Maksymalny stopień choroby, w tym przypadku, jest zmniejszony do 0,05 i poniżej. Praktycznie nie można tego naprawić.

Strabizmatyczne i niejasne niedowidzenie

W przypadku zezłośliwej postaci choroby niedowidzenie rozwija się w wyniku zeza. W wyniku tego chore oko przestaje uczestniczyć w procesie widzenia. Aby zapobiec zaburzeniu widzenia, w którym obiekty są rozdwojone, mózg zaczyna tłumić obraz przesyłany z chorego oka. Prowadzi to do zatrzymania impulsów z siatkówki do centrum wzrokowego.

Strabizmatyczna amblyopia jest z kolei podzielona na 2 typy:

• Z centralnym utrwaleniem. W tym przypadku miejsce wiązania jest centralną częścią siatkówki;
• Z niecentralną fiksacją. Miejsce mocowania jest określone w drugiej części siatkówki. Jest to najczęstsza forma choroby.

Obkurczająca (pozbawiona) forma choroby pojawia się z powodu oka (katarakty, ciernie) nabytego w dzieciństwie lub wrodzonego zmętnienia. Przyczyną choroby może być uraz lub dystrofia rogówki, opadanie powieki górnej, przekrwienie jamy brzusznej lub zmiany w ciele szklistym.

W tym przypadku powstaje funkcjonalna niezdolność narządu wzroku do normalnych działań, co prowadzi do powolnego rozwoju analizatora wzrokowego.

Objawy

Na początkowym etapie prawie niemożliwe jest wykrycie choroby niezależnie. Ale powinieneś być ostrzeżony, jeśli masz następujące objawy:

• Podwojenie w oczach. Może wystąpić u osób ze zeza, ponieważ mózg nie może połączyć 2 zbyt różnych obrazów;
• Upośledzenie wzroku, którego nie można skorygować za pomocą okularów;
• Obecność zasłony na oczach;
• Obiekty stają się rozmytymi konturami. Jest to objaw niedorozwoju refrakcyjnego, który u dorosłych obserwuje się w bardzo rzadkich przypadkach;
• Ostra utrata widzenia przez kilka miesięcy lub nawet godzin;
• Zakłócenie orientacji w przestrzeni, roztargnienie i niezdarność;
• Po przyłożeniu oka, niedowidzące oko zaczyna odwracać wzrok, a pacjent mimowolnie je zamyka;
• Szybkie zmęczenie oczu po ich napięciu;
• Po stresie lub emocjonalnym wstrząsie nagle pojawia się obustronne pogorszenie widzenia obwodowego lub centralnego, które utrzymuje się przez kilka godzin lub dni;

Diagnostyka

Aby zdiagnozować chorobę konieczne jest przeprowadzenie kompleksowego badania okulistycznego. Podczas oględzin lekarz zwraca uwagę na pozycję gałki ocznej i reakcję źrenicy na światło.

W celu oceny stanu narządów wzrokowych należy przeprowadzić badania okulistyczne, takie jak:

• Sprawdzanie ostrości wzroku;
• Testowanie kolorów;
• Perymetria;
• Test refrakcji.

W przypadku rozpoznania niedowidzenia wykonuje się oftalmoskopię i badanie dna oka. Aby ustalić stopień przezroczystości ciała szklistego i soczewki, zbadaj oczy w przechodzącej skrzynce. W przypadku badań nieprzejrzystych wykonuje się USG

Leczenie niedowidzenia

Zespół leniwego oka u dorosłych nie może być wyleczony. W zaawansowanych przypadkach dochodzi do nieodwracalnej i trwałej utraty wzroku. Jeśli choroba zostanie wykryta na początkowym etapie, możliwe jest zidentyfikowanie przyczyn i zapobieganie jej rozwojowi. Wysoki stopień niedowidzenia u dorosłych jest nieuleczalny.

Jak leczyć niedowidzenie u dorosłych:

• Noszenie bandaża. Zdrowe oko jest zamknięte, aby umożliwić pacjentowi pracę. Aby nosić taki bandaż powinien być co najmniej 2 godziny dziennie przez kilka miesięcy;
• Krople z atropiną. Wnikają w zdrowe oko. W tym przypadku wizja jest zniekształcona, a "leniwe oko" zaczyna działać bardziej aktywnie;
• Fotostymulacja. W tym przypadku światło służy do stymulacji siatkówki oka;
• Okulary Sidorenko. Urządzenie przywrócić wzrok, który łączy metodę infradźwięki pneumomassage Sidorenko i terapii kolorów dla oka Pankov. Pomaga zwiększyć siłę mięśniową oka, łagodzi skurcze wewnętrzne, poprawia krążenie krwi i likwiduje obrzęki;
• Histeryczna niedowidzenie polega na przepisywaniu środków uspokajających i uspokajających.

Ćwiczenia na niedowidzenie u dorosłych

W leczeniu niedowidzenia u dorosłych w domu należy wykonywać następujące ćwiczenia raz dziennie:

• Spójrz na nos obiema oczami;
• Wykonaj ruch okrężny oka. Po pierwsze, w jedną stronę, potem w drugą;
• Usiądź, oprzyj dłonie na kolanach i spójrz przed siebie, nie mrugając. Następnie obróć widok w lewo, a następnie w dół. Następnie w prawo i ponownie w dół. Wykonanie takiego ćwiczenia jest konieczne, dopóki łzy nie wypłyną z oczu.

Operacja i rehabilitacja

Operacja w leczeniu niedowidzenia u osób dorosłych jest przeprowadzana, jeśli konieczne jest wyeliminowanie takich przyczyn choroby, jak zaćma, zeza, omdlenie powieki, krótkowzroczność, astygmatyzm.

W przypadku problemów z widzeniem wykonywana jest korekcja laserowa. W tym przypadku, za pomocą lasera odparowuje mikronów warstw rogówki przez modelowanie kształtu tak, że promienie załamany, koncentruje się na siatkówce. Rehabilitacja po operacji następuje w ciągu 2-3 godzin.

Kiedy strabismus zmienia miejsce zajęcia mięśnia, odsuwa się od rogówki. Interwencja chirurgiczna wykonywana jest w znieczuleniu miejscowym, w tym samym dniu, w którym pacjent wraca do domu. Rehabilitacja trwa 1 tydzień.

Po wyeliminowaniu przyczyn choroby lekarz musi przepisać leczenie niedowidzenia.

Leczenie oczu amblyopia

Niedowidzenie jest chorobą, w której następuje stopniowy spadek widzenia w wyniku niemal całkowitej nieaktywności jednego z oczu. Dlatego amblyopia ma jeszcze jedną nazwę - "leniwe oko".

Drugie oko z niedowidzeniem zajmuje całe samo wizualne obciążenie. W rezultacie mózg otrzymuje 2 różne obrazy, których nie może połączyć w jeden obszerny obraz. Aby uniknąć podwójnego obrazu, mózg stopniowo "odpycha" słabsze oko od procesu wzrokowego, a widzenie staje się jednooczne (to jest "jednooki").

