Amblyopia - co to jest? Objawy i leczenie niedowidzenia u dzieci

Niedowidzenie jest funkcjonalnym (nieorganicznym), odwracalnym zaburzeniem widzenia, które występuje częściej w dzieciństwie i wieku dojrzewania. Niedowidzenie nie może być skorygowane za pomocą okularów i soczewek kontaktowych, nie przechodzi samoistnie i często jest wtórnym zaburzeniem widzenia.

Co to jest? Jeśli niedowidzenie oczy ludzkie zobaczyć różne zdjęcia, są pod wieloma względami zaangażowanych w proces wizualnej: jedno oko, ponieważ nie całkowicie zobaczyć, mózg nie może stanowić wizualny obraz obu oczu w jeden, w wyniku dziełem jednego oka całkowicie lub częściowo tłumione, łamane trójwymiarowy odbiór przedmiotów priorytetu ich rozmieszczenia w przestrzeni, wymiarów przedmiotów są oceniane jest niewystarczająca.

To ze względu na spowolnienie rozwoju stref wzrokowych, że leczenie powinno być podawane do 7 lat, podczas gdy tworzenie oczu odbywa się. Ze względu na pogorszenie stanu środowiska i jako konsekwencja obecności wad wrodzonych, choroba staje się coraz bardziej powszechne zwłaszcza u dzieci.

Co to jest amblyopia - przyczyny

Dlaczego występuje niedowidzenie i co to jest? Zazwyczaj niedowidzenie rozwija się w dzieciństwie. Główną przyczyną niedowidzenia jest zeza. Ale może się rozwijać i ciężka krótkowzroczność lub nadwzroczność, oczopląs (mimowolne ruchy gałek ocznych rytmiczne drgania), a także z astygmatyzmem.

Czynniki ryzyka rozwoju niedowidzenia obejmują obecność w wieku 6-8 lat, zez, wysoki błędów refrakcji, warunków sprzyjających deprywacji (w tym przypadku, co oznacza utratę władzy pozbawienia bodźców wizualnych). Ponadto czynniki ryzyka obejmują:

• wcześniactwo;
• niedobór masy noworodka;
• retinopatia wcześniactwa;
• porażenie mózgowe;
• upośledzenie umysłowe;
• obciążona rodzinna historia anizometropii, izometropii, zeza, niedowidzenia, wrodzonej zaćmy.

Szczególnie często rozwija się niedowidzenie u osób z różnicą w optycznej mocy oka ponad trzech dioptrii. Czasami przyczyna niedowidzenia staje się przeszkodą dla przejścia promieni świetlnych. Może to być blizna, cierń, zaćma, zwłaszcza wrodzona, oftalmoplegia (porażenie mięśni gałki ocznej), opadanie powieki (pominięcie powieki).

Amblyopia może rozwinąć się u tych, którzy w słabym wzroku nie noszą okularów lub soczewek, których oczy nie wiedzą, co to znaczy "widzieć dobrze".

Klasyfikacja

Istnieje kilka rodzajów niedowidzenia, z których każda ma pewne cechy:

1. Amblyopia refrakcyjna jest najczęstszą postacią, nazywana jest również optyczną. Optyka oka jest zerwana - promienie światła oka załamują się nierównomiernie. Wynika to z zaniedbanego astygmatyzmu i szybko postępującej dalekowzroczności. Lekarze z reguły wyznaczają okulary lub soczewki kontaktowe. W dzieciństwie choroba jest skutecznie leczona, co najważniejsze - nie zwlekaj z rozpoczęciem leczenia i nie wahaj się nosić okularów.
2. Nieprawidłowa niedorozwój gałki ocznej rozwija się, gdy wizja obuoczna zostaje zakłócona przez zez. Jedno oko może cierpieć na ciężki zez. Kiedy tak się dzieje, mózg "wyłącza" to oko, a funkcja wzrokowa całkowicie spada na drugie oko.
3. Amblyopia psychogenna. Najczęściej ten typ pojawia się z histerią. Pojawia się nagła choroba, często z powodu bardzo silnego szoku emocjonalnego. Jest uleczalna, ale z terapią na czas. W takim przypadku pacjentowi zaleca się wizytę u psychologa, a także przyjmowanie środków uspokajających.
4. Deprywacyjna amblyopia rozwija się, gdy rozwija się zaćma, gardło lub podobna choroba i powoduje trudności z widzeniem. Czasami niedowidzenie deprywacyjne dotyka obu oczu.

Stopnie

Obecnie wyróżnia się pięć stopni amblyopii, w zależności od zmniejszenia ostrości wzroku:

• Stopień I - bardzo słaba niedowidzenie, ostrość wzroku 0,8-0,9.
• II stopień - słaba niedowidzenie, ostrość wzroku 0,5-0,7.
• III stopień - średni niedowidzenie, ostrość wzroku 0,3-0,4.
• Stopień IV - ostra amblyopia, ostrość wzroku 0,05-0,2.
• Stopień V - bardzo silny niedowidzenie, ostrość wzroku Poniżej 0,05.

Stopień rozwoju dolegliwości narządu wzroku u ludzi w dużym stopniu zależy od stopnia rozwoju współistniejących chorób.

Objawy niedowidzenia

Patologia polega na tym, że chore oko widzi rodzaj rozmytego obrazu, który nie pokrywa się z tym, co postrzega zdrowe oko. W wyniku tego dysonansu mózg nie może łączyć obu obrazów w jedno, z powodu którego słabsze oko jest stopniowo wyłączane z procesu analizy obrazu i aktywnej pracy. W wyniku tej przymusowej bezczynności następuje stopniowe zmniejszanie jej widoczności.

Specjaliści zidentyfikowali główne objawy niedowidzenia:

1. Słabe widzenie (jedno, oba oczy);
2. Strabismus;
3. Czytając na przykład pacjent z niedowidzeniem może przechylić głowę lub zamknąć jedno oko;
4. Nieprawidłowa orientacja w nowych nietypowych warunkach, słaba koordynacja ruchów.

W większości przypadków pacjent z niewielkim niedowidzeniem nawet nie podejrzewa jego obecności. Czasami zdarza się, że pacjent przypadkowo odkrywa inną optyczną moc oczu, ale w początkowych stadiach tej choroby jest prawie niemożliwe do określenia.

Diagnoza niedowidzenia

Zanim dowiesz się, jak leczyć niedowidzenie, musisz prawidłowo zdiagnozować. Dlatego w celu prawidłowej diagnozy niedowidzenia niezbędne jest przeprowadzenie kompleksowego badania okulistycznego. W tym celu wykonuje się oftalmoskopię, biomikroskopię i badanie dna oka.

Ogólne informacje na temat stanu wzroku uzyskuje się za pomocą testów okulistycznych: sprawdzanie ostrości wzroku bez korekty i na podstawie jej tła, badania barwy, perymetrii, testu refrakcji. W zależności od zmniejszenia ostrości widzenia określa się stopień amblyopii.

Aby zbadać struktury oka z niedowidzeniem, oftalmoskopią, biomikroskopią, badaniem oka na oko za pomocą soczewki Goldmana. Aby określić przezroczystość środków refrakcyjnych (soczewki i ciała szklistego), oko jest badane w świetle przechodzącym. Gdy media są nieprzezroczyste, ich stan jest badany za pomocą ultradźwięków oka.

Leczenie niedowidzenia

Przede wszystkim należy zauważyć, że im młodszy pacjent, tym większa możliwość uzyskania pozytywnego wyniku leczenia niedowidzenia, ma. Leczenie niedowidzenia u dorosłych jest znacznie trudniejsze. Chodzi o to, że prawie niemożliwe jest sprawne działanie w pełni ukształtowanych komponentów analizatora wizyjnego. Problemy wizualne, które nie zostały wyleczone w dzieciństwie, prawdopodobnie nie zostaną wyeliminowane w dorosłym okresie życia.

Najlepszym sposobem na osiągnięcie i utrzymanie wysokiej ostrości wzroku jest uzyskanie prawidłowego widzenia obuocznego. W celu skutecznego leczenia konieczne jest określenie rodzaju i wyeliminowanie głównej przyczyny niedowidzenia. Najczęściej są to deprawacja i ucisk widzenia obuocznego.

Jednym z tradycyjnych i podstawowych metod leczenia niedowidzenia jest niedrożność - off zdrowego oka aktu widzenia. W tym celu należy użyć specjalnych plastikowych osłon, przymocowanych do ramy okularów. W połączeniu z zatkaniem stosowanych metod światła siatkówki stymulacji (podrażnienie Fovea plamki białej lub monochromatycznego lampy błyskowej światło, nie zogniskowany promień helowo-neonowego, ćwiczenia specjalnie wybranych gier płyty - kostek mozaikowych, malowanie), stymulacji elektrycznej nerwu amblyopic oka i innych.

Ogólnie rzecz biorąc, leczenie choroby powinno być prowadzone pod stałym nadzorem lekarza, który będzie monitorował skuteczność wybranej terapii, a także jej wpływ na zdrowe oko.

Prognoza

Jeśli leczenie rozpocznie się przed ukończeniem piątego roku życia, z reguły można przywrócić prawidłowe widzenie. Jednak nawet w tym przypadku dziecko może mieć naruszenie percepcji głębi obiektów. Gdy leczenie rozpoczyna się po 10 latach, można oczekiwać jedynie częściowego powrotu wzroku.

Niski wynik leczenia często wiąże się z ignorowaniem zaleceń lekarza przez rodziców, niechęcią do noszenia okularów dla dziecka i długim poszukiwaniem odpowiedniego specjalisty. W wyniku tych działań traci się czas, a korektę patologii należy przeprowadzić jak najwcześniej.

Niedowidzenie oka - objawy i program leczenia

Niedowidzenie jest wadą wzroku spowodowaną zaburzeniami wizualnego analizatora o charakterze funkcjonalnym, których nie można skorygować przy użyciu soczewek kontaktowych i okularów.

W przeciwnym razie choroba nazywana jest "leniwym okiem" lub "tępym okiem". Według ICD 10 ma kod H53.0. W okulistyce niedowidzenie uważa się za jedną z głównych przyczyn jednostronnej redukcji widzenia.

Przyczyny niedowidzenia

Co to jest? W przypadku, gdy obraz jest rozmyta, podwójny, zamazany lub słabo rozpoznawalny, oko, jako analizator wizualny, wyłącza się z pracy - jest to podstawą niedowidzenia.

Istnieją dwa rodzaje niedowidzenia:

• pierwotny, który powstaje w łonie matki w wyniku naruszenia prawidłowego tworzenia się i wzrostu gałki ocznej.
• wtórne, powstające w trakcie życia z powodu powstawania różnych patologii oka.

Przyczyny powstawania wtórnych wariantów amblyopii zależą od patologii, która powoduje wyłączenie widzenia. Istnieje wiele powodów takiego stanu rzeczy:

• niedowidzenie z powodu różnicy w widzeniu w oczach, gdy korekcja wzroku jest niewystarczająca i obrazy z różnych oczu nie pokrywają się.
• przedłużone zmętnienie soczewki, ta niedowidzenie nazywa się obscurant.
• niedowidzenie spowodowane ślepotą barw z powodu anomalii stożka, zawsze jest dwustronne.
• u dzieci niedowidzenie często wynika ze zeza. Kosiarskie oko przekazuje błędne informacje do mózgu, z powodu których obrazy się nie pokrywają, wizja jest dwojaka i powstaje brak równowagi. Mózg odłącza wzrok od pracy wzrokowej.

Czynniki ryzyka rozwoju niedowidzenia obejmują obecność w wieku 6-8 lat, zez, wysoki błędów refrakcji, warunków sprzyjających deprywacji (w tym przypadku, co oznacza utratę władzy pozbawienia bodźców wizualnych). Ponadto czynniki ryzyka obejmują:

• wcześniactwo;
• niedobór masy noworodka;
• retinopatia wcześniactwa;
• porażenie mózgowe;
• upośledzenie umysłowe;
• obciążona rodzinna historia anizometropii, izometropii, zeza, niedowidzenia, wrodzonej zaćmy.

Palenie matki w czasie ciąży, stosowanie leków i alkoholu może zwiększać ryzyko wystąpienia niedowidzenia i zeza.

Stopnie

Łącznie znanych jest 5 stopni tej choroby. Należy zauważyć, że upośledzenie wzroku wzrasta.

• Przy spadku poniżej 0,05 wskazuje na bardzo wysoki (5-TH) zespół stopień leniwa glaza.Ambliopiya poziom 1 odbywa się w przypadku, w którym ostrość widzenia 0,8-0,9. Ten stopień nazywa się bardzo słabym.
• O amblyopii stopnia 2 (słabe stopnie) jest to kwestia ostrości wzroku 0,5-0,7.
• Niedowidzenie trzeciego stopnia, które nazywa się średnią, odpowiada ostrości wzroku 0,3-0,4. Jeśli ostrość widzenia jest ustawiona na 0,05-0,2, to jest to stopień 4 stopnia choroby lub niedowidzenie w wysokim stopniu.

Klasyfikacja

Istnieją następujące rodzaje niedowidzenia:

Dla każdego rodzaju niedowidzenie charakteryzuje się cechami klinicznymi i patologicznymi, ale jest objawem klinicznym dla wszystkich rodzajów chorób - funkcjonalny redukcji widzenia centralnego różnym stopniu - od łagodnego do bardzo ciężkiego.

Objawy niedowidzenia

W przypadku niedowidzenia typowymi objawami są upośledzenie widzenia jednego lub obu oczu, trudności w postrzeganiu obiektów objętościowych, szacowanie odległości do nich, trudności w uczeniu się.

W obecności zeza może narzekać odchylenia oka na jednej stronie kierunku wzroku, podwójne widzenie, patrząc z dwoma oczami i jego zniknięcia na zakończenie oka mrużąc oczy. 27% pacjentów z niedowidzenia mieć izogipermetropicheskoy deficytu zabezpieczenie wizualnych umiejętności percepcyjnych, co może prowadzić do trudności w uczeniu się. Jest ona około 3 razy większa u dzieci, które optycznie poprawiły się, odkąd skończyły 4 lata, niż dzieci, które zaczęły to robić wcześniej.

Jednooczna niedowidzenie zwykle nie powoduje znacznego pogorszenia wzroku, ponieważ zdrowe oko zapewnia dobrą ostrość wzroku.

Leczenie niedowidzenia

Gdy niedowidzenie w wyniku leczenia zależy bezpośrednio od czasu leczenia pacjenta do lekarza i adekwatności przepisanego kursu. Do 7 roku życia poprawa niedowidzenia jest dość skuteczna, natomiast po 10-12 latach choroba jest bardzo trudna do naprawienia.

Sukces okulistycznej korekcji amblyopii jest bezpośrednio związany z eliminacją jej przyczyny. Zatem w potrzebie niejasnych niedowidzenie zaćmy chirurgicznej korekcji opadanie powieki trzymając terapię wchłaniany lub witrektomii z hemophthalmia. W przypadku niedowidzenia dysbakteryjnego wykonuje się chirurgiczną korektę zeza.

Leczenie załamków refrakcyjnych lub anizometropowych przeprowadza się metodami zachowawczymi. W pierwszym etapie przypisywana jest optymalna korekcja wzroku: wybór okularów, soczewek nocnych lub soczewek kontaktowych, korekcja laserowa wykonywana jest z anizometropią.

Po około trzech tygodniach rozpoczyna się leczenie pleoptotyczne, mające na celu wyeliminowanie dominującej roli lepszego widzenia i aktywacji funkcji niedowidzącego oka. Do leczenia niedowidzenia stosuje się aktywne i pasywne pleoptyki.

Pasywna pleoptyka to przyklejenie oka funkcjonalnego lub okluzja. Równoległą stymulację siatki oka chorego oka wykonuje się za pomocą impulsów elektrycznych, promieni świetlnych, różnych symulatorów komputerowych.

Dobry efekt niedowidzenia uzyskuje się za pomocą takich metod, jak laser, wibracja i stymulacja magnetyczna, akupunktura. Konieczne jest powtarzanie zabiegu do 4 razy w roku.

U dzieci w wieku przedszkolnym terapię niedowidzenia wykonuje się za pomocą specjalnej metody - penizacji. Polega ona na szczególnym upośledzeniu funkcji wzrokowej czynnego oka poprzez hiperpokoroncję lub miejscowe zastosowanie atropiny.

Gdy wzrok na dominującym narządzie wzroku spada, to w niedokładnym oku, wręcz przeciwnie, poprawia się. Dobre wyniki uzyskuje się również poprzez fizjoterapię niedowidzenia, w tym elektroforezy z lekami.

Po etapie leczenia pleoptotycznego niedowidzenie przenoszone jest na przywrócenie widzenia obuocznego - leczenie ortopedyczne. Ten etap jest możliwy, jeśli ostrość wzroku w obu oczach jest nie mniejsza niż 0,4, a wiek dziecka nie jest krótszy niż 4 lata. Zwykle w tym celu stosuje się synoplastor, patrząc w okulary, z których pacjent widzi oddzielne części całego obrazu, które należy wizualnie połączyć w jedno zdjęcie.