W rezultacie widzenie przestrzenne jest znacznie zmniejszone, trudno jest oszacować odległość, głębokość i objętość badanych obiektów. Napięcie wzroku prowadzi do bólów głowy, zawrotów głowy, pieczenia i tarcia w oczach, a także do zeza, ponieważ "Leniwe oko" stopniowo odchyla się na bok. Chociaż może być sytuacja odwrotna: kośne oko staje się amblyopowe z powodu braku działania.

Co to jest?

Zazwyczaj niedowidzenie rozwija się w dzieciństwie. Główną przyczyną niedowidzenia jest zeza. Ale może się rozwijać i ciężka krótkowzroczność lub nadwzroczność, oczopląs (mimowolne ruchy gałek ocznych rytmiczne drgania), a także z astygmatyzmem. Szczególnie często rozwija się niedowidzenie u osób z różnicą w optycznej mocy oka ponad trzech dioptrii. Czasami przyczyna niedowidzenia staje się przeszkodą dla przejścia promieni świetlnych. Może to być blizna, cierń, zaćma, zwłaszcza wrodzona, oftalmoplegia (porażenie mięśni gałki ocznej), opadanie powieki (pominięcie powieki). Amblyopia może rozwinąć się u tych, którzy w słabym wzroku nie noszą okularów lub soczewek, których oczy nie wiedzą, co to znaczy "widzieć dobrze".

W początkowej fazie sama amblyopia jest prawie niemożliwa do zauważenia. Wynika to z faktu, że dzieci rzadko narzekają na problemy z widzeniem, ponieważ łatwo przystosowują się do różnych naruszeń.

Amblyopia może być dysbokularna, anizometryczna (obskurna) lub histeryczna.

Wyraźna niedorozwój powstaje na tle zeza ze względu na stałe hamowanie funkcji widzenia centralnego kośnego oka. Mózg w tym samym czasie uwzględnia informacje tylko z jednego oka, jako że drugi nieustannie szuka miejsca, w którym powinien być.

Eksliopia położeniowa lub anizometryczna rozwija się, jeśli jedno oko nie może normalnie wykonywać swoich funkcji, na przykład w wyniku zmętnienia soczewki. Przy niedostrzegalnej niedowidzenie analizator wzrokowy jest słabo rozwinięty, ponieważ nie ma bodźca świetlnego w siatkówce. Strabismus z takim naruszeniem nie jest przyczyną, ale skutkiem.

Histeryczna niedowidzenie występuje z histerią. W tym przypadku nie ma żadnych naruszeń w oczach, ale problem w hamowaniu percepcji wzrokowej w korze mózgowej. Często wraz z histeryczną niedowidzeniem obserwuje się zaburzenia kolorystyczne i światłowstręt. Może im towarzyszyć zwężenie pola widzenia i pojawienie się żywego inwentarza (wypadnięcie z pola widzenia na jednym lub obu oczach). Jest to jedyny rodzaj niedowidzenia, możliwy do wyleczenia w każdym wieku.

Etapy zaćmy, co musisz wiedzieć, aby zapobiec chorobie przez ten link

Przyczyny

Przyczyny niedowidzenia mogą być różne. Najczęściej spotykany jest zez. Amblyopia ze strabismus jest jego konsekwencją. Jednak niedowidzenie może być przyczyną zeza. Dzieje się tak, gdy jedno oko ma tak niski poziom widzenia (zwykle poniżej 0,4-0,3), przy którym scalanie obrazów jest niemożliwe. Przyczyną niskiej ostrości wzroku są zmiany w obrębie dna oka, rogówce itp.

Może wystąpić niedowidzenie, jak u osób, których krewni mają zeza, oraz tych, którzy nigdy nie doświadczyli takich problemów z widzeniem. Amblyopia powinna zostać zidentyfikowana tak wcześnie, jak to możliwe, ponieważ z czasem choroba może się tylko pogorszyć. Do pełnego tłumienia funkcji wzrokowych w oku amblyopowym.

Ważne jest, aby pamiętać, że niedowidzenie jest najczęściej niemożliwe do wykrycia niezależnie, a choroba nie znika z czasem. Często, gdy dana osoba przypadkowo zamyka jedno oko, dowiaduje się, że jego drugie oko nie widzi. Dlatego lekarze zdecydowanie zalecają regularne badanie diagnostyczne przynajmniej raz w roku. Ponadto, eksperci pamiętać, że niedowidzenie może rozwinąć się na skutek długotrwałego braku korekcji refrakcji patologii, gdy dana osoba nie nosić okulary, soczewki kontaktowe i oczy po prostu nie wiem, co „widzi dobre” a co „złe zobaczyć.”

W przypadku, gdy obraz jest rozmyta, podwójny, zamazany lub słabo rozpoznawalny, oko, jako analizator wizualny, wyłącza się z pracy - jest to podstawą niedowidzenia.

Istnieją dwa rodzaje niedowidzenia:

• pierwotny, który powstaje w łonie matki w wyniku naruszenia prawidłowego tworzenia się i wzrostu gałki ocznej.
• wtórne, powstające w trakcie życia z powodu powstawania różnych patologii oka.

Przyczyny powstawania wtórnych wariantów amblyopii zależą od patologii, która powoduje wyłączenie widzenia. Istnieje wiele powodów takiego stanu rzeczy:

• przedłużone zmętnienie soczewki, ta niedowidzenie nazywa się obscurant.
• u dzieci niedowidzenie często wynika ze zeza. Kosiarskie oko przekazuje błędne informacje do mózgu, z powodu których obrazy się nie pokrywają, wizja jest dwojaka i powstaje brak równowagi. Mózg odłącza wzrok od pracy wzrokowej.
• niedowidzenie z powodu różnicy w widzeniu w oczach, gdy korekcja wzroku jest niewystarczająca i obrazy z różnych oczu nie pokrywają się.
• niedowidzenie spowodowane ślepotą barw z powodu anomalii stożka, zawsze jest dwustronne.

Rodzaje niedowidzenia mogą być łączone w różnych wersjach.

Objawy

Amblyopia refrakcyjna przebiega bezobjawowo. Ujawnia się podczas badania (badanie lekarskie) częściej u dzieci 3-7 lat. Występuje z anestometropią hypermetropową, astygmatyzmem, wysoką krótkowzrocznością. W przypadku krótkowzroczności anizometropia jest mniej powszechna, ponieważ Najgorsze oko jest używane do oglądania w pobliżu. Guzki tworzy następny załamania: nadwzroczności różnicy obu oczu niż 0,5 dioptrii, astygmatyzm korekcji, ponad 1,5 w każdym południka ponad 2,0 dioptrii krótkowzrocznością.

Amenotropic guzki rozwija się z braku innej refrakcji obu oczu, a wysokie stopnie krótkowzroczności (ponad 8 dioptrii dwustronnie), nadwzroczności (większe niż 5 dioptrii po obu stronach) i astygmatyzmu (więcej niż 2,5 DPT dowolnego południka). Występuje głównie u dzieci poniżej 7 roku życia, rzadko którym towarzyszy zez.