Leczenie niedowidzenia wykonuje się do momentu osiągnięcia zbliżonej ostrości wzroku obu oczu. W przypadku histerycznej niedowidzenia, przepisuje się środki uspokajające, podaje się psychoterapię.

Metody szkolenia

Dobry wynik daje specjalna gimnastyka dla oczu, a także gry z dokładnym trafieniem w cel i dobrą mechaniką manualną. Skuteczna stymulacja uszkodzonego oka za pomocą błysków światła, czyli fotostymulacji.

Nowoczesny sposób trenowania niedowidzących oczu polega na użyciu aparatu Ambliocor. Praca urządzenia oparta jest na szkoleniu komputerowym.

Pacjent przegląda film lub dowolny materiał wideo. W tym czasie czujniki pobierają informacje o oczach. Równocześnie encefalogram mózgu jest stały. Obraz na monitorze jest zapisywany pod warunkiem "prawidłowego" widoku. Ale kiedy staje się niewyraźny, obraz znika.

W ten sposób urządzenie zmusza mózg do mimowolnego skracania okresów z nie kontrastującym wzrokiem. W rezultacie praca neuronów w kory wzrokowej jest zoptymalizowana, a wzrok znacznie się poprawia.

Prognoza

W przypadku braku leczenia niedowidzenie stale postępuje, powodując ostatecznie trwałe i nieodwracalne pogorszenie widzenia. W tym przypadku pojawienie się ślepoty i niemożność naprawienia wzroku.

Po rozpoczęciu szybkiego leczenia możliwe jest odzyskanie funkcji w 100%, ale czasami ponad rok upływa od momentu diagnozy do całkowitego wyleczenia. Jednocześnie im mniejszy jest wiek pacjenta, tym większe są jego szanse na wyzdrowienie, ponieważ z czasem coraz trudniej jest normalnie funkcjonować siatkówka. Niemniej jednak wyniki licznych badań sugerują, że jeśli instrukcje lekarza są przestrzegane w dobrej wierze, poprawa widzenia u pacjentów cierpiących na niedowidzenie jest możliwa nawet w starszym wieku. Ostateczna prognoza w każdym przypadku zależy od wielu czynników:

• rodzaj niedowidzenia;
• dokładność zgodności z zaleceniami;
• wiek pacjenta, u którego rozpoczęto leczenie;
• początkowa ostrość widzenia;
• metoda leczenia.

Duże znaczenie ma wczesne rozpoznanie choroby i czas rozpoczęcia leczenia. Prognozą jest obecność zeza i brak pozytywnej dynamiki w jego terapii, co utrudnia zwalczanie towarzyszącego niedowidzenia.

Amblyopia

Niedowidzenie lub leniwe oko (z greckiego amblyos. - Blind i Opia - wizja) - stan, w którym Obligacje nie mogą być korygowane przez okularów lub soczewek kontaktowych pogorszenie wzroku, czułość kontrastu i akomodacyjnej zdolności jednego lub mniej naruszenie w przypadku braku obu oczach JAKICHKOLWIEK lub zmiany patologiczne w narządzie wzroku. Badania przeprowadzone przez amerykański Narodowy Instytut oczu, okaże się, że niedowidzenie funkcjonalny jest wiodącą przyczyną obniżonej jednookularowe wzroku w grupie wiekowej 20 lat i starszych, przed poważnymi chorobami, takimi jak retinopatia cukrzycowa, jaskra, zwyrodnienie plamki żółtej i zaćmy.

W młodym wieku to okres krytyczny, gdy przeszkody dla rozwoju normalnego widzenia obuocznego (np. Constant zeza i anisometropia) może spowodować niedowidzenie. W tym samym czasie proces ten można odwrócić na jakiś czas. Liczne badania kliniczne dowodzą, że poprawa ostrości wzroku u pacjentów z niedowidzeniem funkcjonalnym jest możliwa do osiągnięcia zaawansowanego wieku. Jednak takie przypadki są rzadkie, a czas trwania leczenia jest dłuższy niż w młodym wieku i wymaga znacznego wysiłku ze strony pacjenta.

Spory dotyczące tego, jaką redukcję ostrości wzroku można uznać za amblyopię, spowodowały dezorientację w zakresie określania jej występowania w populacji. Średnio można przyjąć, że częstość występowania niedowidzenia wynosi średnio około 2% wśród wszystkich mieszkańców planety. U zdrowych dzieci patologia ta ujawnia się w 1-3.5%, a wśród dzieci z patologią narządu wzroku - w 4-5.3% przypadków. Częstość występowania w wieku przedszkolnym wynosi 0,4% rocznie. Za najczęściej uważa się niedrożność refrakcyjną i dwuoczną. Razem stanowią około 90% wszystkich przypadków niedowidzenia.

Do czynniki ryzyka niedowidzenia obejmują obecność w wieku 6-8 lat, zez, wysoki błędów refrakcji, warunków sprzyjających deprywacji (w tym przypadku, co oznacza utratę władzy pozbawienia bodźców wizualnych). Ponadto czynniki ryzyka obejmują:
• wcześniactwo;
• niedobór masy noworodka;
• retinopatia wcześniactwa;
• porażenie mózgowe;
• upośledzenie umysłowe;
• obciążony wywiad rodzinny dotyczący anizometropii, izometropii, zeza, amblyopii, wrodzonej zaćmy.

Palenie matki w czasie ciąży, stosowanie leków i alkoholu może zwiększać ryzyko wystąpienia niedowidzenia i zeza.

Ryzyko utraty wzroku u pacjentów z niedowidzenia jest relatywnie wyższy niż w zdrowej populacji ze względu na fakt, że przez całe życie nie zawsze jest ryzyko utraty wzroku u zdrowego oka, niedowidzenie, a to może prowadzić do niepełnosprawności. Leczenie niedowidzenia jest uzasadnione faktem, że jego zdolność do syntezy, warunki do prawidłowego położenia oka i normalnego widzenia obuocznego i wysokiej ostrości są wymagane w wielu zawodach.

Najważniejszym problemem jest naruszenie widzenia stereofonicznego, które może skomplikować wykonywanie czynności zawodowych, prowadzenie pojazdu, koordynację ruchów.

Objawy

Typowymi objawami niedowidzenia są pogorszenie widzenia jednego lub obu oczu, trudności w postrzeganiu obiektów objętościowych, szacowanie odległości do nich, trudności w uczeniu się. W obecności zeza może narzekać odchylenia oka na jednej stronie kierunku wzroku, podwójne widzenie, patrząc z dwoma oczami i jego zniknięcia na zakończenie oka mrużąc oczy. 27% pacjentów z niedowidzenia mieć izogipermetropicheskoy deficytu zabezpieczenie wizualnych umiejętności percepcyjnych, co może prowadzić do trudności w uczeniu się. Jest ona około 3 razy większa u dzieci, które optycznie poprawiły się, odkąd skończyły 4 lata, niż dzieci, które zaczęły to robić wcześniej.

Jednooczna niedowidzenie zwykle nie powoduje znacznego pogorszenia wzroku, ponieważ zdrowe oko zapewnia dobrą ostrość wzroku.

Diagnostyka

Niedowidzenie można zapobiegać i leczyć przez bardziej skuteczne, im wcześniej zostało ujawnione. Pierwsze badanie, które pozwala zidentyfikować możliwe przyczyny niedowidzenia niedostatecznego, powinno być przeprowadzone w ciągu 4-6 tygodni po urodzeniu, a ocena refrakcji - w pierwszym roku życia. Dzieci zagrożone muszą mieć roczne badanie w ciągu pierwszych 6-8 lat życia.

Główną metodą diagnozy jest wiskozymetria. Ponadto bada się załamanie, przymocowanie oka do oczu, ruchy oczu i ich przyjazność, zdolność do fuzji czuciowo-ruchowych, zakwaterowanie. Aby ustalić przyczynę niedowidzenia, metody badania elektrofizjologicznego, jak również inne metody, mogą być przydatne do określenia możliwej etiologii organicznej lub umysłowej obniżenia ostrości wzroku.

Ogólne zasady leczenia

Najlepszym sposobem na osiągnięcie i utrzymanie wysokiej ostrości wzroku jest uzyskanie prawidłowego widzenia obuocznego. W celu skutecznego leczenia konieczne jest określenie rodzaju i wyeliminowanie głównej przyczyny niedowidzenia. Najczęściej są to deprawacja i ucisk widzenia obuocznego. Określa się system metod mających na celu wyeliminowanie niedowidzenia leczenie pleoptyczne.