Obrzękowa niedowidzenie występuje przy braku czynników prawidłowego funkcjonowania siatkówki, na przykład w opadanie powiek, zmętnienie rogówki, zaćma, krwotok do ciała szklistego.

Strabismatic rozwija się w obecności zeza. Istnieje kilka opcji. Zdrowe oko utrwala obraz w centralnym obszarze fossa i kosi w taki sam sposób, nie centralnie, czasami lub na stałe, lub ogólnie bez żadnego utrwalenia.

Klasyfikacja

Do czasu rozwoju patologii odróżnić pierwotną (wrodzoną) i wtórną amblyopię. Biorąc pod uwagę przyczyny zaznaczony kilka postaci wtórnej niedowidzenie: strabizmaticheskaya (strabismic guzki) niejasnych (pozbawienie pożywienia), załamania, anisometropic, histerię miesza.

Pomimo wielu postaci amblyopii, mechanizm rozwoju choroby we wszystkich przypadkach jest związany z pozbawieniem jednolitego widzenia i / lub patologicznymi połączeniami obuocznymi, co prowadzi do funkcjonalnego zmniejszenia centralnego widzenia.

W sercu niedorozwoju (dysbakterii) niedowidzenie jest zaburzeniem widzenia obuocznego, spowodowanym długotrwałym tłumieniem jednego oka. Obrzęk niedorozwojowy może być dwojakiego rodzaju: z centralnym (prawidłowym) unieruchamianiem, gdy część mocująca jest centralną częścią siatkówki, i niecentrycznym (nieprawidłowym) mocowaniem - z dowolną inną częścią mocującą siatkówki. Niepewna dwuośrodkowa niedowidzenie z nieprawidłowym utrwaleniem rozpoznawana jest w 70-75% przypadków. Przy wyborze metody leczenia bierze się pod uwagę formę niedowładu zezłośliwego.

Obrzękowa niedorozwój wynika z wrodzonego lub wcześnie nabytego zmętnienia ośrodków optycznych oka. Rozpoznano, czy obniżone widzenie zachowuje się pomimo eliminacji przyczyny (na przykład usunięcie zaćmy), a także w przypadku braku zmian strukturalnych w tylnych częściach oka.

W niedorozwoju refrakcyjnym występuje nieprawidłowość załamania światła, która w chwili obecnej nie podlega korekcji. Sercem tego zjawiska jest długa i stała projekcja na siatkówce niewyraźnego obrazu obiektów otaczającego świata.

Niedokrwistość niedokrwienna rozwija się z nierównomiernym załamaniem obojga oczu, w wyniku czego występuje różnica w wielkości wyświetlania obiektów na siatkówce prawego i lewego oka. Ta funkcja zapobiega powstawaniu pojedynczego obrazu wizualnego.

Rzadką postacią zaburzeń czynnościowych, która występuje na glebie jakiegokolwiek wpływu, jest histeryczna niedowidzenie (psychogenna ślepota). W takim przypadku stopień utraty wzroku może być częściowy lub całkowity.

W zależności od stopnia pogorszenia ostrości widzenia, amblyopia wyróżnia się słabym (0,4-0,8), średnim (0,2-0,3), wysokim (0,05-0,1) i bardzo wysokim stopniem (od 0,04 i poniżej).

Niedowidzenie można zdiagnozować na jednym oku (jednostronne) lub w obu oczach (obustronne).

Diagnostyka

Aby postawić diagnozę, potrzebne są następujące metody badawcze:

• określenie ostrości wzroku z korekcją i bez. Dzieci, które nie znają liter, używają tabletów ze zdjęciami (na przykład stół Orłowej)
• perymetria, jeśli to możliwe
• definicja postrzegania kolorów za pomocą polichromatycznych tabel Rabkina

• adaptacja ciemna jest określana na adapterze
• tonometria
• biomikroskopia
• definicja kąta strabismus metodą Hirschberga - zwykle odruch z oftalmoskopu znajduje się w centrum źrenicy. Z asymetrycznym zezem
• definicja rodzaju i kąta strabismus na synoplastorze

• refraktometria z całkowitą cykloplegią (najlepiej atropinizacja w ciągu 3-4 dni)
• skiascopy - definicja załamania przez charakterystyczny ruch cienia w obszarze źrenicy
• badanie w świetle przechodzącym w celu określenia przezroczystości oczu
• Inspekcja dnia na oko za pomocą soczewki Goldman
• Elektroretinografia do określania stanu czynnościowego siatkówki
• krytyczna częstotliwość zbieżności migotania - badaj stany neuronów. Wskaźnik jest minimalną liczbą błysków światła, które są postrzegane jako jedna całość
• Ultradźwięki oka - zbadaj stan ośrodka widzenia przy nieprzezroczystości i długości przednio-tylnego odcinka oka (ważne dla błędów refrakcji)
• tomografia komputerowa, terapia rezonansem magnetycznym, konsultacja z neurologiem w celu wykluczenia patologii układu nerwowego

Istnieją następujące rodzaje niedowidzenia:

• Histerię (psychogenny ślepota histerię ślepoty) - występuje w histeria, w wielu przypadkach w połączeniu z wieloma innymi zaburzeniami czynnościowymi analizatora wizualne, takie jak światłowstręt, wizualne i utraty pola widzenia, zaburzenia postrzegania koloru i innych.
• Refrakcja - z nieodwracalnym naruszeniem załamania, powodującym niewyraźne ogniskowanie obiektów za pomocą oczu (jednego lub obu).
• Anisometropia - rozwija się ze znaczącą różnicą w sile załamania światła oczu.
• Disbinocular - ze strabismus, gdy mózg używa tylko informacji pochodzących z jednego oka do tłumienia podwójnego widzenia.
• Pozbawiona władzy, nieprzyzwoita - rozwija się z powodu wizualnej deprywacji jednego z oczu, wywołanej przez wrodzone anomalie, takie jak zaćma, zmętnienie rogówki. Po wyeliminowaniu zmętnienia wzrok nie zostaje przywrócony.

Dla każdego rodzaju niedowidzenie charakteryzuje się cechami klinicznymi i patologicznymi, ale jest objawem klinicznym dla wszystkich rodzajów chorób - funkcjonalny redukcji widzenia centralnego różnym stopniu - od łagodnego do bardzo ciężkiego.

W większości przypadków niedowidzenie można leczyć, jeśli rozpoznanie jest znane we wczesnym stadium choroby. Prawie całkowicie normalizuje wzrok za pomocą interwencji chirurgicznej w celu skorygowania pozycji gałki ocznej i korekcji załamania. Leczenie tej choroby jest skuteczne do 12 lat.