Korekta optyczna. Noszenie korekcję optyczną z niedowidzenia uzasadnionych potrzebą zapewnienia wyraźnego obrazu na siatkówce każdego oka. Pełna korekcja jest skuteczny w niektórych przypadkach, zwłaszcza gdy izoametropii i anisometropia do 2 D u pacjentów z futerałem chorych wizji. Zastosowanie okularów lub soczewek kontaktowych ma swoje zalety. Zatem soczewka kontaktowa zmniejsza anizeykonii efekt (różnica obrazu na siatkówce obu oczu) z anisometropia, są niewidoczne i są bardziej wygodne w użyciu, zmniejszyć lub całkowicie negować pryzmatyczną nierównowagę z powodu dyskomfortu obiektywu różnica spektakl punktów wagi, zniekształcenia obwodowych, zawężenie pola widzenia doświadczane przez osoby stosujące korekcję widowisk. Z kolei w okularach jest mniej kosztowne pod względem materiału, zapewnia pewną ochronę przed urazami i może być modyfikowany obiektywu (bifokalną, graniastych), aby stworzyć jak najlepsze warunki dla zapewnienia widzenia obuocznego.

Okluzja jest "złotym" standardem w leczeniu niedowidzenia od ponad 200 lat. Obecnie stałego (zamknięcie lepiej widząc, oczy) można stosować odwrotne (zamykanie gorsze widzeniem oka), zmienny (zamknięcie oczu alternatywna) okluzji. W zależności od czasu trwania otrzymuje się stałe, częściowe i minimalne.

Główną zasadą bezpośredniej okluzji jest zamknięcie najlepszego oka, które stymuluje widzenie niedowidzenia. Jednak trudności psychologiczne w jego stosowaniu, zwłaszcza u dzieci poniżej 8 roku życia, mogą prowadzić do braku pożądanego rezultatu.

Przed zastosowaniem ważne jest, aby skorygować ekscentryczny fiksacji, ponieważ wpłynie to na pożądany efekt.

Okluzja może powodować następujące działania niepożądane:
• zmniejszenie ostrości wzroku lepiej niż widzenie oka, w wyniku słabego monitorowania przez lekarza i rodziców;
• pojawienie się lub zwiększenie stopnia zeza;
• pojawienie się diplopii;
• problemy kosmetyczne;
• alergia skórna i podrażnienie w miejscach mocowania okludera.

Główny problem, prowadząc do nieskuteczności zgryzu, jest brak przestrzegania leczenia (przestrzegania) u dzieci. Mogą odmówić noszenia pieczęci z różnych powodów, a rodzice z kolei nie mogą lub nie chcą, aby to zrobili. Badania wykazały, że przy 3-godzinnym zużyciu okludera wynosi około 58%, a przy 6-godzinnym - już 41%.

Zakończenie leczenia należy przeprowadzać stopniowo, skracając czas zgryzu. W przeciwnym razie znacznie wzrasta ryzyko nawrotu niedowidzenia.

Penalizacja. Sposób leczenia niedowidzenia, obejmujący: tworzenie sztucznego anisometropia przy użyciu kombinacji różnych rodzajów korekcji optycznej i / lub atropiny lepiej widząc oka. Stwarza to warunki do aktywacji amblyopic aktywności oczu i zmniejsza ryzyko obniżonej ostrości wzroku dominującego oka, gdy cyklicznie bierze udział w akcie widzenia. Metodę tę można uznać za rodzaj alternatywy dla okluzji.

Aktywna terapia wizualna (leczenie ortoptyczne i dyplomatyczne). Zestaw metod, które pozwalają przywrócić lub poprawić utrwalenie i ruchy gałek ocznych, postrzeganie przestrzenne, funkcję akomodacyjną i wizję obuoczną. W tym celu można używać specjalnych instrumentów (synoplastor), okularów pryzmatycznych, programów komputerowych i innych. Te metody mogą skrócić całkowity czas leczenia, pomóc osiągnąć lepsze wyniki (np. Zmniejszyć czas okluzji o 50%).

W niektórych badaniach zauważono, że przyjmowanie leków zawierających lewodopę powoduje tymczasową poprawę widzenia niedowidzącego oka, ale mechanizm działania nie jest obecnie jasny.

Klasyfikacja i leczenie określonych rodzajów niedowidzenia

Przydziel funkcjonalny, organiczne i histeryczny niedowidzenie. Potencjalnie funkcjonalna niedowidzenie reaguje na leczenie, podczas gdy w większości przypadków choroba organiczna jest nieodwracalna.

Funkcjonalna niedowidzenie z kolei dzieli się na pozbawienie, refrakcję i anizometropię. Rozwija się w wieku 6-8 lat i jest następstwem pozbawienia (pozbawienia zewnętrznego światła na siatkówce), zeza lub anizometropii.

Następujące dwa rodzaje redukcji ostrości widzenia często są nieprawidłowo klasyfikowane jako niedowidzenie, ponieważ są one oparte na procesach umysłowych lub organicznych zachodzących w oku lub mózgu.

Histeryczna niedowidzenie - zaburzenia widzenia w wyniku zaburzeń lękowych lub emocjonalnych. Powodem tego jest naruszenie interakcji zahamowania i pobudzenia w mózgu.

Niedowidzenie organiczne - zaburzenia widzenia z powodu choroby oczu lub układu wzrokowego.

Funkcjonalna niedowidzenie często towarzyszy nabytym chorobom lub wrodzonym anomalii. Ta kombinacja może być nazywana niedowidzą powiązaną.

Również izolowane jednoobwodowe, gdy występuje utrata widzenia jednego oka i obustronna niedowidzenie.

Stopień zmniejszenia ostrości widzenia może być słaby (0,4-0,8), średnie (0,3-0,2), wysoki (0.1-0.05) lub wysoki (mniej niż 0,04).

Najczęściej guzki spowodowane stymulacją nieodpowiedniego światła centralnego lub obwodowego działów siatkówki i / lub nieprawidłowej interakcji obuocznym które prowadzi do tego, że oko postrzega obrazu innego niż postrzeganej drugim oku. Mechanizm opisany jest bardziej szczegółowo w podrozdziałach poświęconych każdej z form.

Przyczyny rozwoju zmniejszonej ostrości wzroku

Funkcjonalna niedowidzenie

Organic amblyopia

Wrodzona i traumatyczna zaćma

Wczesne całkowite wygaszenie powiek

Hipoplazja nerwu wzrokowego

Niekontrolowana okluzja lub penalizacja

Stały obustronny zez

Opacyfikacja ośrodka optycznego oka

Komora bliznowata strefy plamkowej i paramisalnej

Anisometropia (z astygmatyzmem lub bez astygmatyzmu)

Połączenie anikometropii i zeza

Histeryczna niedowidzenie

Niedowidzenie refrakcyjne. Przyczyną niedorozwoju refrakcyjnego jest wysoki stopień ametropii obu oczu (izometropia) lub klinicznie istotną różnicę w refrakcji okaanikometropia) u pacjentów, którzy nie używają korekcji optycznej w czasie badania. Sercem tego gatunku jest aktywna inhibicja w drogach wzrokowych, aby wyeliminować naruszenie percepcji informacji wizualnej z powodu rozogniskowania. Isometropia jest mniej prawdopodobne, aby spowodować niedowidzenie, mimo że może hamować normalny rozwój wizualnych ścieżek i centrów kory mózgowej. Nasilenie niedowidzenia u pacjentów z anizometropią zależy bezpośrednio od różnicy w refrakcji oka.

Podstawowe zasady leczenia niedowidzenia izometropicznego. Niedowidzenie izometropowe występuje tylko w 1-2% przypadków niedowidzenia refrakcyjnego. Leczenie rozpoczyna się przede wszystkim od wyznaczenia pełnej korekty ametropii. W nadwrażliwych lub innych przeszkód do jej stosowania mogą być podawane niepełną korektę, a po 4-6 tygodniach moc optyczną okularów lub soczewek kontaktowych mogą być dostosowane do maksymalizacji korygowania zaburzeń refrakcji. Czasami, pomimo tego, najlepsza możliwa ostrość wzroku nie jest osiągalna nawet po 1-2 latach od rozpoczęcia stosowania korekty. W takich przypadkach amblyopia często towarzyszy niewydolność akomodacyjna, dla których leczenie można zalecić aktywną terapię wizualną.