Amblyopia rozwija się, co do zasady, w obecności dziedzicznej predyspozycji do astygmatyzmu, dalekowzroczności. Najczęstszą postacią tej patologii jest wrodzona niedowidzenie, które z reguły diagnozuje się we wczesnym wieku. Jednakże choroba może rozwinąć się w wyniku urazu, a nabyte wady rogówki i innych nowotworów. Nierówna praca oko powoduje zniekształcenie informacji otrzymanych w następstwie mózgu dziecka. Konsekwencją jest odkształcenie kory wzrokowej wraz z zatrzymaniem rozwoju jej neuronów. W związku z późnym wykryciem i leczeniem niedowidzenia wizja może pozostać niska pomimo faktu, że przyczyny, które spowodowały chorobę zostały wyeliminowane.

Stopnie

W zależności od redukcji ostrości widzenia wyróżnia się pięć stopni niedowidzenia:

• I stopień - jest uważany za najmniejszy, w rzeczywistości niezauważalny i nie dostarczający pacjentowi żadnego oczywistego dyskomfortu. Ostrość wzroku w danym stopniu wynosi 0,8-0,9.
• II stopień - nadal uważany za wskaźnik słabej niedowidzenie, ale osoba może odczuwać niektóre z następujących objawów. Ostrość wzroku odpowiednio zmniejsza się i jest równa 0,5-0,7.
• III stopień - amblyopia średniego stopnia. Klinika manifestuje się w pełni, ostrość widzenia spada do 0,3-0,4.
• Stopień IV - niedowidzenie wysokiej jakości. Pomimo przerażającej nazwy, na tym etapie nadal możliwe jest leczenie bez operacji. Ostrość wzroku wynosi 0,05-0,2.
• Stopień V - maksymalny możliwy i poważny niedowidzenie Podczas sprawdzania pacjenta poziom ostrości widzenia wynosi poniżej 0,05.

W zależności od stopnia niedowidzenia, wybitnego fiksacji wzrokowej - centralne, peryferyjnej, plamkowa, paramakulyarnuyu, circumdisk, obwodowej.

W celu wyeliminowania niedowidzenia refrakcyjnego wykonuje się odpowiednią korektę błędów refrakcji przy późniejszym szkoleniu aparatu wzrokowo-nerwowego w szpitalu dziecięcym.

Leczenie

Najlepszym sposobem na osiągnięcie i utrzymanie wysokiej ostrości wzroku jest uzyskanie prawidłowego widzenia obuocznego. W celu skutecznego leczenia konieczne jest określenie rodzaju i wyeliminowanie głównej przyczyny niedowidzenia. Najczęściej są to deprawacja i ucisk widzenia obuocznego. System metod mających na celu wyeliminowanie niedowidzenia nazywany jest leczeniem pleoptycznym.

Korekta optyczna. Noszenie korekcję optyczną z niedowidzenia uzasadnionych potrzebą zapewnienia wyraźnego obrazu na siatkówce każdego oka. Pełna korekcja jest skuteczny w niektórych przypadkach, zwłaszcza gdy izoametropii i anisometropia do 2 D u pacjentów z futerałem chorych wizji. Zastosowanie okularów lub soczewek kontaktowych ma swoje zalety. Zatem soczewka kontaktowa zmniejsza anizeykonii efekt (różnica obrazu na siatkówce obu oczu) z anisometropia, są niewidoczne i są bardziej wygodne w użyciu, zmniejszyć lub całkowicie negować pryzmatyczną nierównowagę z powodu dyskomfortu obiektywu różnica spektakl punktów wagi, zniekształcenia obwodowych, zawężenie pola widzenia doświadczane przez osoby stosujące korekcję widowisk. Z kolei w okularach jest mniej kosztowne pod względem materiału, zapewnia pewną ochronę przed urazami i może być modyfikowany obiektywu (bifokalną, graniastych), aby stworzyć jak najlepsze warunki dla zapewnienia widzenia obuocznego.

Okluzja jest "złotym" standardem w leczeniu niedowidzenia od ponad 200 lat. Obecnie stałego (zamknięcie lepiej widząc, oczy) można stosować odwrotne (zamykanie gorsze widzeniem oka), zmienny (zamknięcie oczu alternatywna) okluzji. W zależności od czasu trwania otrzymuje się stałe, częściowe i minimalne.

Główną zasadą bezpośredniej okluzji jest zamknięcie najlepszego oka, które stymuluje widzenie niedowidzenia. Jednak trudności psychologiczne w jego stosowaniu, zwłaszcza u dzieci poniżej 8 roku życia, mogą prowadzić do braku pożądanego rezultatu.

Przed zastosowaniem, ważne jest, aby skorygować ekscentryczny fiksacji, ponieważ będzie to zakłócać pożądany efekt.

Okluzja może powodować następujące działania niepożądane:

• zmniejszona ostrość wzroku lepiej niż oko widzące, w wyniku słabego monitorowania przez lekarza i rodziców;
• pojawienie się lub zwiększenie stopnia zeza;
• pojawienie się diplopii;
• problemy kosmetyczne;
• alergia skórna i podrażnienie w miejscach przyłączania okludera.

Głównym problemem prowadzącym do nieskuteczności okluzji jest brak przestrzegania zasad leczenia (przestrzegania zaleceń) u dzieci. Mogą odmówić noszenia pieczęci z różnych powodów, a rodzice z kolei nie mogą lub nie chcą, aby to zrobili. Badania wykazały, że przy 3-godzinnym zużyciu okludera wynosi około 58%, a przy 6-godzinnym - już 41%.

Zakończenie leczenia należy przeprowadzać stopniowo, skracając czas zgryzu. W przeciwnym razie znacznie wzrasta ryzyko nawrotu niedowidzenia.

Penalizacja. Sposób leczenia niedowidzenia, obejmujący: tworzenie sztucznego anisometropia przy użyciu kombinacji różnych rodzajów korekcji optycznej i / lub atropiny lepiej widząc oka. Stwarza to warunki do aktywacji amblyopic aktywności oczu i zmniejsza ryzyko obniżonej ostrości wzroku dominującego oka, gdy cyklicznie bierze udział w akcie widzenia. Metodę tę można uznać za rodzaj alternatywy dla okluzji.

Aktywna terapia wizualna (leczenie ortoptyczne i dyplomatyczne). Zestaw metod, które pozwalają przywrócić lub poprawić utrwalenie i ruchy gałek ocznych, postrzeganie przestrzenne, funkcję akomodacyjną i wizję obuoczną. W tym celu można używać specjalnych instrumentów (synoplastor), okularów pryzmatycznych, programów komputerowych i innych. Te metody mogą skrócić całkowity czas leczenia, pomóc osiągnąć lepsze wyniki (np. Zmniejszyć czas okluzji o 50%).

W niektórych badaniach zauważono, że przyjmowanie leków zawierających lewodopę powoduje tymczasową poprawę widzenia niedowidzącego oka, ale mechanizm działania nie jest obecnie jasny.

Leczenie w domu

Leczenie niedowidzenia w domu jest możliwe przy pomocy specjalnych ćwiczeń. Rodzice powinni ściśle nadzorować, że ćwiczenia i zalecenia okulisty były przeprowadzane regularnie i prawidłowo.