Podstawowe zasady leczenia niedowidzenia anizometropicznego. Podobnie jak w przypadku niedowidzenia izometropicznego, wstępnym leczeniem jest całkowita korekcja optyczna. Niektórzy pacjenci muszą stopniowo zwiększać siłę soczewki w celu ułatwienia aklimatyzacji i uniknięcia podwójnego widzenia. Czasami ten etap wystarczy, aby zwiększyć ostrość wzroku. Najczęściej występuje to u młodych pacjentów lub z anizometropią do 2 dptr. Według badań, 27% pacjentów w wieku 3-6 niedowidzenie zostało całkowicie wyleczonych, a 48% wykazało poprawę ostrości wzroku po 5 tygodniach po korekcie zacząć nosić.

Dzieci w wieku poniżej 6 lat są zalecane do pierwszej korekcji optycznej przez 4-6 tygodni, a następnie ocenić potrzebę dodatkowego leczenia. W przypadku braku pozytywnej dynamiki, takim pacjentom, jak i starszym pacjentom, można przypisać częściowe zamknięcie i aktywną terapię wzrokową. Jednoczesne zeza mogą wymagać dodatkowych działań, a w konsekwencji wydłużenia czasu leczenia.

Niezwykle ważne jest monitorowanie pacjentów z niedowidzeniem anizometropicznym, ponieważ według różnych danych spadek ostrości wzroku po leczeniu obserwuje się w 25-87%. Najczęściej powodem jest naruszenie widzenia obuocznego i niechęć do noszenia korekcji optycznej w przyszłości. Zaleca się wykonywanie powtórnych badań 2, 4, 6 i 12 miesięcy po leczeniu, nawet jeśli zakończyło się ono sukcesem.

Deprawacyjna (obskurna) amblyopia rozwija się w przypadku, gdy we wczesnym dzieciństwie występuje fizyczna lub wizualna niepełnosprawność, która utrudnia skupienie, co zmniejsza klarowność obrazu na siatkówce. W rezultacie rozwój analizatora wzrokowego jest opóźniony, a tworzenie się różnych struktur narządu wzroku zostaje przerwane. Rozpoznanie ustala się po tym, pomimo usunięcia czynnika przeszkodowego, utrata ostrości wzroku zostaje zachowana. Ta forma amblyopii rozwija się dopiero w wieku 6-8 lat, podczas formowania funkcji wzrokowej u dziecka. Stopień tego zależy bezpośrednio od wieku początku i czasu trwania deprywacji. Najczęstszą przyczyną amblyopii aklimatyzacyjnej jest wrodzona zaćma.

Podstawowy zasady leczenia niedowidzenia pozbawienia. We wczesnym wykryciu choroby, która zapobiega wchodzeniu światła do siatkówki (np. Wrodzonej zaćmy), należy dążyć do najwcześniejszego (w ciągu pierwszych dwóch miesięcy życia) leczenia. W przypadku obustronnych zmian, przerwa między interwencjami powinna być jak najmniejsza (1-2 tygodnie). W przyszłości korektę optyczną można przypisać w celu skorygowania znacznej ametropii. Czasem stosuje się częściową okluzję i różne instrumenty stymulujące widzenie. Zaleca się monitorowanie rozwoju ostrości i obuoczności widzenia w odstępach 2-4 tygodni w ciągu roku. Przy zadowalającym wyniku liczba egzaminów może zostać zmniejszona do 2 razy w roku.

U pacjentów w wieku powyżej 1 roku w obecności choroby, która powoduje deprywację, rokowanie dotyczące przywrócenia funkcji wzrokowych jest niezadowalające. Celowość leczenia operacyjnego należy potwierdzić przy pomocy ERG.

Wyraźna niedorozwój. Przyczyną niedorozwoju dwunastnicy jest ciągłe jednoczasowe zeza, rozwinięte w wieku 6-8 lat. Zmienny strabismus może również prowadzić do zmniejszenia ostrości wzroku, ale w znacznie mniejszym stopniu. Zwykle obraz postrzegany przez każde oko jest rzutowany na odpowiednie (identyczne) punkty na siatkówce w obszarze dołka. Mózg przetwarza je w taki sposób, że te dwa obrazy są postrzegane jako jedna całość, zapewniając widzenie przestrzenne. Odchylenie jednego z oczu prowadzi do tego, że różne obrazy są rzutowane na te same części siatkówki (naruszone jest unieruchomienie bifoveal). W rezultacie próba przetworzenia ich w ośrodki mózgowe pociąga za sobą zamieszanie (połączenie dwóch różnych obrazów, które spadają na plamę oczu prowadzących i koszenie) i podwójne widzenie (podwojenie). Aby wyeliminować te problemy, system wizualny tłumi obraz pochodzący z odrzuconego oka, co z czasem prowadzi do zmniejszenia ostrości wzroku. Stąd ekscentryczny fiksacji, który rozwija się w tym stanie, kiedy obraz przedmiotu skupia się na różnych częściach siatkówki, jest głównym problemem związanym z ambibopią. To właśnie projekcja i stabilność fiksacji jest decydującym czynnikiem w wyborze taktyki leczenia.

Podstawowe zasady leczenia niedowidzenia dysbakteryjnego. Pierwszym krokiem jest przypisanie najbardziej kompletnej korekcji optycznej, jeśli to możliwe. Jednak ta metoda rzadko prowadzi do poprawy ostrości wzroku i musi być uzupełniona okluzją i aktywną terapią wizualną. Pełna okluzja jest zalecana przy stałym zezłoście, częściowym - z niestabilnym. Równie ważne w leczeniu tego rodzaju niedowidzenie jest leczenie chirurgiczne, jak kąt zezuj większy niż 10 ° sprawia, że ​​daremne wysiłki w celu poprawy ostrości wzroku. W niektórych przypadkach poprawa ostrości wzroku prowadzi do poprawy funkcji fuzyjnych i zmniejszenia zeza.

W przypadku, gdy rokowanie w widzeniu obuocznym jest niezadowalające, znaczny wzrost ostrości wzroku może spowodować podwójne widzenie. Należy to wziąć pod uwagę przy ustalaniu docelowej ostrości widzenia podczas leczenia. Oczywiście amblyopia komplikuje ocenę prognostyczną widzenia obuocznego. W tym przypadku, z wątpliwą prognozą, zaleca się osiągnąć pewną ostrość, która pozwala ocenić perspektywy obuoczności, a następnie zdecydować o potrzebie dalszego leczenia mającego na celu zwiększenie ostrości wzroku.

Czas trwania zabiegu z użyciem korekcji optycznej i okluzji może trwać od 6 do 11,5 miesiąca, przy maksymalnym efekcie okluzji osiągniętym w ciągu pierwszych 3-4 miesięcy. Dorośli pacjenci z zezem mogą potrzebować dłuższego czasu na leczenie i dodatkowe metody do poprawy zeza i stworzenia warunków do widzenia obuocznego.

Prognoza leczenia niedojrzałości

Prognozy dotyczące przywrócenia ostrości wzroku i poprawy funkcji wzrokowych zależą od następujących czynników:
• ścisłe wdrażanie wszystkich zaleceń pacjenta;
• rodzaj niedowidzenia;
• poprawne zamocowanie oka;
• wiek przejawu amblyopii;
• początkowa ostrość wzroku;
• wiek pacjenta, u którego rozpoczęto leczenie;
• metody leczenia.

Niedowidzenie niejasnego pochodzenia, wykazały, że jest jednostronny, leczenie nie jest przeprowadzane w ciągu 3 miesięcy po urodzeniu, co znacznie wpływa na rozwój ostrości wzroku. Szanse na uzyskanie widzenia 0,4 i więcej są większe, jeśli leczenie operacyjne zostało wykonane w ciągu pierwszych 2 miesięcy po urodzeniu. Prognozy dotyczące widzenia obuocznego są jednak nadal pesymistyczne. Bilateralna forma ma podobne konsekwencje, ale po 6 miesiącach życia dziecka. Jeśli leczenie nie rozpocznie się w krytycznym okresie rozwoju, prognozy dotyczące wzroku są niezadowalające.

Nieskorygowana anizometropia lub izometropia w okresie rozwojowym może również znacząco wpływać na rozwój widzenia. Tak więc u 67% pacjentów z nieskorygowaną hipermetropią występuje strabismus. Jednak przy odpowiednim leczeniu szanse na poprawienie ostrości wzroku o ponad 0,5 przy obu rodzajach niedowidzenia refrakcyjnego są duże.

Zez, nieleczona, może prowadzić do rozwoju zaburzeń czuciowo, z których najbardziej znaczącą jest ekscentryczny utrwalenie. To pogarsza rokowanie i znacznie wydłuża czas trwania terapii. Kluczowym czynnikiem w walce z niedowidzeniem dysbakterii jest ścisłe przestrzeganie zaleconego leczenia przez pacjenta. Ważne miejsce zajmuje również wczesna diagnoza i początek leczenia. Zatem u pacjentów starszych niż 5 lat szansę na przełożenie istniejących formę zeza na przemian do uzyskania stosunkowo samo ostrość wzroku w obu oczach jest znacznie mniej. Brak pozytywnej dynamiki w leczeniu zeza znacznie utrudnia leczenie niedowidzenia. W tym przypadku, nie ma gwarancji, że nie będzie powtarzać niedowidzenie po leczeniu, dlatego zaleca się przeprowadzenie badań powtarzanych w 2,4,6 i 12 miesięcy.

W ciągu roku obserwacji po zakończeniu leczenia u 21% pacjentów zaobserwowano spadek ostrości wzroku o więcej niż 2 linie, określony na podstawie tabeli odległości, z czego 40% wykryto w ciągu pierwszych 5 tygodni po zakończeniu terapii.

Autor: Okulista E. N. Udodov, Mińsk, Białoruś.
Data publikacje (aktualizacje): 06/10/2018

Niedowidzenie drugiego stopnia, co to znaczy

Niedowidzenie jest chorobą, w której następuje stopniowy spadek widzenia w wyniku niemal całkowitej nieaktywności jednego z oczu. Dlatego amblyopia ma jeszcze jedną nazwę - "leniwe oko".

Drugie oko z niedowidzeniem zajmuje całe samo wizualne obciążenie. W rezultacie mózg otrzymuje 2 różne obrazy, których nie może połączyć w jeden obszerny obraz. Aby uniknąć podwójnego obrazu, mózg stopniowo "odpycha" słabsze oko od procesu wzrokowego, a widzenie staje się jednooczne (to jest "jednooki").

W rezultacie widzenie przestrzenne jest znacznie zmniejszone, trudno jest oszacować odległość, głębokość i objętość badanych obiektów. Napięcie wzroku prowadzi do bólów głowy, zawrotów głowy, pieczenia i tarcia w oczach, a także do zeza, ponieważ "Leniwe oko" stopniowo odchyla się na bok. Chociaż może być sytuacja odwrotna: kośne oko staje się amblyopowe z powodu braku działania.

Co to jest?

Zazwyczaj niedowidzenie rozwija się w dzieciństwie. Główną przyczyną niedowidzenia jest zeza. Ale może się rozwijać i ciężka krótkowzroczność lub nadwzroczność, oczopląs (mimowolne ruchy gałek ocznych rytmiczne drgania), a także z astygmatyzmem. Szczególnie często rozwija się niedowidzenie u osób z różnicą w optycznej mocy oka ponad trzech dioptrii. Czasami przyczyna niedowidzenia staje się przeszkodą dla przejścia promieni świetlnych. Może to być blizna, cierń, zaćma, zwłaszcza wrodzona, oftalmoplegia (porażenie mięśni gałki ocznej), opadanie powieki (pominięcie powieki). Amblyopia może rozwinąć się u tych, którzy w słabym wzroku nie noszą okularów lub soczewek, których oczy nie wiedzą, co to znaczy "widzieć dobrze".

W początkowej fazie sama amblyopia jest prawie niemożliwa do zauważenia. Wynika to z faktu, że dzieci rzadko narzekają na problemy z widzeniem, ponieważ łatwo przystosowują się do różnych naruszeń.

Amblyopia może być dysbokularna, anizometryczna (obskurna) lub histeryczna.

Wyraźna niedorozwój powstaje na tle zeza ze względu na stałe hamowanie funkcji widzenia centralnego kośnego oka. Mózg w tym samym czasie uwzględnia informacje tylko z jednego oka, jako że drugi nieustannie szuka miejsca, w którym powinien być.

Eksliopia położeniowa lub anizometryczna rozwija się, jeśli jedno oko nie może normalnie wykonywać swoich funkcji, na przykład w wyniku zmętnienia soczewki. Przy niedostrzegalnej niedowidzenie analizator wzrokowy jest słabo rozwinięty, ponieważ nie ma bodźca świetlnego w siatkówce. Strabismus z takim naruszeniem nie jest przyczyną, ale skutkiem.

Histeryczna niedowidzenie występuje z histerią. W tym przypadku nie ma żadnych naruszeń w oczach, ale problem w hamowaniu percepcji wzrokowej w korze mózgowej. Często wraz z histeryczną niedowidzeniem obserwuje się zaburzenia kolorystyczne i światłowstręt. Może im towarzyszyć zwężenie pola widzenia i pojawienie się żywego inwentarza (wypadnięcie z pola widzenia na jednym lub obu oczach). Jest to jedyny rodzaj niedowidzenia, możliwy do wyleczenia w każdym wieku.

Etapy zaćmy, co musisz wiedzieć, aby zapobiec chorobie przez ten link

Przyczyny

Przyczyny niedowidzenia mogą być różne. Najczęściej spotykany jest zez. Amblyopia ze strabismus jest jego konsekwencją. Jednak niedowidzenie może być przyczyną zeza. Dzieje się tak, gdy jedno oko ma tak niski poziom widzenia (zwykle poniżej 0,4-0,3), przy którym scalanie obrazów jest niemożliwe. Przyczyną niskiej ostrości wzroku są zmiany w obrębie dna oka, rogówce itp.

Może wystąpić niedowidzenie, jak u osób, których krewni mają zeza, oraz tych, którzy nigdy nie doświadczyli takich problemów z widzeniem. Amblyopia powinna zostać zidentyfikowana tak wcześnie, jak to możliwe, ponieważ z czasem choroba może się tylko pogorszyć. Do pełnego tłumienia funkcji wzrokowych w oku amblyopowym.

Ważne jest, aby pamiętać, że niedowidzenie jest najczęściej niemożliwe do wykrycia niezależnie, a choroba nie znika z czasem. Często, gdy dana osoba przypadkowo zamyka jedno oko, dowiaduje się, że jego drugie oko nie widzi. Dlatego lekarze zdecydowanie zalecają regularne badanie diagnostyczne przynajmniej raz w roku. Ponadto, eksperci pamiętać, że niedowidzenie może rozwinąć się na skutek długotrwałego braku korekcji refrakcji patologii, gdy dana osoba nie nosić okulary, soczewki kontaktowe i oczy po prostu nie wiem, co „widzi dobre” a co „złe zobaczyć.”

W przypadku, gdy obraz jest rozmyta, podwójny, zamazany lub słabo rozpoznawalny, oko, jako analizator wizualny, wyłącza się z pracy - jest to podstawą niedowidzenia.

Istnieją dwa rodzaje niedowidzenia:

• pierwotny, który powstaje w łonie matki w wyniku naruszenia prawidłowego tworzenia się i wzrostu gałki ocznej.
• wtórne, powstające w trakcie życia z powodu powstawania różnych patologii oka.

Przyczyny powstawania wtórnych wariantów amblyopii zależą od patologii, która powoduje wyłączenie widzenia. Istnieje wiele powodów takiego stanu rzeczy:

• przedłużone zmętnienie soczewki, ta niedowidzenie nazywa się obscurant.
• u dzieci niedowidzenie często wynika ze zeza. Kosiarskie oko przekazuje błędne informacje do mózgu, z powodu których obrazy się nie pokrywają, wizja jest dwojaka i powstaje brak równowagi. Mózg odłącza wzrok od pracy wzrokowej.
• niedowidzenie z powodu różnicy w widzeniu w oczach, gdy korekcja wzroku jest niewystarczająca i obrazy z różnych oczu nie pokrywają się.
• niedowidzenie spowodowane ślepotą barw z powodu anomalii stożka, zawsze jest dwustronne.

Rodzaje niedowidzenia mogą być łączone w różnych wersjach.

Objawy

Amblyopia refrakcyjna przebiega bezobjawowo. Ujawnia się podczas badania (badanie lekarskie) częściej u dzieci 3-7 lat. Występuje z anestometropią hypermetropową, astygmatyzmem, wysoką krótkowzrocznością. W przypadku krótkowzroczności anizometropia jest mniej powszechna, ponieważ Najgorsze oko jest używane do oglądania w pobliżu. Guzki tworzy następny załamania: nadwzroczności różnicy obu oczu niż 0,5 dioptrii, astygmatyzm korekcji, ponad 1,5 w każdym południka ponad 2,0 dioptrii krótkowzrocznością.