Oto niektóre z nich:

• Dziecko stoi przy oknie. Zamyka zdrowe oko, przynosi słabemu oku kawałek papieru, na którym drukowany jest tekst. Trzeba to przywołać do momentu, aż tekst stanie się trudny do rozwiązania. Następnie powoli przesuń w tył, aż tekst zostanie ponownie odczytany.
• Na żarówce (60-70 watów) wklej czarne kółko papieru o średnicy 6-8 mm. Dziecko zamyka zdrowe oko i patrzy na lampę przez 30 sekund. Potem patrzy na arkusz białego papieru na ścianie. Spójrz na ten liść, aż pojawi się na nim obraz koła z lampy.
• Stosuje się lampę stołową (100 watów). Nakłada się ją na czapkę z czarnego papieru, w której wycięto otwór o średnicy 5 mm. Ta dziura pokryta jest czerwoną folią. Dziecko siedzi w odległości 40 cm od lampy i patrzy na tę czerwoną kropkę przez 3 minuty. słabe oko. Ktoś powinien wyłączyć i włączyć lampę co 2-3 sekundy. Ćwiczenia prowadzone są w ciemnym pokoju. Konieczne jest wykonywanie ich codziennie przez 3 miesiące.

Istnieje wiele ćwiczeń do leczenia niedowidzenia w domu. Zaleca się, aby pacjenci patrzyli na mostek nosowy lub czubek nosa dwojgiem oczu. Rotacje obrotowe wykonuje się również przy pomocy oczu po prawej, a następnie po lewej stronie. Istnieje inne ćwiczenie, którego nie zaleca się wykonywać częściej niż raz dziennie. Musisz usiąść, położyć ręce na kolanach i patrzeć prosto. Następnie spójrz w lewo, a następnie w dół. Nie możesz mrugnąć. Rób to, dopóki łzy nie wypłyną z twoich oczu.

Ma na celu leczenie chorób narządów wzroku. Zgodność z wymaganiami i normami organizacji procesu edukacyjnego.

Ćwiczenia

W domu codziennie należy wykonywać następujące ćwiczenia w leczeniu niedowidzenia:

1. Śledzenie poruszającego się obiektu w różnych kierunkach (w tym celu lepiej jest wziąć jasną zabawkę lub słodycze). Zaleca się śledzić trajektorie:

Najważniejszą rzeczą w leczeniu niedowidzenia jest systematyczne wdrażanie wszystkich zaleceń lekarzy, nawet po widocznej poprawie wzroku, w przeciwnym razie nie można osiągnąć całkowitego wyzdrowienia.

Zapobieganie

Chociaż nie ma sposobu, aby zapobiec niedowidzenie, regularne badanie wzroku może pomóc w identyfikacji zaburzeń we wczesnym wieku. Dzieci w wieku 3-5 lat powinny być regularnie badane. Dzieci poniżej 3 roku życia powinny również przejść kontrolę wzrokową. Jeśli dziecko ma niedowidzenie, najlepszy wynik zostanie osiągnięty, jeśli leczenie rozpocznie się natychmiast po postawieniu diagnozy.

Niedowidzenie oka - objawy i program leczenia

Niedowidzenie jest wadą wzroku spowodowaną zaburzeniami wizualnego analizatora o charakterze funkcjonalnym, których nie można skorygować przy użyciu soczewek kontaktowych i okularów.

W przeciwnym razie choroba nazywana jest "leniwym okiem" lub "tępym okiem". Według ICD 10 ma kod H53.0. W okulistyce niedowidzenie uważa się za jedną z głównych przyczyn jednostronnej redukcji widzenia.

Przyczyny niedowidzenia

Co to jest? W przypadku, gdy obraz jest rozmyta, podwójny, zamazany lub słabo rozpoznawalny, oko, jako analizator wizualny, wyłącza się z pracy - jest to podstawą niedowidzenia.

Istnieją dwa rodzaje niedowidzenia:

• pierwotny, który powstaje w łonie matki w wyniku naruszenia prawidłowego tworzenia się i wzrostu gałki ocznej.
• wtórne, powstające w trakcie życia z powodu powstawania różnych patologii oka.

Przyczyny powstawania wtórnych wariantów amblyopii zależą od patologii, która powoduje wyłączenie widzenia. Istnieje wiele powodów takiego stanu rzeczy:

• niedowidzenie z powodu różnicy w widzeniu w oczach, gdy korekcja wzroku jest niewystarczająca i obrazy z różnych oczu nie pokrywają się.
• przedłużone zmętnienie soczewki, ta niedowidzenie nazywa się obscurant.
• niedowidzenie spowodowane ślepotą barw z powodu anomalii stożka, zawsze jest dwustronne.
• u dzieci niedowidzenie często wynika ze zeza. Kosiarskie oko przekazuje błędne informacje do mózgu, z powodu których obrazy się nie pokrywają, wizja jest dwojaka i powstaje brak równowagi. Mózg odłącza wzrok od pracy wzrokowej.

Czynniki ryzyka rozwoju niedowidzenia obejmują obecność w wieku 6-8 lat, zez, wysoki błędów refrakcji, warunków sprzyjających deprywacji (w tym przypadku, co oznacza utratę władzy pozbawienia bodźców wizualnych). Ponadto czynniki ryzyka obejmują:

• wcześniactwo;
• niedobór masy noworodka;
• retinopatia wcześniactwa;
• porażenie mózgowe;
• upośledzenie umysłowe;
• obciążona rodzinna historia anizometropii, izometropii, zeza, niedowidzenia, wrodzonej zaćmy.

Palenie matki w czasie ciąży, stosowanie leków i alkoholu może zwiększać ryzyko wystąpienia niedowidzenia i zeza.

Stopnie

Łącznie znanych jest 5 stopni tej choroby. Należy zauważyć, że upośledzenie wzroku wzrasta.

• Przy spadku poniżej 0,05 wskazuje na bardzo wysoki (5-TH) zespół stopień leniwa glaza.Ambliopiya poziom 1 odbywa się w przypadku, w którym ostrość widzenia 0,8-0,9. Ten stopień nazywa się bardzo słabym.
• O amblyopii stopnia 2 (słabe stopnie) jest to kwestia ostrości wzroku 0,5-0,7.
• Niedowidzenie trzeciego stopnia, które nazywa się średnią, odpowiada ostrości wzroku 0,3-0,4. Jeśli ostrość widzenia jest ustawiona na 0,05-0,2, to jest to stopień 4 stopnia choroby lub niedowidzenie w wysokim stopniu.

Klasyfikacja

Istnieją następujące rodzaje niedowidzenia:

Dla każdego rodzaju niedowidzenie charakteryzuje się cechami klinicznymi i patologicznymi, ale jest objawem klinicznym dla wszystkich rodzajów chorób - funkcjonalny redukcji widzenia centralnego różnym stopniu - od łagodnego do bardzo ciężkiego.

Objawy niedowidzenia

W przypadku niedowidzenia typowymi objawami są upośledzenie widzenia jednego lub obu oczu, trudności w postrzeganiu obiektów objętościowych, szacowanie odległości do nich, trudności w uczeniu się.

W obecności zeza może narzekać odchylenia oka na jednej stronie kierunku wzroku, podwójne widzenie, patrząc z dwoma oczami i jego zniknięcia na zakończenie oka mrużąc oczy. 27% pacjentów z niedowidzenia mieć izogipermetropicheskoy deficytu zabezpieczenie wizualnych umiejętności percepcyjnych, co może prowadzić do trudności w uczeniu się. Jest ona około 3 razy większa u dzieci, które optycznie poprawiły się, odkąd skończyły 4 lata, niż dzieci, które zaczęły to robić wcześniej.

Jednooczna niedowidzenie zwykle nie powoduje znacznego pogorszenia wzroku, ponieważ zdrowe oko zapewnia dobrą ostrość wzroku.

Leczenie niedowidzenia

Gdy niedowidzenie w wyniku leczenia zależy bezpośrednio od czasu leczenia pacjenta do lekarza i adekwatności przepisanego kursu. Do 7 roku życia poprawa niedowidzenia jest dość skuteczna, natomiast po 10-12 latach choroba jest bardzo trudna do naprawienia.

Sukces okulistycznej korekcji amblyopii jest bezpośrednio związany z eliminacją jej przyczyny. Zatem w potrzebie niejasnych niedowidzenie zaćmy chirurgicznej korekcji opadanie powieki trzymając terapię wchłaniany lub witrektomii z hemophthalmia. W przypadku niedowidzenia dysbakteryjnego wykonuje się chirurgiczną korektę zeza.

Leczenie załamków refrakcyjnych lub anizometropowych przeprowadza się metodami zachowawczymi. W pierwszym etapie przypisywana jest optymalna korekcja wzroku: wybór okularów, soczewek nocnych lub soczewek kontaktowych, korekcja laserowa wykonywana jest z anizometropią.

Po około trzech tygodniach rozpoczyna się leczenie pleoptotyczne, mające na celu wyeliminowanie dominującej roli lepszego widzenia i aktywacji funkcji niedowidzącego oka. Do leczenia niedowidzenia stosuje się aktywne i pasywne pleoptyki.

Pasywna pleoptyka to przyklejenie oka funkcjonalnego lub okluzja. Równoległą stymulację siatki oka chorego oka wykonuje się za pomocą impulsów elektrycznych, promieni świetlnych, różnych symulatorów komputerowych.

Dobry efekt niedowidzenia uzyskuje się za pomocą takich metod, jak laser, wibracja i stymulacja magnetyczna, akupunktura. Konieczne jest powtarzanie zabiegu do 4 razy w roku.

U dzieci w wieku przedszkolnym terapię niedowidzenia wykonuje się za pomocą specjalnej metody - penizacji. Polega ona na szczególnym upośledzeniu funkcji wzrokowej czynnego oka poprzez hiperpokoroncję lub miejscowe zastosowanie atropiny.

Gdy wzrok na dominującym narządzie wzroku spada, to w niedokładnym oku, wręcz przeciwnie, poprawia się. Dobre wyniki uzyskuje się również poprzez fizjoterapię niedowidzenia, w tym elektroforezy z lekami.

Po etapie leczenia pleoptotycznego niedowidzenie przenoszone jest na przywrócenie widzenia obuocznego - leczenie ortopedyczne. Ten etap jest możliwy, jeśli ostrość wzroku w obu oczach jest nie mniejsza niż 0,4, a wiek dziecka nie jest krótszy niż 4 lata. Zwykle w tym celu stosuje się synoplastor, patrząc w okulary, z których pacjent widzi oddzielne części całego obrazu, które należy wizualnie połączyć w jedno zdjęcie.

Leczenie niedowidzenia wykonuje się do momentu osiągnięcia zbliżonej ostrości wzroku obu oczu. W przypadku histerycznej niedowidzenia, przepisuje się środki uspokajające, podaje się psychoterapię.

Metody szkolenia

Dobry wynik daje specjalna gimnastyka dla oczu, a także gry z dokładnym trafieniem w cel i dobrą mechaniką manualną. Skuteczna stymulacja uszkodzonego oka za pomocą błysków światła, czyli fotostymulacji.

Nowoczesny sposób trenowania niedowidzących oczu polega na użyciu aparatu Ambliocor. Praca urządzenia oparta jest na szkoleniu komputerowym.

Pacjent przegląda film lub dowolny materiał wideo. W tym czasie czujniki pobierają informacje o oczach. Równocześnie encefalogram mózgu jest stały. Obraz na monitorze jest zapisywany pod warunkiem "prawidłowego" widoku. Ale kiedy staje się niewyraźny, obraz znika.

W ten sposób urządzenie zmusza mózg do mimowolnego skracania okresów z nie kontrastującym wzrokiem. W rezultacie praca neuronów w kory wzrokowej jest zoptymalizowana, a wzrok znacznie się poprawia.

Prognoza

W przypadku braku leczenia niedowidzenie stale postępuje, powodując ostatecznie trwałe i nieodwracalne pogorszenie widzenia. W tym przypadku pojawienie się ślepoty i niemożność naprawienia wzroku.

Po rozpoczęciu szybkiego leczenia możliwe jest odzyskanie funkcji w 100%, ale czasami ponad rok upływa od momentu diagnozy do całkowitego wyleczenia. Jednocześnie im mniejszy jest wiek pacjenta, tym większe są jego szanse na wyzdrowienie, ponieważ z czasem coraz trudniej jest normalnie funkcjonować siatkówka. Niemniej jednak wyniki licznych badań sugerują, że jeśli instrukcje lekarza są przestrzegane w dobrej wierze, poprawa widzenia u pacjentów cierpiących na niedowidzenie jest możliwa nawet w starszym wieku. Ostateczna prognoza w każdym przypadku zależy od wielu czynników:

• rodzaj niedowidzenia;
• dokładność zgodności z zaleceniami;
• wiek pacjenta, u którego rozpoczęto leczenie;
• początkowa ostrość widzenia;
• metoda leczenia.

Duże znaczenie ma wczesne rozpoznanie choroby i czas rozpoczęcia leczenia. Prognozą jest obecność zeza i brak pozytywnej dynamiki w jego terapii, co utrudnia zwalczanie towarzyszącego niedowidzenia.

Leczenie oczu amblyopia

Amblyopia jest formą redukcji wzroku spowodowaną zaburzeniami czynnościowymi analizatora wzrokowego i nie towarzyszą mu zmiany patologiczne w oczach. Choroba ta najczęściej powoduje odwracalne zaburzenia widzenia w grupie wiekowej od 20 lat. Ogólnie, częstość patologii wśród mieszkańców planety wynosi 2%. Jest to niebezpieczne, ponieważ zwiększa ryzyko rozwoju ślepoty w porównaniu ze zdrowymi ludźmi. Potrzeba leczenia niedowidzenia jest również spowodowana współistniejącym rozwojem dysfunkcji stereoskopowych, które mogą wpływać na jakość aktywności zawodowej.