Amenotropic guzki rozwija się z braku innej refrakcji obu oczu, a wysokie stopnie krótkowzroczności (ponad 8 dioptrii dwustronnie), nadwzroczności (większe niż 5 dioptrii po obu stronach) i astygmatyzmu (więcej niż 2,5 DPT dowolnego południka). Występuje głównie u dzieci poniżej 7 roku życia, rzadko którym towarzyszy zez.

Obrzękowa niedowidzenie występuje przy braku czynników prawidłowego funkcjonowania siatkówki, na przykład w opadanie powiek, zmętnienie rogówki, zaćma, krwotok do ciała szklistego.

Strabismatic rozwija się w obecności zeza. Istnieje kilka opcji. Zdrowe oko utrwala obraz w centralnym obszarze fossa i kosi w taki sam sposób, nie centralnie, czasami lub na stałe, lub ogólnie bez żadnego utrwalenia.

Klasyfikacja

Do czasu rozwoju patologii odróżnić pierwotną (wrodzoną) i wtórną amblyopię. Biorąc pod uwagę przyczyny zaznaczony kilka postaci wtórnej niedowidzenie: strabizmaticheskaya (strabismic guzki) niejasnych (pozbawienie pożywienia), załamania, anisometropic, histerię miesza.

Pomimo wielu postaci amblyopii, mechanizm rozwoju choroby we wszystkich przypadkach jest związany z pozbawieniem jednolitego widzenia i / lub patologicznymi połączeniami obuocznymi, co prowadzi do funkcjonalnego zmniejszenia centralnego widzenia.

W sercu niedorozwoju (dysbakterii) niedowidzenie jest zaburzeniem widzenia obuocznego, spowodowanym długotrwałym tłumieniem jednego oka. Obrzęk niedorozwojowy może być dwojakiego rodzaju: z centralnym (prawidłowym) unieruchamianiem, gdy część mocująca jest centralną częścią siatkówki, i niecentrycznym (nieprawidłowym) mocowaniem - z dowolną inną częścią mocującą siatkówki. Niepewna dwuośrodkowa niedowidzenie z nieprawidłowym utrwaleniem rozpoznawana jest w 70-75% przypadków. Przy wyborze metody leczenia bierze się pod uwagę formę niedowładu zezłośliwego.

Obrzękowa niedorozwój wynika z wrodzonego lub wcześnie nabytego zmętnienia ośrodków optycznych oka. Rozpoznano, czy obniżone widzenie zachowuje się pomimo eliminacji przyczyny (na przykład usunięcie zaćmy), a także w przypadku braku zmian strukturalnych w tylnych częściach oka.

W niedorozwoju refrakcyjnym występuje nieprawidłowość załamania światła, która w chwili obecnej nie podlega korekcji. Sercem tego zjawiska jest długa i stała projekcja na siatkówce niewyraźnego obrazu obiektów otaczającego świata.

Niedokrwistość niedokrwienna rozwija się z nierównomiernym załamaniem obojga oczu, w wyniku czego występuje różnica w wielkości wyświetlania obiektów na siatkówce prawego i lewego oka. Ta funkcja zapobiega powstawaniu pojedynczego obrazu wizualnego.

Rzadką postacią zaburzeń czynnościowych, która występuje na glebie jakiegokolwiek wpływu, jest histeryczna niedowidzenie (psychogenna ślepota). W takim przypadku stopień utraty wzroku może być częściowy lub całkowity.

W zależności od stopnia pogorszenia ostrości widzenia, amblyopia wyróżnia się słabym (0,4-0,8), średnim (0,2-0,3), wysokim (0,05-0,1) i bardzo wysokim stopniem (od 0,04 i poniżej).

Niedowidzenie można zdiagnozować na jednym oku (jednostronne) lub w obu oczach (obustronne).

Diagnostyka

Aby postawić diagnozę, potrzebne są następujące metody badawcze:

• określenie ostrości wzroku z korekcją i bez. Dzieci, które nie znają liter, używają tabletów ze zdjęciami (na przykład stół Orłowej)
• perymetria, jeśli to możliwe
• definicja postrzegania kolorów za pomocą polichromatycznych tabel Rabkina

• adaptacja ciemna jest określana na adapterze
• tonometria
• biomikroskopia
• definicja kąta strabismus metodą Hirschberga - zwykle odruch z oftalmoskopu znajduje się w centrum źrenicy. Z asymetrycznym zezem
• definicja rodzaju i kąta strabismus na synoplastorze

• refraktometria z całkowitą cykloplegią (najlepiej atropinizacja w ciągu 3-4 dni)
• skiascopy - definicja załamania przez charakterystyczny ruch cienia w obszarze źrenicy
• badanie w świetle przechodzącym w celu określenia przezroczystości oczu
• Inspekcja dnia na oko za pomocą soczewki Goldman
• Elektroretinografia do określania stanu czynnościowego siatkówki
• krytyczna częstotliwość zbieżności migotania - badaj stany neuronów. Wskaźnik jest minimalną liczbą błysków światła, które są postrzegane jako jedna całość
• Ultradźwięki oka - zbadaj stan ośrodka widzenia przy nieprzezroczystości i długości przednio-tylnego odcinka oka (ważne dla błędów refrakcji)
• tomografia komputerowa, terapia rezonansem magnetycznym, konsultacja z neurologiem w celu wykluczenia patologii układu nerwowego

Istnieją następujące rodzaje niedowidzenia:

• Histerię (psychogenny ślepota histerię ślepoty) - występuje w histeria, w wielu przypadkach w połączeniu z wieloma innymi zaburzeniami czynnościowymi analizatora wizualne, takie jak światłowstręt, wizualne i utraty pola widzenia, zaburzenia postrzegania koloru i innych.
• Refrakcja - z nieodwracalnym naruszeniem załamania, powodującym niewyraźne ogniskowanie obiektów za pomocą oczu (jednego lub obu).
• Anisometropia - rozwija się ze znaczącą różnicą w sile załamania światła oczu.
• Disbinocular - ze strabismus, gdy mózg używa tylko informacji pochodzących z jednego oka do tłumienia podwójnego widzenia.
• Pozbawiona władzy, nieprzyzwoita - rozwija się z powodu wizualnej deprywacji jednego z oczu, wywołanej przez wrodzone anomalie, takie jak zaćma, zmętnienie rogówki. Po wyeliminowaniu zmętnienia wzrok nie zostaje przywrócony.

Dla każdego rodzaju niedowidzenie charakteryzuje się cechami klinicznymi i patologicznymi, ale jest objawem klinicznym dla wszystkich rodzajów chorób - funkcjonalny redukcji widzenia centralnego różnym stopniu - od łagodnego do bardzo ciężkiego.

W większości przypadków niedowidzenie można leczyć, jeśli rozpoznanie jest znane we wczesnym stadium choroby. Prawie całkowicie normalizuje wzrok za pomocą interwencji chirurgicznej w celu skorygowania pozycji gałki ocznej i korekcji załamania. Leczenie tej choroby jest skuteczne do 12 lat.

Amblyopia rozwija się, co do zasady, w obecności dziedzicznej predyspozycji do astygmatyzmu, dalekowzroczności. Najczęstszą postacią tej patologii jest wrodzona niedowidzenie, które z reguły diagnozuje się we wczesnym wieku. Jednakże choroba może rozwinąć się w wyniku urazu, a nabyte wady rogówki i innych nowotworów. Nierówna praca oko powoduje zniekształcenie informacji otrzymanych w następstwie mózgu dziecka. Konsekwencją jest odkształcenie kory wzrokowej wraz z zatrzymaniem rozwoju jej neuronów. W związku z późnym wykryciem i leczeniem niedowidzenia wizja może pozostać niska pomimo faktu, że przyczyny, które spowodowały chorobę zostały wyeliminowane.

Stopnie

W zależności od redukcji ostrości widzenia wyróżnia się pięć stopni niedowidzenia:

• I stopień - jest uważany za najmniejszy, w rzeczywistości niezauważalny i nie dostarczający pacjentowi żadnego oczywistego dyskomfortu. Ostrość wzroku w danym stopniu wynosi 0,8-0,9.
• II stopień - nadal uważany za wskaźnik słabej niedowidzenie, ale osoba może odczuwać niektóre z następujących objawów. Ostrość wzroku odpowiednio zmniejsza się i jest równa 0,5-0,7.
• III stopień - amblyopia średniego stopnia. Klinika manifestuje się w pełni, ostrość widzenia spada do 0,3-0,4.
• Stopień IV - niedowidzenie wysokiej jakości. Pomimo przerażającej nazwy, na tym etapie nadal możliwe jest leczenie bez operacji. Ostrość wzroku wynosi 0,05-0,2.
• Stopień V - maksymalny możliwy i poważny niedowidzenie Podczas sprawdzania pacjenta poziom ostrości widzenia wynosi poniżej 0,05.