Rodzaje chorób

Istnieją następujące rodzaje niedowidzenia:

• funkcjonalny;
• organiczne;
• histeryczny.

guzki funkcjonalny rozwija się u pacjentów w wieku 7 lat i jest wynikiem wrodzonych i nabytych patologii, z których najważniejsze są zez i niedostatku, t. E. Pozbawienie ekspozycją na światło na siatkówce. W zależności od przyczyny amblyopia dzieli się na następujące typy:

• załamanie;
• pozbawienie;
• disinocular;
• anizometropowy.

Amblyopia refrakcyjna występuje z wysokim stopniem ametropii obu oczu lub znaczącą różnicą w refrakcji. Zjawisko to polega na hamowaniu przewodzących dróg układu wzrokowego, które powstaje w celu wyeliminowania percepcji zaburzeń wzrokowych podczas rozogniskowania.

Pozbawienie niedowidzenie rozwija się, gdy nie jest wrodzona, lub który pojawia się we wczesnym dzieciństwie fizycznej przeszkody dla normalnego widzenia, co sprawia, że ​​trudno się skupić i pogorszyć czytelność obrazu na siatkówce - na przykład, wrodzona zaćma. Pociąga to za sobą opóźnienie w rozwoju analizatora wzrokowego i tworzenie różnych struktur oka. Ostateczna diagnoza zostaje ustalona, ​​jeżeli po usunięciu czynnika przeszkodowego wzrok pozostaje niski.

Obuoczna niedowidzenie jest formą choroby, która występuje ze strabismus, gdy mózg, aby stłumić podwójne widzenie, postrzega informacje wizualne tylko z jednego oka.

Histeryczna postać choroby oznacza pogorszenie widzenia spowodowane zaburzeniami emocjonalnymi lub lękowymi oraz naruszeniem procesów pobudzenia i hamowania w mózgu. W tej wizji można zmniejszyć na kilka godzin do kilku miesięcy. Typowym przedstawicielem tej choroby jest psychogenna ślepota.

guzki organiczną zwane zaburzenia wzroku na skutek uszkodzenia lub choroby dróg optycznych, takich jak stwardnienie rozsiane, retinopatia wcześniaków, nerwu, niedorozwój zmętnienia pożywki optycznej oka. Zmniejszenie widzenia przy tej postaci choroby jest prawie nieodwracalne.

W zależności od liczby oczu, na których występuje spadek widzenia, występuje również niedowidzenie jedno i dwustronne.

Czynniki ryzyka

Do czynników, które zwiększają prawdopodobieństwo choroby należą:

• wcześniactwo;
• niska masa urodzeniowa;
• obecność zeza lub ametropii;
• retinopatia wcześniactwa;
• Porażenie mózgowe;
• upośledzenie umysłowe;
• dziedziczność.

Jeśli jedno z rodziców cierpiało na niedowidzenie przez całe życie, zwiększa się prawdopodobieństwo jego wystąpienia u dziecka w porównaniu z innymi dziećmi. Ponadto tej chorobie towarzyszy szereg następujących chorób dziedzicznych:

• zespół Benchego;
• niski wzrost;
• oftalmoplegia;
• Zespół Kaufmana.

Przyjmowanie leków podczas ciąży, alkoholu i palenia zwiększa ryzyko wystąpienia niedowidzenia u dziecka.

Zdarzają się przypadki rozwoju choroby u młodzieży w wyniku ciągłego zmęczenia oczu z powodu przedłużonego pobytu na komputerze. Wreszcie, ważnym czynnikiem, który powoduje rozwój tej patologii mogą być nieprawidłowo wybrane okulary.

Objawy niedowidzenia

Patologia polega na tym, że chore oko widzi rodzaj rozmytego obrazu, który nie pokrywa się z tym, co postrzega zdrowe oko. W wyniku tego dysonansu mózg nie może łączyć obu obrazów w jedno, z powodu którego słabsze oko jest stopniowo wyłączane z procesu analizy obrazu i aktywnej pracy. W wyniku tej przymusowej bezczynności następuje stopniowe zmniejszanie jej widoczności. Dlatego amblyopia ma inną nazwę - "zespół leniwego oka".

Choroba często rozwija się w dzieciństwie, gdy wizualny analizator nie jest jeszcze w pełni rozwinięty. Ale w tym wieku jest najlepiej traktowany.

Niedowidzenie objawia się następującymi objawami:

• zaburzenia widzenia na jednym lub obu oczach;
• szybkie zmęczenie oczu;
• rezi lub pieczenie w oczach;
• złożoność percepcji obiektów trójwymiarowych;
• Trudności w oszacowaniu odległości;
• problemy w szkoleniu.

Dość często u pacjentów z niedowidzeniem dochodzi do naruszenia koordynacji ruchów, niezdarności. Dla nich charakterystyczne jest zakłócenie orientacji w nowych i nietypowych warunkach. Czytając lub oglądając coś, taki pacjent może odwrócić głowę, przybliżając obiekt do zdrowego oka. Ponadto, z powodu ciągłego nadmiernego wysiłku, pacjent może być zaniepokojony częstymi bólami głowy.

Jeśli na jednym oku występuje spadek widzenia, to zwykle nie obserwuje się objawów, które utrudniają obserwację, ponieważ zdrowe oko uzyskuje niezbędną ostrość. Dlatego choroba często jest trudna do zidentyfikowania. Zwykle dzieje się to przez przypadek, kiedy przy zamknięciu jednego oka pacjent odkrywa, że ​​drugi źle widzi.

Diagnoza niedowidzenia

Aby zdiagnozować niedowidzenie konieczne jest przeprowadzenie kompleksowego badania okulistycznego. W tym celu wykonuje się oftalmoskopię, biomikroskopię i badanie dna oka. Podczas wstępnego badania lekarz zwraca uwagę na stan luki ocznej, powiek, umiejscowienia i kształtu gałki ocznej, a także bada reakcję ucznia na światło.

Znaczna ilość informacji o stanie układu wzrokowego pacjenta pomaga uzyskać następujące testy okulistyczne:

• kontrola ostrości wzroku;
• testowanie kolorów;
• perymetria;
• testy refrakcyjne.

Jednocześnie stopień amblyopii jest wprost proporcjonalny do stopnia wykrytych zaburzeń widzenia.

Aby ustalić stan soczewki i ciała szklistego, oko jest badane w przejściowym świetle. W przypadku wykrycia krycia dla tych mediów, wykonywane jest dodatkowe badanie za pomocą ultradźwięków.

Badanie podejrzewa guzki także obliczenia zeza kątem, Hirschberg, lub poprzez sinaptofora tonometrii, Elektroretinografia. Jeśli to konieczne, przeprowadza się konsultację z neurologiem.

Leczenie niedowidzenia

Aby skutecznie leczyć chorobę, konieczna jest właściwa identyfikacja i eliminacja bezpośrednich przyczyn choroby. Najczęstsze z nich to zeza, deprywacja i osłabienie widzenia obuocznego. W tym celu podejmowane są następujące działania:

• korekcja optyczna, która jest niezbędna do zapewnienia wyraźnego obrazu na siatkówce każdego oka;
• okluzja, która jest "złotym standardem" leczenia tej patologii przez 200 lat;
• Penalizacja, która stwarza warunki do aktywacji oka pacjenta i zmniejsza ryzyko utraty wzroku u osób zdrowych;
• aktywna terapia wizualna, za pomocą której następuje przywrócenie zakwaterowania, wizja obuoczna i percepcja przestrzenna.

Jak widzimy, głównym celem środków terapeutycznych jest stymulowanie komórek nerwowych oka i analizatora wzrokowego i zmuszanie ich do bardziej aktywnej pracy.

Za pomocą dwóch pierwszych metod można osiągnąć efekt z nieznacznym spadkiem ostrości wzroku. Noszenie okularów lub soczewek kontaktowych jest szczególnie skuteczne u pacjentów z widzeniem obuocznym.

W odniesieniu do zamknięcia, jest obecnie wykorzystywana nie tylko bezpośrednio, polegające na zamknięciu zdrowych oczu, a także odwrotnie, to w celu zamknięcia słabsze oko, a także zastępujących t. E. Alternatywnie okluzji. Równocześnie ważne jest właściwe ukończenie leczenia, polegające na stopniowym zmniejszaniu czasu noszenia okludera. Czas trwania leczenia tą metodą wynosi od 6 miesięcy do półtora roku. Obecnie jest on stosowany razem z lekką stymulacją oczu pacjenta, który polega na stymulacji siatkówki światło miga stosowania terapii kolorami.

Penalizacja jest metodą alternatywnej okluzji i polega na sztucznym tworzeniu anizometropii. W tym celu stosuje się kombinację różnych metod korekcji optycznej wraz z atropizacją zdrowszego oka. Pozwala to na aktywację czynności dotkniętej niedowidzeniem i zmniejszenie ryzyka pogorszenia widzenia na oku prowadzącym.

Aktywna terapia wizualna to połączenie metod, które poprawiają i przywracają funkcje ruchowe oczu, percepcję przestrzenną i, co najważniejsze, wizję obuoczną. Aby to zrobić, użyj programów komputerowych, specjalnych urządzeń, okularów pryzmatycznych. Nowością w tej dziedzinie jest laseroterapia helowo-neonowa, w której stymulacja układów wzrokowych odbywa się za pomocą wiązki o niskiej intensywności. Zastosowanie takich metod umożliwia skrócenie całkowitego czasu leczenia i skrócenie czasu trwania okluzji o 50%.

Wszystkie te metody leczenia jest przydatna w celu uzupełnienia spożycia witamin i treningi domowe oczy, które znajdują się w kolekcji projektanta, zagadki, gry z różnych małych części.

Funkcje u dzieci

Jak już wspomniano, choroba rozwija się najczęściej w dzieciństwie. Niedowidzenie u dzieci charakteryzuje się tym, że główne zmiany patologiczne występują w mózgu, gdzie zniekształcona informacja wzrokowa pochodzi z oczu i często jest znacznie ograniczona. W rezultacie wytwarzanie neuronów odpowiedzialnych za wzrok jest zahamowane, a nawet przy całkowitym wyeliminowaniu przyczyn choroby pozostaje niskie.

Niedowidzenie dzieci zwykle towarzyszy takim chorobom, jak zez, astygmatyzm, nadwzroczność, zmętnienie rogówki. Rozważmy cechy każdego z tych przypadków.

Ze strabismus w wyniku naruszenia skoordynowanej aktywności oczu w mózgu sygnały nie są przesyłane z koszenia oczu. Jest to rodzaj ochronnej reakcji ciała, która nie może jednocześnie postrzegać dwóch różnych obrazów tego samego obiektu. W rezultacie niedowidzenie ze strabismusem pogarsza przebieg choroby podstawowej i prowadzi do jeszcze większego odchylenia chorego oka.

Jak wiesz, wszystkie dzieci rodzą się z nadwzrocznością około 3 dioptrii, co zmniejsza się wraz z rozwojem dziecka. Charakteryzuje się tym, że ognisko optyczne znajduje się poza siatkówką oka. Jeśli dalekowzroczność jest powyżej tej wartości, naruszony jest prawidłowy rozwój widzenia, ponieważ rozmycie i rozmycie obrazu na dnie oka staje się zjawiskiem trwałym. W tym przypadku rozwija się amblyopia.

Podobne przyczyny powodują chorobę i astygmatyzm. Ze względu na nieregularny kształt gałki ocznej w oka załamania światła występuje różnie południki oka i jednocześnie istnieją dwa ogniska optycznego, z których żadna nie jest umieszczony na siatkówce. Z tego powodu jakość widzenia na jednym z meridianów jest niższa niż na drugiej, co pociąga za sobą pojawienie się niedowidzenia.

Jeśli ostrość wzroku jest mniejsza niż 60%, nie można jej skorygować za pomocą okluzji (barwienia) lub metod korekcji optycznej. W leczeniu dzieci pojawiają się nowe zaawansowane metody. Jedną z nich jest technologia dwuokularowego kompleksu optometrycznego, oparta na identyfikacji i odhamowaniu "ślepych kanałów" za pomocą specjalnej techniki. W ostatnich latach metoda ta była również stosowana u osób dorosłych w wieku poniżej 32 lat.

Prognoza

W przypadku braku leczenia niedowidzenie stale postępuje, powodując ostatecznie trwałe i nieodwracalne pogorszenie widzenia. W tym przypadku pojawienie się ślepoty i niemożność naprawienia wzroku.

Po rozpoczęciu szybkiego leczenia możliwe jest odzyskanie funkcji w 100%, ale czasami ponad rok upływa od momentu diagnozy do całkowitego wyleczenia. Jednocześnie im mniejszy jest wiek pacjenta, tym większe są jego szanse na wyzdrowienie, ponieważ z czasem coraz trudniej jest normalnie funkcjonować siatkówka. Niemniej jednak wyniki licznych badań sugerują, że jeśli instrukcje lekarza są przestrzegane w dobrej wierze, poprawa widzenia u pacjentów cierpiących na niedowidzenie jest możliwa nawet w starszym wieku. Ostateczna prognoza w każdym przypadku zależy od wielu czynników:

• rodzaj niedowidzenia;
• dokładność zgodności z zaleceniami;
• wiek pacjenta, u którego rozpoczęto leczenie;
• początkowa ostrość widzenia;
• metoda leczenia.

Duże znaczenie ma wczesne rozpoznanie choroby i czas rozpoczęcia leczenia. Prognozą jest obecność zeza i brak pozytywnej dynamiki w jego terapii, co utrudnia zwalczanie towarzyszącego niedowidzenia.