W zależności od stopnia niedowidzenia, wybitnego fiksacji wzrokowej - centralne, peryferyjnej, plamkowa, paramakulyarnuyu, circumdisk, obwodowej.

W celu wyeliminowania niedowidzenia refrakcyjnego wykonuje się odpowiednią korektę błędów refrakcji przy późniejszym szkoleniu aparatu wzrokowo-nerwowego w szpitalu dziecięcym.

Leczenie

Najlepszym sposobem na osiągnięcie i utrzymanie wysokiej ostrości wzroku jest uzyskanie prawidłowego widzenia obuocznego. W celu skutecznego leczenia konieczne jest określenie rodzaju i wyeliminowanie głównej przyczyny niedowidzenia. Najczęściej są to deprawacja i ucisk widzenia obuocznego. System metod mających na celu wyeliminowanie niedowidzenia nazywany jest leczeniem pleoptycznym.

Korekta optyczna. Noszenie korekcję optyczną z niedowidzenia uzasadnionych potrzebą zapewnienia wyraźnego obrazu na siatkówce każdego oka. Pełna korekcja jest skuteczny w niektórych przypadkach, zwłaszcza gdy izoametropii i anisometropia do 2 D u pacjentów z futerałem chorych wizji. Zastosowanie okularów lub soczewek kontaktowych ma swoje zalety. Zatem soczewka kontaktowa zmniejsza anizeykonii efekt (różnica obrazu na siatkówce obu oczu) z anisometropia, są niewidoczne i są bardziej wygodne w użyciu, zmniejszyć lub całkowicie negować pryzmatyczną nierównowagę z powodu dyskomfortu obiektywu różnica spektakl punktów wagi, zniekształcenia obwodowych, zawężenie pola widzenia doświadczane przez osoby stosujące korekcję widowisk. Z kolei w okularach jest mniej kosztowne pod względem materiału, zapewnia pewną ochronę przed urazami i może być modyfikowany obiektywu (bifokalną, graniastych), aby stworzyć jak najlepsze warunki dla zapewnienia widzenia obuocznego.

Okluzja jest "złotym" standardem w leczeniu niedowidzenia od ponad 200 lat. Obecnie stałego (zamknięcie lepiej widząc, oczy) można stosować odwrotne (zamykanie gorsze widzeniem oka), zmienny (zamknięcie oczu alternatywna) okluzji. W zależności od czasu trwania otrzymuje się stałe, częściowe i minimalne.

Główną zasadą bezpośredniej okluzji jest zamknięcie najlepszego oka, które stymuluje widzenie niedowidzenia. Jednak trudności psychologiczne w jego stosowaniu, zwłaszcza u dzieci poniżej 8 roku życia, mogą prowadzić do braku pożądanego rezultatu.

Przed zastosowaniem, ważne jest, aby skorygować ekscentryczny fiksacji, ponieważ będzie to zakłócać pożądany efekt.

Okluzja może powodować następujące działania niepożądane:

• zmniejszona ostrość wzroku lepiej niż oko widzące, w wyniku słabego monitorowania przez lekarza i rodziców;
• pojawienie się lub zwiększenie stopnia zeza;
• pojawienie się diplopii;
• problemy kosmetyczne;
• alergia skórna i podrażnienie w miejscach przyłączania okludera.

Głównym problemem prowadzącym do nieskuteczności okluzji jest brak przestrzegania zasad leczenia (przestrzegania zaleceń) u dzieci. Mogą odmówić noszenia pieczęci z różnych powodów, a rodzice z kolei nie mogą lub nie chcą, aby to zrobili. Badania wykazały, że przy 3-godzinnym zużyciu okludera wynosi około 58%, a przy 6-godzinnym - już 41%.

Zakończenie leczenia należy przeprowadzać stopniowo, skracając czas zgryzu. W przeciwnym razie znacznie wzrasta ryzyko nawrotu niedowidzenia.

Penalizacja. Sposób leczenia niedowidzenia, obejmujący: tworzenie sztucznego anisometropia przy użyciu kombinacji różnych rodzajów korekcji optycznej i / lub atropiny lepiej widząc oka. Stwarza to warunki do aktywacji amblyopic aktywności oczu i zmniejsza ryzyko obniżonej ostrości wzroku dominującego oka, gdy cyklicznie bierze udział w akcie widzenia. Metodę tę można uznać za rodzaj alternatywy dla okluzji.

Aktywna terapia wizualna (leczenie ortoptyczne i dyplomatyczne). Zestaw metod, które pozwalają przywrócić lub poprawić utrwalenie i ruchy gałek ocznych, postrzeganie przestrzenne, funkcję akomodacyjną i wizję obuoczną. W tym celu można używać specjalnych instrumentów (synoplastor), okularów pryzmatycznych, programów komputerowych i innych. Te metody mogą skrócić całkowity czas leczenia, pomóc osiągnąć lepsze wyniki (np. Zmniejszyć czas okluzji o 50%).

W niektórych badaniach zauważono, że przyjmowanie leków zawierających lewodopę powoduje tymczasową poprawę widzenia niedowidzącego oka, ale mechanizm działania nie jest obecnie jasny.

Leczenie w domu

Leczenie niedowidzenia w domu jest możliwe przy pomocy specjalnych ćwiczeń. Rodzice powinni ściśle nadzorować, że ćwiczenia i zalecenia okulisty były przeprowadzane regularnie i prawidłowo.

Oto niektóre z nich:

• Dziecko stoi przy oknie. Zamyka zdrowe oko, przynosi słabemu oku kawałek papieru, na którym drukowany jest tekst. Trzeba to przywołać do momentu, aż tekst stanie się trudny do rozwiązania. Następnie powoli przesuń w tył, aż tekst zostanie ponownie odczytany.
• Na żarówce (60-70 watów) wklej czarne kółko papieru o średnicy 6-8 mm. Dziecko zamyka zdrowe oko i patrzy na lampę przez 30 sekund. Potem patrzy na arkusz białego papieru na ścianie. Spójrz na ten liść, aż pojawi się na nim obraz koła z lampy.
• Stosuje się lampę stołową (100 watów). Nakłada się ją na czapkę z czarnego papieru, w której wycięto otwór o średnicy 5 mm. Ta dziura pokryta jest czerwoną folią. Dziecko siedzi w odległości 40 cm od lampy i patrzy na tę czerwoną kropkę przez 3 minuty. słabe oko. Ktoś powinien wyłączyć i włączyć lampę co 2-3 sekundy. Ćwiczenia prowadzone są w ciemnym pokoju. Konieczne jest wykonywanie ich codziennie przez 3 miesiące.

Istnieje wiele ćwiczeń do leczenia niedowidzenia w domu. Zaleca się, aby pacjenci patrzyli na mostek nosowy lub czubek nosa dwojgiem oczu. Rotacje obrotowe wykonuje się również przy pomocy oczu po prawej, a następnie po lewej stronie. Istnieje inne ćwiczenie, którego nie zaleca się wykonywać częściej niż raz dziennie. Musisz usiąść, położyć ręce na kolanach i patrzeć prosto. Następnie spójrz w lewo, a następnie w dół. Nie możesz mrugnąć. Rób to, dopóki łzy nie wypłyną z twoich oczu.

Ma na celu leczenie chorób narządów wzroku. Zgodność z wymaganiami i normami organizacji procesu edukacyjnego.

Ćwiczenia

W domu codziennie należy wykonywać następujące ćwiczenia w leczeniu niedowidzenia:

1. Śledzenie poruszającego się obiektu w różnych kierunkach (w tym celu lepiej jest wziąć jasną zabawkę lub słodycze). Zaleca się śledzić trajektorie:

Najważniejszą rzeczą w leczeniu niedowidzenia jest systematyczne wdrażanie wszystkich zaleceń lekarzy, nawet po widocznej poprawie wzroku, w przeciwnym razie nie można osiągnąć całkowitego wyzdrowienia.

Zapobieganie

Chociaż nie ma sposobu, aby zapobiec niedowidzenie, regularne badanie wzroku może pomóc w identyfikacji zaburzeń we wczesnym wieku. Dzieci w wieku 3-5 lat powinny być regularnie badane. Dzieci poniżej 3 roku życia powinny również przejść kontrolę wzrokową. Jeśli dziecko ma niedowidzenie, najlepszy wynik zostanie osiągnięty, jeśli leczenie rozpocznie się natychmiast po postawieniu diagnozy.